Girl VS Boys {Book 1}

Chapter 11

"Είμαστε... Στο σπίτι μου" μου απάντησε.

"Πως-" πήγα να ρωτήσω αλλά με διέκοψε.

"Είχες πάει σε ένα μπαρ , μέθυσες, σε βρήκα και μετά από λίγο λιποθύμησες. Εχω ξεχάσει τον δρόμο για το σπίτι σου και έτσι σε έφερα εδώ μιας και λείπουν οι γονείς και η αδερφή μου"

"Έχεις αδερφή; " τον ρώτησα. Δεν ήξερα ότι έχει αδερφή. Κοίτα τι μαθαίνει κάνεις όσο ζει... Μου ένευσε καταφατικά και μου είπε πως είναι 2 χρόνια μεγαλύτερή του και σπουδάζει στην Κομοτηνή .

"Ε... εσ... Εσύ με... αλλ... άλλαξες;" Τον ρώτησα και αισθάνθηκα τα μάγουλα μου να έχουν πάρει φωτιά.

"Ναι. Αυτή η μπλούζα είναι της αδερφής μου" μου είπε και δεν κοκκίνισε ούτε λίγο. Α να χαθείς να χάνεσαι. "Να σε ρωτήσω... Γιατί μέθυσες χθες;" με ρώτησε.

"Αυτό το σκυλί της Κολάσεως, ο Λέβεντ... φα... φα" Ω! Τέλεια! Είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα μπροστά στον Σταμάτη. Βασικά ήδη τα έβαλα γιατί με πλησίασε και σκούπισε με τον αντίχειρά του ένα δάκρυ που κύλαγε στο μάγουλό μου. Σαν πολύ καλός δεν είναι σήμερα;

"Τι σου έκανε;" με ρώτησε απαλά αγκαλιαζοντάς με. Ναι, λες και σε νοιάζει γουρούνι.

"Φα... φασώθηκε με την... την... την Ολένα " του απάντησα και τον αγκάλιασα σφιχτά και άρχισα να κλαίω με λυγμούς. Pathetic.

Εκείνος με αγκάλιασε ακόμα πιο σφιχτά και μείναμε έτσι για κάμποση ώρα. Αυτό, δεν περίμενα να το ζήσω ποτέ στην ζωή μου. Και δεν μιλάω για το κέρατο μιλάω για το ότι έχουν περάσει πέντε λεπτά και δεν έχω ακόμη βαρεσει τον Σταμάτη.

Όταν απομακρύνθηκε λίγο, διακόπτοντας την αγκαλιά, σκούπισε τα δάκρυα μου από τα μάγουλά μου. Ύστερα κοίταξε το ρολόι.

"Πρέπει να ετοιμαστούμε για το σχολείο" μου είπε και με φίλησε στη κορυφή του κεφαλιού μου. Τι στα κομμάτια; Τον απηγαγαν εξωγήινοι και του έκαναν πλύση εγκεφάλου; Αλλά θα μου πεις πως γι αυτό χρειάζεσαι και εγκέφαλο...

"Που είναι τα ρούχα μου;" τον ρώτησα όταν σηκώθηκε από το κρεβάτι. Εγώ έκατσα οκλαδών.

"Τα έβαλα στο πλυντήριο γιατί βρόμαγαν αλκοόλ" μου απάντησε "Θα σου δώσω να φορέσεις ρούχα της αδερφής μου. Περίμενε" μου είπε πριν προλάβω να τον ρωτήσω.

Μετά από κάνα πεντάλεπτο, ήρθε πάλι στο δωμάτιο με κάτι ρούχα και μια βούρτσα. Μου τα έδωσε και μου είπε ότι θα πάει να ετοιμαστεί και αυτός και όταν ετοιμαστώ και εγώ να του πω.

Μου είχε φέρει μια κόκκινη μλούζα με μόνο ένα μανίκι  (το μανίκι ήταν μακρύ όχι κοντομάνικο) και ένα μαύρο τζιν με σχησίματα στα γόνατα. Ήταν στο νούμερο μου. Τα φόρεσα, χτενίστικα και μέσα σε 7 λεπτά ήμουν έτοιμη. Πήρα τη τσάντα μου και πήγα στο απέναντι δωμάτιο. Ο Σταμάτης μου άνοιξε και με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.

"Τι;" τον ρώτησα

"Πως ετοιμάστηκες τόσο γρηγορα;" μου απάντησε με ερώτηση ξαφνιασμένος. Surprise mothafuckah.

"Στο είπα από τη πρώτη μας συνάντηση Σταματάκη. Εγώ δεν είμαι σαν τα άλλα κορίτσια" του είπα και του χαμογέλασα σαρκάστικα "Πάμε; "
Τον ρώτησα .

"Πάμε " πήρε τη τσάντα του και τα κλειδιά της μηχανής του.

Βγήκαμε έξω από το σπίτι (το οποίο ήταν τεράστιο) και κατευθυνθήκαμε προς τη μηχανή του.