Derdimin Dermanı Ol(Tamamlandı)

58.BÖLÜM

EVET BEN GELDİM...NASILMIŞ BAKALIM BENİM TATLIŞ OKUYUCULARIM...YOĞUN İSTEK ÜZERİNE SİZLER İÇİN YUKARIYA BAZI GÖRSELLER BIRAKTIM...UMARIM BEĞENİRSİNİZ...BİRDE DÜN BİRAZ YORUMLARA CEVAP VERMEME RAĞMEN BU GÜN VERİLMEMİŞ GÖRÜLÜYOR YANİ YORUMLARINA CEVAP ALAMAYAN CANLAR KUSURUMA BAKMAZSINIZ UMARIM...YİNE WATTPADIN AZİZLİĞİNE UĞRADIM... BU ARADA RAMAZAN-I ŞERİFİNİZ MÜBAREK OLSUN EFENDİM...SEVİLİYORSUNUZ...

İYİ OKUMALAR;

Hacer annemin biraz üstü kapalı anlattıklarından sonra iyice ruh halim çökmüştü.Oğuz çok zor günler geçirmiş birde benim yaşattıklarım tuz biber olmuştu.Çıldırmıştı.Kolay değildi evini her ne kadar Hacer annem söylememek için itina etse de gönlünü açtığı kadının bu halini görmek.Aradaki sınıf farkı ona göre böyle olmasına sebepmiş birde Asude yani Elif'in annesinin her istediğini almaya alışık şımarık kız oluşu.Onun, Oğuza kafayı takması ve sorumsuzca evlerine gelişinin başka bir açıklaması yokmuş.Onca konuşmanın ardından ne hissedeceğimi bilememiştim ama yinede o resmi Hacer annemin saklamasını istemiştim.Tamam kötü şeyler, ah itiraf ediyorum çok kötü şeyler yaşanmış olabilirdi ama bu Elif'in annesini tanımak için ileride istek duymayacağı anlamına gelmiyordu.Üstelik Asude ölmüştü onun iyi veya kötü olması şu saatten sonra bir şeyi değiştirmeyecekti.Bence annesini kötü bilmemeli ve hayalinde iyi biri olarak yaşatmalıydı tabi bu benim düşüncemdi.Derin bir nefes alıp kapıya baktım.Neredeyse herkes gelmişti ama benim beklediğim kişi hala o kapının önünde belirmemişti.Oğuz o gün yanımdan ayrıldıktan sonra eve uğramamış son bir kaç gündür işiyle meşgul olma bahanesiyle bizi kendinden mahrum etmişti.Eski yatak odası onun yokluğunda yenisiyle değişmiş mobilyayı getiren adamlara sadece yerlerini göstererek döşemelerini izledikten sonra başka bir şeye elimi sürmemiştim.Ne halısına ne perdesine bakmış hatta aldığım yatak örtüsünü bile öylece bırakmıştım.Kısaca onsun hiç bir şey yapasım gelmemişti.Şimdi ise okuma bayramı için kiraladığımız lokalde çocuklarla hazırlıkları bitirmiş ramazan ayına denk gelmesi hasebiyle iftar için masalara yiyecekleri yerleştiren garsonlara gözlerimi çevirmiştim.Ezan on dakika sonra okunacaktı işin kötü yanı ise Oğuz hala ortada yoktu.Gelmeliydi.Eğer gelmezse ilk kez kızının katıldığı bu gösteriyi kaçıracaktı ve en önemlisi ise onu büyük hayal kırıklığına uğratacaktı.Şimdiye kadar aramaması veya aramalarıma cevap vermemesi umurumda değildi ama Elifi, onu üzerse tepkimin hiçte iç açıcı olacağını sanmıyordum.Bu gün bu gösterinin olacağını biliyordu ve annemin onu defalarca arayıp okuma bayramından bahsettiğinden emindim.  

"Öğretmenim şiirimin olduğu kağıt annem de kaldı alabilir miyim? "Diyen yarene baktım.Çocuklarda benim gibi heyecan yapmıştı sanırım.Ne yerlerinde duruyorlar nede onlara ayrılan kısımdan dışarı çıkıyorlardı.Hepsi doluşmuş kendi çaplarında prova yapıyorlardı.Onların bu haline tebessüm edip Yarene başımı salladım. 

"Tamam tatlım hemen alıp gel bakalım."O hemencecik bir kaç merdiveni aşıp annesine doğru koşarken bende Hacer anneme oradan kapıya baktım.Üzgün duruyordu galiba benim gibi onunda ümidi tükenmeye başlamıştı.

"Öğretmenim tuvalete gidebilir miyim?"Arkamdan gelen sesle Osman'a  döndüm.Artık gülmemek için kendimi zor tutuyordum.Neredeyse tüm sınıf aynı ihtiyaç için defalarca izin istemişti. 

"Tamam paşam yalnız anne veya babanı yanına alıp git oldu mu?" 

"Peki öğretmenim."Osman yanımdan hızlıca ayrılarak ailesinin yanına geçerken bilmem  kaçıncı kez baktığım kapıya döndüğümde donup kaldım.Nihayet gelmişti yürek yangınım çekingen tavırla etrafa bakınıyordu.Hemen arkamı dönüp çocuklara akıllı durmalarını birazdan yanlarına tekrar döneceğimi söyleyerek yürümeye başladım.Gözlerimi ondan alamıyordum.Özlemiştim.Bakışlarıyla etrafı taramayı kesip gözleri gözlerimle kesişince hareket etmeden öylece kalmıştı.Yutkundu.Aramızdaki mesafeye rağmen gözlerindeki duygu geçişlerini görebiliyordum.Bu kadar kalabalık olmasa yada şöyle söyleyeyim kimse olmasa deli gibi koşar kollarına atlardım ama sadece adımlarımı hızlandırıp olağanca çabuk yanına varmaya çalışmıştım.Yanından geçtiğim bir kaç veliye tebessüm ederek, bir kaç çocuğunda  engelini aşarak nihayet tam karşısına geçerek durdum.Biliyorum şu an bir çok velimin gözleri üzerimizdeydi ve eminim ki çocuklar Oğuzun bana yaptığı o sürprizden sonra bu birlikteliği çoktan ailelerine söylemişti.Gerçi ne önemi vardı nasılsa kocam olacaktı öğrenip öğrenmemeleri neyi değiştirecekti?