Girl VS Boys {Book 1}

Chapter 6

In the last chapter...

Αφού μπήκαμε στη τάξη. ..

Κάθισα στη καρέκλα μου. Μεγάλο λάθος! Κάθισα σε νερά. Όταν κάθισα τα Bad boys και οι Divinas άρχισαν να γελάνε σαν υστερικά.

Σηκώθηκα έβγαλα το παντελόνι που φόραγα και έμεινα με το λευκό, αθλητικό μου σορτσάκι (ναι από μέσα φόραγα σορτσάκι). Με το τζιν σκουπισα τη καρέκλα και έκατσα ξανά.

Μόλις το είδαν αυτό τους κόπηκε το γέλιο μαχαίρι. Ιωάννα - Καθυστερημένα 1718 - 0. Φάτε την! Η Σία έσκασε στα γέλια από τη νίκη μου και την ήττα των καθυστερημένων. Ύστερα γύρισα προς το μέρος τους και τους έστειλα ένα πεταχτό φιλάκι στον αέρα. Όλοι με κοίταξαν βλοσυρά και εγώ τους χαμογελαστά χαιρεκακα και γύρισα από την άλλη πλευρά. Πάλι καλά δεν έφαγα dress-code.

Οι υπόλοιπες τρεις ώρες πέρασαν ήσυχα. Και μετά ήρθε η ώρα να πάω σπίτι μου. Πήρα τα κλειδιά μου μέσα από τη τσάντα και κατευθύνθηκα προς τη Honda λευκή με κόκκινα τριαντάφυλλα μηχανή μου. Δίπλα ακριβώς είδα τον Δημήτρη πάνω από μια σκούρο μπλε μηχανή.

"Γαμω το!" είπε και τον πλησίασα. Αυτός ήταν το Bad Boy που είχε πει στο Μιχαλιό να σκάσει.

"Τι επαθες;" τον ρώτησα καθώς έσκυψα από πάνω του. Εκείνος σήκωσε το βλέμμα του και σηκώθηκε απότομα όρθιος μόλις με είδε.

"Τίποτα " μου είπε άγρια κοφτά. Α, δεν φτάνει που χαραμίζω τον χρόνο μου για να δω τι έπαθε δε συμπεριφέρεται και καλά το μουλάρι! Τότε τον σπρώχνω και σκήβω πάνω από τη μηχανή.

"Μα τι κ-" πήγε να ρωτήσει ,αλλά σήκωσα το χέρι μου για να σταματήσει. Κοίταξα προσεκτικά τη μηχανή και έβγαλα το ένα μικρό πετραδακι, το οποίο δεν πολυφαινόταν - και το οποίο ο τύπος δεν έφτανε εξαιτίας των γιγαντιαίων χερούκλων του - και είχε μπερδευτεί στα καλώδια, εμποδίζοντας τη μηχανή να πάρει μπρος. Δηλαδή ούτε ένα πετραδάκι δεν μπορεί να βγάλει το άτομο;

"Πώς -" πήγε να ρωτήσει, αλλά εγώ του σήκωσα πάλι το χέρι μου για να σκάσει. Πήγα στη δίπλα μηχανή  (τη δικιά μου μηχανή ) και έβαλα μπρος.

"Δικιά σου είναι αυτή η μηχανή; "με ρώτησε και εγώ του ένευσα 'ναι' . Έβαλα το κράνος μου και έφυγα από το πάρκινγκ του σχολείου. Στην έξοδο του σχολείου μέσα στη μέση του δρόμου φασώνοταν η πορτοκαλομάλλα, που έμαθα πως τη λένε Έλενα, με τον Σταμάτη! Έφτασα μπροστά τους και κόρναρα. Τότε χωρίστηκαν και με κοίταξαν. Δεν με αναγνώρισαν!

"Τι; Θες και εσύ λίγο κούκλα; " με ρώτησε ο Σταμάτης. Έβγαλα το κράνος και τον κοίταξα μέσα στα γαλάζια μάτια του.

"Σταματάκη μου, γλυκέ. Νόμιζα ότι στο είχα κάνει ξεκάθαρο πως αν σε ήθελα δε θα μουν εδώ, αλλά στο Δαφνί. Από ότι φαίνεται μάλλον δε το κατάλαβες. Λοιπόν δε σε θέλω και τώρα φύγετε και οι δύο από τη μέση μην σας πατήσω" τους είπα, χαμογέλασα, έβαλα το κράνος μου και ξανα άναψα τη μηχανή. Με κοίταξαν σοκαρισμένοι και έκαναν στην άκρη. Έτσι οδήγησα μέχρι το σπίτι μου.

Όταν έφτασα στο σπίτι με περίμενε ήδη κάποιος...

To be continue......😈

Ποιος να ναι άραγε????

Μμμ...Δεν ξέρω........μπα εγώ ξέρω!

Cya till next time 😘