Spiritüel#1
Hiç bilmediği şehirde ilk görevini icra eden Lamia'nın başından geçen biraz komik,biraz hüzünlü hikayesi anlatılmaktadır.Çocuklara çok düşkün, işini özveriyle yapan kızımız ilk atandığı okulda başlar olaylar.Zamanla öğrencilerini tanır v...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BEN GELDİM...SANIRIM UFAK UFAK SONA GELİYORUZ NE DERSİNİZ?BENİ DESTEKLEYEN GÜZEL OY VE YORUMLARINI EKSİK ETMEYEN CANLAR HEPİNİZİ ÇOOOOK SEVİYORUM VE BU BÖLÜMÜ SİZE İTHAF EDİYORUM...CANSINIZ CAN...HA BU ARADA RESİM KULLANMAMI İSTEYEN OKUYUCULARIM BU BÖLÜMDE DE BOL BOL KULLANDIM BİRDE YÜKLEDİĞİM ŞARKIYI UMARIM BEĞENİRSİNİZ...
İYİ OKUMALAR;
İşte şimdi bahar gelmişti dünyama.Kim durdurabilirdi deli gibi atan bu yüreği.Varsın dallara çiçek konsun.Varsın güneş her bir yanı ısıtsın.Benim gönlümün buzları çoktan erimiş toprağa kavuşmuştu.Artık sevda çiçeğim ölmeyecek her mevsim taze kalacaktı.Öyle bir duygu karmaşasına düşmüştüm ki ne yapacağımı bilemedim.Ne hissetmeliydim?Öfke,şaşkınlık,sevinç!Hangisi ağır bas malıydı?Bu duygular davranışlarıma da yansımıştı.O şaşkınlıkla çiçeği alıp doğruca odama geçmiş bununla da kalmamış kapıyı suratına kapatmıştım.Şimdi ise aynı yerimde oturmuş göz yaşı döküyordum.
"Lamia gelebilir miyim?"Ses vermedim.Veremedim çünkü hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
"Bak giriyorum."Deyip içeri girdiğinde başım öne düşmüştü.İstemiyordum.Sevinçten de olsa onu üzecek bu göz yaşlarını görmesini istemiyordum.Yavaş adımları halıya sürerken iç gıcıklayıcı o sesi duymak yerine onun bana doğru gelmesinin verdiği heyecanla sadece kalbimin atışlarını duyuyordum.Tam dibime geldiğinde aynı sessizliği koruyordum.
"Sen kızgın mısın?Ben geldiğimize sevineceğini sanmıştım."Dediğinde oluşan sessizliğe hıçkırığım bozmuştu.
"Görünen o ki yanılmışım.Bizimkilere söyleyeyim de çok fazla yerleşmesinler."Deyip arkasını döndüğünde açıkçası biraz kırılmıştım.Nasıl anlamazdı şu an içimde kopan fırtınayı.Beni tanıdığını iddia ediyordu peki bu halimin sebebini anlamamış mıydı?
"Yaran nasıl?"Tamam kabul ediyorum alakasız yerden girmiştim konuya ama bu halinde bile yanımdaysa aklıma başka ne gelebilirdi ki?Kapıya doğru attığı adımlar sorum karşısında durmuştu.
"Önemsiyor musun?"Sadece başını çevirip sorduğu soruya bende aynı şekilde başımı sallayarak cevap verdim.
"O zaman yaramdan daha çok canımı yakan şu göz yaşlarını akıtmaktan vazgeç."Deyip seri adımlarla yaklaşarak ayak ucuma oturdu.İri elleri yüzümü karayıp baş parmaklarıyla göz yaşlarımı sildi.Kolay değildi o yanımdayken böyle güzel bakarken söylediğini yapmak hiç kolay değildi.
"Ben ağlamamı sevmediğini biliyorum ama tutamadım kendimi çok özür dilerim."
"Bu akan yaşlar mutluluktan da olsa hoşuma gitmiyor.Senin o siyah harelerin gülünce ayrı bir parlıyor işte ben onu seviyorum ve bundan sonra ağlamanı değil hep gülmeni istiyorum tabi benim yanımda olmak şartıyla!"Sevgi itirafının ardından sonuna kıskançlık sözlerini ekleyince ağzımdan ufak bir kıkırtı kaçtı.
