Derdimin Dermanı Ol(Tamamlandı)

31.BÖLÜM

DERDİMİN DERMANI OL FIRININDAN BU GÜN ÇIKAN TATLIMIZ KÜNEFE...EVET TATLIMIN FISTIKLARI OĞUZUN AŞKINI ARTIK HEPİMİZ BİLİYORUZ ŞİMDİ SIRA LAMİA'DA BAKALIM O NE ZAMAN İTİRAF EDİP AĞZIMIZI DAHA ÇOK TATLANDIRACAK...BİRDE SON GÜNLERDE YİNE OYLAR DÜŞTÜ NEREDE BENİM DESTEKÇİ CAN OKUYUCULARIM...HADİ BU BÖLÜMDE GÖRELİM SİZLERİ VARLIĞINIZI TEKRAR HATIRLATIN LÜTFEN...

İYİ OKUMALAR;

Kelimelerin sustuğu,mantığın uçtuğu,mide öz suyumun heyecandan ağzıma geldiği bir duygu karmaşası içerisindeydim.Oğuzun biraz önce ağzından çıkan kelimeler beni pelte kıvamına getirmiş oturduğum koltuktan eriyip aşağı doğru akabilirdim her an.Yaza ATAHAN soyadıyla gireceğimi ömür boyu yanında kalacağımı söylemişti.Her şey çok güzel olabilirdi.Sonuçta Oğuz çoğu insanın arayıp da bulamadığı eş aynı zamanda damat adayıydı ama gel görkü annem ve babam bu konuda ne düşünürlerdi hiç bilmiyordum.Ya istemezse, ya kabul etmez Elif'i bahane ederlerse bir an düşünmeden alamadım kendimi.Kanadı kırık kuşum aileme çok gelmez değil mi?Ailem onu bahane edip ayrılık ateşini aramıza şerit olarak çekmezdi değil mi?Düşüncelerim acıyla hücrelerime dolduğunda biraz önceki mutluluğumdan eser kalmamıştı.

"Lamia ne oldu neden ağlıyorsun?Yoksa biraz önceki söylediklerim canını mı sıktı?"Sorusuna başımı sağa sola salladım.Benim yerim bundan sonra Oğuzun yanıydı.İlkim ve sonum olarak bende onun yanında olmayı istiyorum ama işte bu amalara çözüm bulamıyordum.

"Neden hüzünlendi siyah incilerin neden yaşla doldu o zaman.Sana ağlamana dayanamadığımı söylemiştim.Derdin beni kahretmekse..."Lafını tamamlamadan başını diğer tarafa çevirdiğinde daha çok ağlamaya başladım.Korkuyordum engelleri aşamamaktan sevdiklerimin arasında kalıp üzmekten,üzülmekten.Ey her şeye kadir olan Allah'ım gönlüme sevda çiçeğini filizlendiren sensin.Bizi bizle bizi sevdiklerimizle imtihan edip ayrı düşürme.Sen benim girdiğim bu yolda hayırla,kimseyi kırmada çıkmamı nasip et.Derin bir nefes alıp Oğuzun bana bakması için yumruk haline gelen eline dokundum.

"Söylediklerine değil bu yaşlar,korkularıma."

"Ne seni bu kadar korkutan eğer sevgimden şüphe ed_"Dediğinde tekrar başımı sallayıp sözlerini tamamlamasına müsaade etmedim.

"Hayır senden ve sevginden zerre şüphe etmiyorum,Oğuz..."Dediğimde derin bir nefes alıp gözlerini kapadı.

"Ben biz olamadan,ayrılık mührünü vurmalarından korkuyorum."

"Seni bu kadar çok severken kim buna cesaret edebilir ki?"

"Ailem!"Dediğimde bir an durup ne cevap vereceğini düşündü,açıkçası bu soruya benimde verecek cevabım yoktu çünkü ben de ne olacağımızı ne yapacaklarını ailem oldukları halde kestiremiyordum.

"Seni bana yar olasın diye her fırsatta karşıma çıkaran Rabbime yemin olsun ki seninle yapacağım evliliğimize aileni ikna etmek için elimden geleni yapacağım.Bizi kimsenin ayırmasına müsaade etmeyeceğim."Onun güven kokan sözlerini içime çekip ümitsizliğe kapılan düşüncelerimin üzerine serpeledim.Zaten önce Rabbime daha sonra Oğuz emanetti duygularım.

"Takmayacak mısın?"

"Neyi?"Gözlerimle elini işaret ettim.

"Biraz daha sıkmaya devam edersen,eğilecek olan yüzüğümü!"Elimi avucunun içine alıp severek aldığım yüzüğü parmağıma geçirdiğinde yüzünde gördüğüm mutluluğun tarifi yoktu.

"Şimdi bu yüzüğü parmağına taktığına göre söylediklerimi kabul mü ediyorsun?"

"Hayır beyefendi çok sevdiğim yüzüğümü tekrar parmağımda görmek istiyorum.Hem bu şekilde sana evet diyeceğimi düşünüyorsan yanılıyorsun."Sitemle dökülen kelimelerim Oğuzu güldürmeye yetmişti.Attığı kahkahalar havada uçuşurken başını sağa sola sallıyordu galiba dediklerim sinirini bozmuştu.Onun bu haline bakıp kaşlarımı çattım.