Derdimin Dermanı Ol(Tamamlandı)

3.BÖLÜM

...İYİ OKUMALAR...

Rabbi yessir velâ tuassir Rabbi temmim bi'l-hayr" Çocukların adları okunup sınıflara geçtiğimiz sırada dilimden bu duayı düşürmemiştim. On dördü erkek on biri kız nur topu gibi 25 çocuğum olmuştu.Hepsinin gözlerinde heyecan , korku endişe vardı.Belki birazda annelerinden ayrılmanın verdiği hüzün.Yalnız minik bedenleri formanın içinde o kadar tatlı duruyordu ki.Ya boylarına ne demeli fındık faresi gibiydiler.Benim gibi onlarda heyecanla etrafına bakınırken daha fazla bu durumda beklemenin mantıksız olduğunu düşünerek kendime geldim.Ellerimi bir birine vurup dikkatlerini üzerime topladım.

"Hadi bakalım yerlerimize oturalım."Dediğimde çekinerek de olsa teker teker yerlerine geçmeye başladılar.Bende aralarında gezinerek oturmalarına yardımcı oldum.Erkekler sayı yönünden eşit olduğu için ikişerli geçtiler sıralarına.Kızlarımı da aynı şekilde oturtmaya çalıştım fakat bir kızım tek kalınca yüzü biraz düştü.Yanına yanaşıp saçlarını okşadım.Bir şekilde bu duruma çare bulmam gerekiyordu.

"Üzülme tatlım arkadaşlarınla sık sık yer değiştirirsin yada onlar senin yanına gelir olmaz mı?"Söylediklerime pek ikna olmamış olacak ki küçük dudaklarını aşağı sarkıttı.Acaba biraz alışana kadar üçlü mü oturtsam.Ne yapabilirim diye düşünürken kapı tıklandı.Elli yaşlarına yakın bir kadın, elinden tuttuğu kız çocuğuyla içeri girdi.Onlara şöyle bir baktım işte tek kızımın yanına oturacak arkadaşı da gelmişti.Yalnız bir sorunumuz vardı,küçük kız sınıftan dışarı çıkmak için kadının eline asılıyor aynı zamanda ağlıyordu.

"Merhaba öğretmen hanım."Dediğinde sıraların arasından geçip yanlarına vardım.Böyle çocukların her zaman karşımıza çıkacağını biliyorduk ve aldığımız seminerlerde bu konuya da değinmiştik.Şimdi iş başa düşmüştü ve ikna etmem gereken küçük bir kız çocuğu vardı.Dizlerimin üzerine çöküp karşımdaki güzellikle aynı boya gelmeye çalıştım.Göz teması önemliydi ve ben ikna etmek istiyorsam önce ağlamasını kesmeliydim.

"Hoş geldiniz."Benim bu hareketim ufaklığı ürkütmüş olacak biraz daha sokuldu yanındaki kadına.Çok çekingen duruyordu umarım başarabilirim.

"Hoş bulduk kızım bu benim torunum,akşamdan bu yana okul için ikna etmeye çalışıyoruz.Babası sınıfını,öğretmenini görürse belki fikrini değiştirir diye getirmemi istedi ama gördüğün gibi ikna edemedim."Zavallı kadının yüzündeki çaresizlik sesine yansıyordu.Ne yapsam ikna olurdu acaba?Her insanın bir zaafı vardı bu ufaklığın ki neydi acaba?

" Peki bu güzel prensesin adını öğrenebilir miyim?"Kız çocuklarında prenses yakıştırması her zaman işe yaramıştır.Tecrübelerime dayanarak konuşuyorum.Şimdi bile bana bu şekilde hitap etseler önünüze eteklerimden tutarak güzel bir reveransla eğilebilirim.Onunda hoşuna gitmiş olacak ki bu sözüm gözlerindeki parlama dikkatimden kaçmamıştı.Hadi Lamia doğru yoldasın devam et.

"Hadi kızım öğretmenine adını söyle."Klasik ebeveyn dayatması.Diretmenin anlamı yok kendi isteğiyle çıkması lazım minik dudaklarından ismi.Sorumu es geçerek sınıfın içerisini gösterdim.

"Bak burada senin gibi prenses çok istersen sende onlarla oturabilir hatta arkadaş bile olabilirsin.Senin gibi güzel prenseslerin olduğu boyama kağıdı verebilirim.Pembe boya kalemlerim de var.Sonra oyun hamuru ile arkadaşlarınla bana güzel bir pasta da yapabilirsin.Oyunlar da oynarız seninle ne dersin olur mu?"Ağlamasını durdura bilmiştim çok şükür.Şimdi sıra ikna olmasındaydı.

"Eee ne diyorsun prenses kabul ediyor musun bize katılmayı?"Elimi tokalaşması için uzattığımda ilk babaannesine baktı.Sanırım onay bekliyordu ve babaannesinin başının aşağı yukarı sallayıp onaylamasıyla minik ellerini avucuma bıraktı.Elini tuttuğum gibi önce ayağa kalktım,daha sonra tek oturan kızımın yanına götürerek tekimi çiftledim.Biraz önce üzgün olan kızımın neşesi yerine gelmişti.İlk utanarak birbirlerine baktılar ardından bana.Bende bu güzelliklere göz kırpıp kapı önünde bekleyen kadının yanına geçtim.