YİNE İÇİME SİNMEYEN BİR BÖLÜMLE SİZLERLEYİM...BAZEN BÖLÜMLERİ YAZARKEN SIKINTI ÇEKTİĞİMİ SÖYLEMİŞTİM.YİNE ÖYLE BİR ZAMANA DENK GELDİ GECİKMEDEN DOLAYI KUSURUMA BAKMAZSINIZ UMARIM...NEYSE BU BÖLÜMÜ BENİ YORUM VE OYLARIYLA DESTEKLEYEN GÜZEL OKUYUCULARIMA GELSİN SEVİLİYORSUNUZ...
İYİ OKUMALAR;
LAMİA'NIN AĞZINDAN
Yüzüme yediğim tokatla başım sağa dönerken arkamda duran korkmuş yavrucağımı vermeye hiç niyetim yoktu.Biraz öncekine nazaran daha çok çıkan sesimle tekrar itiraz ettim.Canım pahasına onu koruyacağım gibi ona dokunmalarına da müsaade etmeyecektim.
"Asla!Sizin pis ellerinizin ona değmesine izin vermem."Dememle ikinci tokat'ı yemem bir oldu.Artık dizlerim beni taşımıyor gözlerim çoktan kararmaya başlamıştı.Üç gün tam üç gündür bu iğrenç adamlarla oradan oraya sürüklenmiş en son bu tam olarak nerede olduğunu bilmediğim harabeyi andıran bu mandırada tutulmaya başlamıştık.
"Öğretmenim!!"Arkamdan gelen ağlamaklı sesle yutkunmaya çalıştım.Boğazım artık bağırmaktan acıyor birde üzerine bir kaç günün susuzluğu da eklenince kelimeler boğazıma diziliyordu.
"Tamam canımın içi korkma ben iyiyim."Dudağımın kenarındaki kanı koluma silip Elif'ime döndüm.Yaşadığımız onca şeyden sonra çocukcağızın hali de perişandı.Korkudan rengi atmış sicim gibi göz yaşı döküyordu şu an karşımda.
"Seni onlara vermeyeceğim."Küçük bedenini iyice kendime çekerek sıkıca sarıldım.Korkudan tir tir titriyordu.Saçlarını okşayıp iyice göğsüme bastırdım.Biraz olsun sakinleştiğinde kulağına güzel sözler fısıldama çalıştım, çalıştım diyorum çünkü karşımda hala bize öldürecek gibi bakan insan bozmasıyla işim oldukça zordu.
"Rüstem gerek kalmadı."Elinde tuttuğu kamerayı havada sallayıp bir adım önümüzde duran adama gösterdi.
"Biraz öndeki sahne daha güzeldi.Tek kızı yerine öğretmenle beraber gönderir amiri, daha çok kudurturuz."
"He ya böyle daha güzel oldu.Pek kıymetli öğretmen ve biricik kızı diye birde not düşeriz."Deyip ikilinin iğrenç kahkahalarıyla boş mandırayı kulakları rahatsız edecek şekilde doldurmaya başlamıştı...
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
ÜÇ GÜN ÖNCE...
Arabanın kornasına bir kez daha bastım bu kız yukarıda hala ne yapıyordu Allah aşkına geç kalacaktık.Hayır 23 nisanda sanki benim çocuklarım gösteri yapacak,Minede ki bu rahatlıkta beni öldürecekti.Saat 9:30 tören başlayacak ve saat 9:04 çocukla toparlanacak sınıflar yerini alacak ve hanım efendi hala ortalıkta yoktu.Tam elimi kaldırıp sabahım bu saatinde komşuları uyandırma pahasına tekrar kornaya basacakken nihayet kapıda belirdi.Geldim diye işaret yaparak beni durdurduğu gibi koşarak gelip arabaya bindi.
"Bu ne vurdum duymazlık Mine?Senin öğrencin olsam panikle okulda şu an seni arıyor olurdum."
"Canım bir sakin, kaç gündür biz provaları boşa mı yaptık?Çocuklar benden daha iyi biliyor nerede duracaklarını nasıl oynayacaklarını."Dediğinde başımı sağa sola salladım ve arabayı okul doğru sürmeye başladım.
"Yinede çocukların erkenden başında olman daha iyi bence."
"Ay tamam Lamia,gidiyoruz işte bayan mızmız söylenip durma."Gözlerimi kocaman açarak yoldaki bakışlarımı Mineye çevirdim.Ne zaman haklı olmak mızmızlık oluyor ki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Derdimin Dermanı Ol(Tamamlandı)
EspiritualSpiritüel#1 Hiç bilmediği şehirde ilk görevini icra eden Lamia'nın başından geçen biraz komik,biraz hüzünlü hikayesi anlatılmaktadır.Çocuklara çok düşkün, işini özveriyle yapan kızımız ilk atandığı okulda başlar olaylar.Zamanla öğrencilerini tanır v...
