Derdimin Dermanı Ol(Tamamlandı)

34.BÖLÜM

BİRAZ GEÇ OLSA DA BEN GELDİM.BİLİYORUM HER CUMA YAYINLAMAK İÇİN SÖZ VERDİĞİM BÖLÜMLERİM İKİDİR GEÇ GELİYOR HUZURLARINIZA...NE OLUR KUSURUMA BAKMAYIN,BİRAZ YAZMA İSTEĞİMİN KAÇMASINDAN BİRAZDA RAMAZANDAN AYINDAN DOLAYI YAZAMIYORUM...ŞİMDİDEN AFFINIZA SIĞINIYOR DAHA FAZLA UZATMADAN ARADAN ÇEKİLİYORUM...

İYİ OKUMALAR

OĞUZUN AĞZINDAN;

AVM'nin koca otoparkı gelen silah sesleriyle yankılanıp kulakları rahatsız edercesine döverken siyah minibüs ve içindeki maskeli adamlar görüş alanıma girer girmez belimdeki silaha davrandım.Bu pusu bizeydi ve bu boşluktan yararlanıp saldırıya geçen adamlara nefes aldırmadan indirmem ve gerek yanındakileri gerek çevredekilerin güvenliğini ivedi bir şekilde sağlamam gerekiyordu.

"Oğuz!!"

"Lamia yere yat dedim!"Tekrar uyarmamla hedeften şaşmadan birinin camdan sarkan göğsünü gözüme kestirerek ateş ettim.Önümde duran arabayı biraz daha geçip tamamen görüş alanıma giren arabaya ateş etmeye devam ederek birinin daha etkisiz hale getirip ön şoför koltuğunun yanından ateş eden hain köpeğe odaklandım bu sefer.Tabi ben bunu yaparken son anda araba manevra yaparak yönünü çevirmiş şoför koltuğunun yan tarafından edilen ateşle yanında durduğum arabanın camı gürültüyle patlamıştı.Eğilip arka arkaya sıktığım kurşunla sadece arka camı indirebilmiş hedef aldığım adam başını içeri sokarak o pis canını ellerimden kurtarmıştı.Hedefimde olan araba tekrar yön değiştirerek çıkışa doğru ilerlerken peşlerinden ateş ederek koşmaya başladım.Aniden önüme çıkan beyaz arabanın ön kaportasından kayarak yetişmeye çalıştım ama ne yazık ki hızlarını arttırdıkları için çoktan çıkışın kapısına varmışlardı.Minibüs gözden kaybolur kaybolmaz içimden bir kaç kez tekrarladığım plaka ile elimi hızla telefona atıp Ufuk'un numarasını tuşladım.

"Ufuk merkezdeki  AVM deyiz çabuk 60....plakalı arabayı telsizle anons geç.Yol üstündeki bütün ekipler takibe alsın birde ne olur ne olmaz mobeseden de takibe alınsın çabuk."Ufuk'un karşı dönmesini beklemeden Lamia'nın bulunduğu yere koştum. Evet korktuğum başıma gelmişti.Uzun zamandır sesi soluğu çıkmayan bu adamın en sonunda Lamia'yı bulup,saldırı düzenlemeleri,özellikle böyle bir yerde onu hedef almaları cesaret işiydi...

Bunda,burada bir gariplik vardı, ne bir güvenlik nede bir tedbir alınmış adamlar ellerini kollarını sallayarak keleşle ortalığı taramışlardı.Kaşlarımı çatıp etrafa tekrar bakındım.Buranın güvenlik şefiyle etraflıca konuşup bu olanların hesabını bir güzel almam gerekecekti.Nasıl önlem almayıp azılı teröristlerin girmelerine müsaade ederlerdi.Özellikle de çoğu insanın gelip vakit geçirdiği böyle merkezi bir yeri boşlamak da neyin nesiydi?Ya adamlar daha farklı bir eylemde bulunsaydı ya bomba bırakıp onca insanın canını kast etmeye kalksalardı.Düşündükçe daha çok öfkelendim bu sorumsuzluğun yada hainliğin elbet bir hesabı olmalıydı.Nihayet benim için önemli olan iki değerli varlığın yanına yaklaştığımda gördüğüm manzara karşısında içim burkulmuştu.Lamia tekerin arkasına tamamen sığınmış kendi vücudunu Elife siper etmiş öylece duruyordu.

"Lamia!!"Diye seslendim,yine koruma iç güdüsüne bürünmüş etten kalkan olmuştu kızıma.Biraz daha yaklaşıp dizlerimin üzerine çöktüm.Artık tehlike geçmişti ve onları bir an önce eve bırakıp bize bunu yaşatanları bulmak için işimin başına dönmem gerekiyordu.

"Lamia!"Dediğimde eğilip gözlerine baktım,beni duymuyor donmuş bir şekilde karşıdaydı bakışları.Daha öncede şahit olmuştum bu duruma ve ne yazık ki yine aynı kişiler tarafından ikinci kez korkutulmuştu kara gözlüm.Bu durum öfkemi tetiklemeye yetmiş onları bulduğum anda yapacaklarım zihnimde çoktan yer etmeye başlamıştı.Yavaşça Elifi kollarından sıyırıp her yerini dikkatlice kontrol ettikten sonra tekrar Lamia'ya döndüm.