Derdimin Dermanı Ol(Tamamlandı)

61.BÖLÜM

EVET BEN GELDİM...ZORLANDIĞIM BİR BÖLÜMDÜ ÇÜNKÜ FİNALE ADIM ADIM YAKLAŞTIK...SON BİR BÖLÜM VE DERDİMİN DERMANI OL SİZİNLE BÜYÜYEREK SONA ERİYOR...NEYSE DUYGUSALA BAĞLAMAK İSTEMİYORUM...İÇİM BURUK BİR ŞEKİLDE, SİZE ,TÜM GÜZELLER GÜZELİ OKUYUCULARIMA, BANA DESTEK OLUP OY VEREN GÜZİDE İNSANLARA BU BÖLÜMÜ İTHAF ETMEK İSTİYORUM SEVİLİYORSUNUZ...

İYİ OKUMALAR;

"Lamia!"Diyerek yutkundu.Öyleki çıkan o tok sesi ben bile duymuştum.Sanırım kelimeler boğazına dizilmiş söyleyeceği şeylerden çekiniyordu.

"Doktor..."Sesi titriyordu.

"Doktor sonuçlarında ters bir şey mi olduğunu söyledi?"Bakışlarımı kucağımdan alıp onun kızaran gözlerine çevirdim.Endişesi harelerinde açıkça okunuyordu.Kabaca burnumu çekerek gözlerimi kuruladım.Bu melankolik halden çıkmalı her şeyi sevdiğim adama anlatmalıydım.

"Evet hayatımızı etkileyecek şeyler söyledi.Benim...Senin yani ikimizin..."Deyip beklemeden elini alarak göbeğimin üzerine bastırdım.Korku dolu bakışları, önce anlamsız bir ifadeye düştü.Ardından kahveleri siyahlarıma oradan hala temasta olduğu göbeğime indi.Daha sonra gözleri kocaman açılarak öyle bir parlamıştı ki sadece başımı evet der gibi aşağı yukarı sallayabildim.

"Sen sen şimdi hamile misin?Tüm bu göz yaşlarının sebebi yani..."Elini karnımdan ateşe değmiş gibi hızla çekip ayağa fırladı.Odanın ortasında deli gibi dönmeye başladığında verdiği tepkiye şaşırmış sadece onu izlemekle yetinebilmiştim.

"Beni ne kadar korkuttuğunun farkında mısın?Neye sevineceğime şaşırdım şu an.Hasta değilsin ve ben şimdi..."Deyip kafasından sıyırdığı beresini avuçlarının içerisinde sıkarak önümde diz çöktü.Sanırım benim gibi oda şoka girmişti.

"Yeniden baba olacaksın."Dediğimde dudaklarım titremişti.Hala gözlerim yanıyor tekrardan ağlamamak için zor tutuyordum kendimi.Oğuz derin bir nefes alıp beni kollarının arasına aldığında beklemeden ellerim sırtına kaydı.

"Yeminle sebebim olacaksın.Böyle güzel bir haber ağlayarak mı verilir be kara gözlüm.Öyle korktum ki."

"Çok saçma bir ruh haline büründüğümün farkındayım.Doktor hamile olduğumu söyleyince şok oldum ve hala atlatmış da değilim.Öyle ki doktorun sözleri bitmeden hemen kendimi dışarı attım.Hatta arabada dakikalarca ağladım.O an yanımda biri olsun çok istedim.En çokta o an seni istedim.Sonra tekrar ağlamaya başladım.Bilmiyorum çok garipti işte sevinçten çıldıracak gibi oldum.Yansıtamadım bile belkide aylar sonra gelen bu güzel haberin şoku beni çok kötü etkiledi yani olumlu anlamda.Aptala döndüm annem sorduğunda bile bir şey diyemedim.Seni bekledim ilk sen duy istedim.Hamileyim Oğuz inanabiliyor musun ikimizden bir parçayı taşıyorum şimdi."Dediğimde kolları daha sıklaştı ve olduğumuz yerde sallanmaya başladık.

"Özür dilerim.Her anında yanında olmadığım seni yalnız bıraktığım için affet beni ne olur."

"Hayır sana kırgın değilim özür dile diye söylemedim.Oğuz sadece o an için öyle hissettim.Düşünsene hasta diye gittiğim hastaneden hamile olduğumu öğrenerek çıktım.Bu benim için inanılmaz güzel ve şok edici bir durumdu.Sevinçten sadece ağlayabildim."Beni kendinden ayırıp iki eliyle yüzümü kavradı.

"Akıttığın her damla katilim olurken aklım çıktı sana kötü bir şey olacak diye.Şimdi ise içim içime sığmıyor canım canımdan parça taşıyor öyle mi?"Dediğinde başımı aşağı yukarı salladım.Dudakları anlıma değdiğinde kendini çekmeden devam etti.

"Seni seviyorum kara gözlüm seni çok seviyorum."Gözlerimi kapattım.Hiç hayal ettiğim gibi olmamıştı ama Oğuz ve ben yan yanaydık ve aylardır hayalini kurduğumuz bebek haberini almıştık artık.