Derdimin Dermanı Ol(Tamamlandı)

37.BÖLÜM

BİRAZ GECİKMELİDE OLSA YENİ BÖLÜMLE SİZLERLEYİM...BU GÜN DERDİMİN DERMANI OL  FIRINIMIZDAN ÇIKAN TATLIMIZ TİRAMİSU...TATLIMIN BOL LABNELİ KREMALARI YAŞADIĞIM RAHATSIZLIK BİR DE ÜZERİNE YAZMADA SIKINTI ÇEKMEM EKLENİNCE BÖLÜM GECİKTİ...SİZDEN BU UZATMALI ARADAN DOLAYI AF DİLİYOR BOL BOL DUA İSTİYORUM VE ARADAN ÇEKİLİYORUM...

İYİ OKUMALAR;

"Hacer teyze yetmez mi kusucam artık."

"Tamam kızım bu son kaşık."İçtiğim son kaşık pekmez ağzımda büyürken Hacer teyze durumumu fark etmiş olacak panikle hemen yanındaki suyu uzattı.

"Aman sakın çıkartma yut hemen."Dediğinde yüzümü ekşitip suyu üç yudumla besmele eşliğinde mideye gönderdim.

"Pekmezden tiksindim bir daha içmesem olmaz mı?"

"Hastanede kalmadın,ilacını da kullanmıyorsun doğru düzgün bana başka çare bırakmadın,doktorlar kanının düzeldiğini söyleyene kadar içeceksin."Küçük çocuk gibi son bir haftadır azar yiyordum Hacer teyzeden.Dikişlerim dün alınmış yapılan kan tahlilleri sonucu ise hiçte iç açıcı değildi.Doktor bu şekilde devam edersem hastaneye tekrar yatmam gerektiğini hatta kan vermeleri gerektiğini söylemişti. Bunu duyan Hacer teyze ise pekmez işkencesini sabah akşam olmak üzere ikiye çıkartmıştı.Elimdeki bardağı alarak oturduğu yerden doğrulup tepsiyi kavrayacağı sırada ellerini yakaladım.Dudaklarıma götürerek her ikisini öptüm.Anne sevgisini ilgisini aratmamıştı bana kaç gündür.Önce Rabbimin izniyle daha sonra Hacer teyzenin özel bakımıyla kendimi baya toparlamıştım.

"Ben senin hakkını nasıl ödeyeceğim?"Tebessümün her zaman asılı olduğu yüzü silinip hüznün yerleştiği ela gözleri kucağına düştü.Derin bir nefes aldı önce, kuracağı cümleleri aklında toparlamak yada lafa nasıl giriş yapacağını düşünür haldeydi sanki.

"Lamia güzel kızım, seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun."Onu onaylarcasına başımı salladım.Bunu zaten davranışları olsun sözleriyle olsun her zaman gösteriyordu.

"Ben bu yaptıklarıma karşılık beklemiyorum, yani kendi adıma beklemiyorum senden tek istediğim Oğuzu eşin olarak kabul etmen."Duyduklarım karşısında ufak bir utanç etkisi vücudumda gezinmiş yanaklarım kızarmaya başlamıştı.Oğuz o kadar gelin kızın demişti Hacer teyze bu durumdan bir şeyler anlayıp utandırmamak adına konuşmuyor zannetmiştim ama yüzünün bu halini görünce hiç bir şeyden haberi yok mu acaba diye düşünmeden de edemedim.

"Sessiz kaldığına göre...Tabi sende haklısın dul bir adama,üstelik çocuğu olan evinin yolunu işinden dolayı unutan bir adama kim evet der ki?"Dediğinde sessizliğimi yanlış anladığını fark ettim.

"Yok Hacer teyze ondan değil de."Nasıl söylenirdi ki ben oğlunu seviyorum çoktan kabul ettim diye.Utançla ellerimde olan bakışlarımı merakla diyeceğim kelimelere kitlenen Hacer teyzeye çevirdim.

"Ihım şey!Eğer ailemin izni olursa ben seve seve senin gelinin olurum."İnşallah anlamıştır ve başka bir şey sormaz bundan daha açık konuşamazdım çünkü.

"Ciddi misin yani benim deli oğlanı kabul ettin mi?Tamam o zaman şey yapalım...Seni hemen ailenden isteyelim.Dur bir dakika Oğuz,önce onunla konuşayım o ne diyecek.Birde hemen öyle gidilmez hazırlık falan yapmak lazım."Bir biri arkasına sıraladığı cümleler ayağa kalkıp sağa sola ne yapacağını bilmeden dönmesi bende şaşkınlık yerine tek bir noktaya kitlemişti.Hemen seni ailenden isteyelim.Tamam bunu bende isterim ama Melek sultanın rızası olmadan giderlerse sonuç kesin menfi olurdu.Değil beni istemek kapıdan içeri bile giremezlerdi.

"Hacer teyze ben daha ailemle konuşmadım.On beş tatilde Ankara'ya gidip her şeyi... Yani bizden,Oğuzdan bahsedeceğim.Eğer onlarında rızası olursa o zaman hazırlıkları yapar beni istemeye gelirsiniz."