Derdimin Dermanı Ol(Tamamlandı)

41.BÖLÜM

EVET TATLIŞLARIM YİNE BEN GELDİM...SON GÜNLERDE RESİMLERE TATLI RESMİ EKLEMİYORUM AMA EKLEDİĞİM ŞARKILARDA EN AZ TATLILAR KADAR GÜZEL ÖZELLİKLE KONULARLA İLGİLİ OLMASINA ÖZEN GÖSTERİYORUM...OKURKEN DİNLERSENİZ NE DEMEK İSTEDİĞİMİ ANLAYACAKSINIZ.HADİ BAKALIM SİZİ YENİ BÖLÜMLE BAŞ BAŞA BIRAKAYIM..

İYİ OKUMALAR;

OĞUZUN AĞZINDAN

Lamia'nın yanından ayrıldığımda çıldıracak gibiydim.Hiç düşünmeden o kelimeleri sarf ettiğine kolayca bitti demesine hala inanamıyordum.Halbuki giderken her şey gayet normaldi.Ankara'da ne yaşadı ne oldu bilinmez ama bu sözler Lamia'nın gönlünden geçip ağzından çıkan kelimeler değildi.Onca ısrarıma rağmen yüzüme bir kez olsun bakmamıştı.Ah bir baksaydı neler olduğunu o siyah harelerin içindeki dalgalanmalardan duygu geçişini anlayabilirdim.

Eve döndüğümde ise yaşananların getirdiği ifade yüzümden okunuyordu zira annem olup biteni hemen anlamıştı.Elif ise öğretmenini sorduğunda diyecek bir şey bulamamış sessizliğe bürünüp sadece onu bağrıma basarak bu iki günün geçmesini beklemiştim ama işler sandığım gibi kolay geçmedi zaten Lamia'nın gelişi ile neşe ile dolan evimiz şimdi ise tekrar eski haline dönmüş matem havası esiyordu.

Kızım göz bebeğim,can parçam ise pazar sabahı anlam veremediğim şekilde birden hastalanmıştı.Doktora götürdüğümüzde ise hastalığının nedenini bulamamış ne soğuk algınlığı nede enfeksiyon var demişti.Ne yapacağımızı bilemez şekilde eve döndüğümüzde Lamia'ya içten içe kızmadan kendimi alamamıştım.Annem ise uykusuzluğun ve yemek yemeyen kızımla ilgilenmekten bitap düşmüştü.Pes etmiştim.

Bunun böyle olmayacağını kanaat getirip  hastaneden aldığım raporla okula gittim.Lamiayı görür umuduyla koridorlarda göz gezdirirken daha gelmediğini Müdür yardımcısı Süleyman beyden öğrendim.Onunla yaptığım kısa sohbetin ardından raporu teslim edip tekrar dışarı çıkarak merdivenleri inmeye başladım.Etrafa bir sıkıntı olup olmadığına bakarken üzerimde olan bakışları fark etmem benim için  saniyelik bir durumdu.Onu beyaz gülleri kıskandıran tenini güzelliğini görmemek elde değildi zaten.Onca insanın içinde yeni filizlenen kardelen gibiydi Lamia!Güzel ne diye sorsalar bütün çiçeklerin anlam bulduğu Lamia derdim tek ve özetsiz.

Toparlanıp okul bahçesinden çıkınca önce polis otosunda bekleyen arkadaşların yanına selam vererek geçtim.Sıkıntı olup olmadığını sordum her zamanki gibi.Sıra dışı olan bir şey yok deyip cevabını alınca son kez şöyle bir etrafa bakıp okulun tam karşısında bulunan simit kafeye girdim.Ne yapacağımı okul panosunda aslı olan kağıtla az buçuk kararlaştırıp beklemeye başladım.İlk zil, ikinci zil derken üçüncü zilin çalması ile Lamia yine tebessüm eden yüzle çocukları izliyordu.Gülmek bir insana bu kadar mı yakışırdı Allah'ım bu kız benim sebebim olacaktı.Oturduğum yerden biraz dikleşip etrafta ona bakan birileri var mı diye göz gezdirdim,çok şükür ki soğuktan dolayı kimse yoktu dışarıda.Kızdığım diğer nokta ise buydu.Kansızlığı onu çok zorluyordu.Son günlerde hiç  ısınmadığı gibi birde bu soğukta hasta olup iyice bünyesi zayıf düşecekti.Elimi sakallarıma götürüp tekrar ona odaklandım.Arkadaşı Mine elinde tuttuğu kupayı önünde sallayıp bir şeyler söylemişti.Onu izlediğim şu üç teneffüste çok dalgındı.Sürekli bir şeyler düşünüyor,çalan zilin sesiyle anca kendine geliyordu...

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Mine Lamia'nın yanından ayrıldığında bana gerekli zamanı kolluyordum.İlk kantinin önüne geçip kızarak bir şeyler söyledi ardından okulun arka bahçesine doğru yürümeye başladı.İşte beklediğim fırsat nihayet ayağıma gelmişti.Hızla yerimden doğrulup içtiğim çayın parasını ödeyerek dükkandan çıkıp okul bahçesinden içeri girdim.Hızlı adımlarla tam köşeye durarak Lamia'nın bana doğru gelmesini bekledim.Öyle dalgındı ki yine başı önünde ağır adımlarla yürüyordu.Tam anlamıyla karşısına geçtiğimde ise önce göğsüme çarpan bedeni geri geri gitmiş ve daha sonra arkasındaki tümseğe takılıp düşecekken kolundan yakaladığım gibi kendime çektim.Bunu beklemiyor olacak kömür karası gözleri panikle kocaman açıldı.