Derdimin Dermanı Ol(Tamamlandı)

4.BÖLÜM

...İYİ OKUMALAR...

Günler bir birini kovalarken miniklerime iyice alışmış adlarını ezberlemiştim.Orta öğretim ile ilk okul ayrılınca sınıf mevcutları minimuma düşmüştü.Tabi buda öğrenci sayısını etkilediği için öğrencim az ve özdü.Daha kolay oluyordu tek tek ilgilenmek dersleriyle.Hoş yaptıklarımıza ne kadar ders denirdi şimdilik orası tartışılırdı.Sadece el kaslarını güçlendirmeye yönelik çalışmalar yapıyorduk.Boyama, oyun hamuru ,çeşitli aktiviteler ile on beş günü devirmiştik.Kısa zaman içinde eğik çizgileri göstermeye başlayacaktım öğrencilerime.Tabi bundan önce velilerimle toplantı yapmalıydım.Çalışmalarımızı ortak sürdürmeli ve beraber hareket etmeliydik.Ailelerinin desteği olmazsa tek başıma çabalamanın bir anlamı yoktu.

"Kimler resimlerini birleştirip boyadı?"Bu derste verdiğim fotokopideki resim birleştirip boyamalarını istemiştim.Onlarda verdiğim ödevi bitirmişler anlaşılan neredeyse tüm sınıf parmağını kaldırıyordu.

"Hadi getirin bakalım hangisi güzel çizilmişse ona gülen surat yapıştıracağım."Dediğimde hepsi birden yanıma gelerek masamın önüne yığıldılar.

"Böyle olmaz düzgünce sıraya geçin hadi."Dediğimde sıraya geçmeye başladılar.Onlar söylediklerimi yaparken bazı çocuklarımın sert hareketleri gözümden kaçmamıştı. Özellikle Emir,bu çocuğun şiddete meyilli oluşu sürekli arkadaşlarına bağırmasının arkasındaki nedeni merak etmeye başlamıştım.Bir an önce annesiyle bu konuyu konuşmalı ve bir an önce çözüm bulmalıydım.Veliler toplantısını erken tarihe çekme sebeplerimden biride buydu.

"Çocuklar sıraya geçerken size söylediğim kurallara uymuyorsunuz.Arkadaşlarınıza saygı duyun ve bir birinizi itmeyin.Önemli olan Birinci sıraya geçmek değil.Önemli olan resminizi güzel yapmak anlaştık mı?Sonuçta hepinize bakacağım." Öğrencilerimin hep bir ağızdan anlaştık demeleri üzerine çizimlerine bakmaya başladım.Aslında hepsine gülen surat yapıştıracaktım boşunaydı bu heyecanları ama amaçta bu değil mi motive ve çabalamalarını arttırmak.Tek tek gülen suratları alan çocuklar yerlerine geçerken bende onları tebessümle izliyordum.Çocuk aklı işte küçücük şeyler bile nasıl mutlu ediyordu onları.Tabi onları böyle görmekte beni.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Son bahar ayındaydık ve kış çok yakında soğuk yüzünü gösterecekti.Ben de bu sıcak havaların tadını çıkarmak bol d vitamini çocuklarımla paylaşmak için okulun bahçesine çıkarma kararı almıştım.

"Hadi çantalarınızı toplayın bahçeye çıkıyoruz."Oley diyen yavrularım hemen hazırlanıp sıraya geçtiler.İşlerine gelince gayet güzel sıra olunabiliyormuş demek ki.Güldüm bu hallerine yerlerinde duramıyorlardı sevinçten kıpır kıpırlardı.

"Aferin benim fındık farelerime öğretmenlerinin nasılda sözünü dinlerlermiş, sıraya nasılda akıllı akıllı geçerlermiş."Kıkırdamalar eşliğinde sınıftan çıkmaya başladık.

"Yavaş ve sessiz iniyoruz anlaştık mı?"Okul bahçesine indiğimizde çantalarını kenara koymalarını istedim.Oyunlar oynatacaktım hani bizim zamanımızda oynanan şimdi ise unutulmaya yüz tutmuş olanlardan.Bilgisayarın,tablet ve telefonun yerini aldığı çocukların hareket sınırlarını kısıtladığı bu dönemde enerjilerini atamadığı için sürekli hareket halinde olan çocuklarımın bu gün biraz enerjisini sömüre bilirdim.Onlarla doğal yapmacılıktan tamamen uzak bol hareketli ve eğlenceli oyunlar oynayacaktık.Halbuki ne güzel oyunlarımız vardı bizim saklambaç, yakan top, istop, ip atlama ve benzeri gibi...Alıyorlar şimdiki neslin çocukları tableti ellerine şiddet içerikli oyunun veriyor gözüne.Sonra da eee bu nesil nereye gidiyor niye şiddet arttı.Benliğimizi kaybediyoruz sonrada hayıflanıp duruyoruz.Al sana beyinlerini yıkayan en büyük etken.Kötü alışkanlıkların diğer adı bence bilgisayar olmalıydı.Oda bağımlılık yapmıyor mu sonuçta?En basiti telefon!Biz büyükler ellerine aldığı zaman düşmek bilmediği,bana göre iletişim aracı bazılarına göre sosyal medya,internet kısaca cep bilgisayarı.Anne baba çocuğun aynasıdır.Ne yansıtırsan onu görürsün.Sen oturup saatlerce televizyon izlersen çocuğa da gelip sen izleme kalk ders çalış demek bence saçmalık ötesi.Yada telefonunla yazışırken o elindeki tableti bırak demek.Ne ekersek onu biçeriz.İyi nesil için iyi örnekler olmamız lazım bence çocuklarımıza.