Derdimin Dermanı Ol(Tamamlandı)

27.BÖLÜM

HAYAL_ET'İN FIRININDAN  ÇIKMIŞ TAPTAZE BİR TATLA YİNE KARŞINIZDAYIM...TATLIYLA SOĞUĞUN GEÇTİĞİ BİR BÖLÜMLE ÖNCE MUTLU EDECEK DAHA SONRA DAMAĞINIZDA BUZ GİBİ BİR TAT BIRAKACAK...NEYSE TRİLİÇEMİN KARAMELLERİ BU KADAR TÜYO YETER HER HALDE.GERİ KALANINI OKUYUP ÖĞRENELİM DEĞİL Mİ???BU BÖLÜMÜ BANA DESTEK OLUP BOZULAN MORALİMİ DÜZELMESİNİ SAĞLAYAN İKİ GÜZEL YÜREKLİ İNSANA İTHAF EDİYORUM...B1ROKUR...TOZPEMBE1525...

İYİ OKUMALAR;

Oğuzun ağzından çıkan her bir kelime aklıma yerleşen o saçma düşünceleri bir kenara süpürmüş hatta gururumu okşamıştı.Beni güzel buluyordu ve bunu o kadar güzel dile getirmişti ki ne bakan kahvelerinden gözlerimi çekmiş nede ona olan sinirim kalmıştı.Resmen şu an her şeyden soyutlanmış sadece bir birimize bakıyorduk.Allah'ım ne oluyordu bana niye kalbim kanatlanıp ağzımdan çıkacak gibi atıyordu?Tek sebep bu güzel sözlermiydi beni benden alan?Oturduğu yerden doğrularak bana daha yakın bir sandalyeye geçip oturdu.Bunu yaparken bakışları yine üzerimdeydi.

"Ben seni asla çirkin olarak görmedim.Sen kaşları çatıkken bile güzelsin."Yüzünde ki hafif tebessümle,eli başımdaki örtüye gitti. Yavaşça saçlarımı açığa çıkardığında tuttuğu yemeniyi burnuna götürüp kokladı.

"Örtüde de,siyah ipeklerin açıkken de güzelsin ama gülünce sağ yanağındaki tek çukur var ya işte o, ortaya çıktığı zaman ayrı bir güzelsin Lamia."Utançla başımı öne eğdim.Tamam beni beğenmediğini düşünmekle aptallık etmiştim ama bu kadar beğenildiğimi duymak çok...Çok başka hissettirmişti.

"O_Oğuz be_ben!"Gerisini getiremedim.Şu an ne diyeceğimi bilemeden sadece ellerimi izliyordum.

"Lamia...Benim sana söylemek istediğim bir şey var!"Adım ağzından öyle bir dökülmüştü ki içindeki o tondan ne çıkaracağımı bilememiştim.Eliyle çenemi kavrayıp kucağımdaki bakışlarımı kendine çevirdi.Babam ve ağabeyimden sonra gözlerine dokunduğum ve çekinmeden baktığım ilk erkekti Oğuz.Bu zamana kadar kendimi haramdan hep sakınmıştım haram olan bakışlardan da.Şimdi ise bana helal olan bu bakışlardan ne sakınıyor nede rahatsız oluyordum.Aksine onun o uzun kirpiklerinin altına saklanan çikolata kahveler hoşuma bile gitmeye başlamıştı.

"Evet!"

"Lamia ben se_"

"Öğretmenim,öğretmenim telefonunuz çalıyor."Elifin yanımıza gelip telefonu bana uzatmasıyla bakışlarımız bir birinden koparak ikimizde gerçek dünyaya dönmüştü.Oğuz sözünün bölünmesine kızarak ağzının içinde bir şeyler söylemiş sandalyede geriye yaslanmış ellerini göğsüne bağlamıştı.Elif yanımızdan ayrılırken hemen dikkatim başka bir ayrıntıya takıldı.Hacer teyze mutfakta yoktu.Ne zaman gittiğinin farkına bile varamamıştım o güzel dakikaların arasında.Kapanan telefonum tekrar çaldığında daldığım düşüncelerden sıyrılarak ekrana baktım.Annem arıyordu.

"Alo anne!!"

"Lamia çok şükür bakabildin telefonuna.Ben sana o telefon ilk çalışta açılacak dediğimi hatırlıyorum."Annemin sözlerine gözlerimi devirirken başımı sağa sola salladım.

"Aaa Melek sultan dur bakalım civatalarım gevşemiş olabilir o yüzden emrinizi algılamakta biraz sıkıntı çekmiş olabilirim.Anne ben robotmuyum elbet işim gücüm olacak ve o telefon ister istemez geç açılacak yada daha sonra arama yapılacak."

"Aman hemen de bir cevap,hiç bir lafın altında kalma zaten."

"Hayırdır anne dünkü bilgilerin yarım kaldı da bu gün tamamlamak için mi aradın?"Dediğimde bakışlarım beni pür dikkat dinleyen Oğuza kaydı.Oda benim gibi kaşlarını çatmış yüzüme bakıyordu.