Girl VS Boys {Book 1}

Chapter 60

(Still Κώστας P. O. V. )

Είδα έναν...

Έναν ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΟ ΛΟΎΚ;

Του έκανα νόημα να περάσει. Εκείνος πέρασε και κάθισε στο κρεβάτι μου. Πήγα και εγώ και έκατσα δίπλα του.

"Τι έγινε ρε μαλακα;" τον ρώτησα. Ότι και να έγινε τον στεναχώρησε πολύ. Δεν έχω δει τον Λούκ να κλαίει από τότε που πέθανε η μητέρα του. Δηλαδή από την Πέμπτη Δημοτικού.

Με κοίταξε αγανακτησμενος "Δεν ξέρω. Πραγματικά ρε φίλε δεν ξέρω και γι αυτό κοντεύει να μου στριψει!"

"Πες μου ρε τι έγινε μπας και βγάλουμε καμία άκρη" του είπα χτυπωντας τον στον ώμο.

"Ήμουν στο δωμάτιο με τη Δήμητρα..." ξεκίνησε να μου λέει και εγώ του ένευσα θετικά ώστε να συνεχίσει.

"Σε κάποια φάση πέταξε το κινητό της θυμωμένη και τη ρώτησα τι έχει. Εκείνη μου είπε πως το αγόρι της κολλητής της στην Αθηνα την κερατωσε. Επίσης τον έβρισε. Έτσι εγώ ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ παραπονέθηκα γιατί βρίζει τόσο πολυ" συνέχισε. Άρα μάλλον θα έχει να κάνει με την Δημητρουλα τρουλα τρουλα...

"Μετα τσακωθηκαμε. Για κανονικό ξύλο μιλάμε! Και μετά..." σταμάτησε εκεί.

"Μετα τι; " τον παρότρυνα.

"Μετά τη φίλησα και ανταπέδωσε. Όμως... Μετά το σταμάτησε και μου είπε να μην το ξανακάνω αυτό. Τότε της είπα να μην ανταποκρίνεται άλλη φορά. Φόρεσα τη μπλούζα και ήρθα" τελείωσε. Εγώ τον χτύπησα συμπονετικα στην πλάτη. Τον ηρέμησα και μετά έφυγε λέγοντας μου πως έχει κάτι δουλειές.

Έλα Χριστέ και Παναγιά! *Σταυροκοπιέτε*

Αφροδίτης P. O. V.

Εγώ με την Ιωάννα αποφασίσαμε να πάμε για καφέ και για αυτό πήγαμε να πάρουμε και τη Δήμητρα.

Μόλις φτάσαμε στην πόρτα δεν χτυπήσαμε. Απλά μπήκαμε μέσα. Είδαμε την Δήμητρα στα σκοτάδια να έχει το λαπτοπ, να τρώει μερέντα ΚΑΙ πατατάκια.

Αμέσως πήγαμε στο κρεβάτι της και τη ρωτήσαμε τη έχει. Μετά από λίγο μας είπε τι έγινε πιο πριν.

Ουαου! Η Δήμητρα φιλιθηκε με τον Λούκ. Ομγ! Σιππαρωωω. Οκευ, πρέπει να σταματήσω να βλέπω τόσες σειρές. Με έχουν στιγματισει ανεπανορθωτα.

Τέλος πάντων...

Της είπαμε να έρθει μαζί μας, αλλά εκείνη αρνήθηκε.

Έτσι εγώ με την Ιωάννα πήγαμε στη καφετέρια εδώ πιο κάτω.

Λούκ P. O. V.

Αφού έφυγα από το δωμάτιο του Κώστα έτρεξα προς το μαγαζί με τατουάζ εδώ πιο πάνω. Πάλι καλά που είναι κοντά! Πήγα και χτύπησα ένα τατουάζ.

Ύστερα έτρεξα προς το δωμάτιο. Ας ελπίσουμε να μην έχει φύγει.

Ανοίγω αθόρυβα την πόρτα.

Την βλέπω ξαπλωμένη στο κρεβάτι και με έναν ενακιλο κουβά μερέντας, μια σακούλα πατατάκια και το λαπτοπ στο κομοδίνο δίπλα της. Κοιμόταν.

Την πλησίασα αθόρυβα και ξάπλωσα δίπλα της. Πέρασα το χέρι μου γύρω από τη μέση της και κοιμήθηκα κι γω.

"ΑΑΑ" ξύπνησα από τις τσίριξε της Δήμητρας.

"Τι έγινε;" ρώτησα με μια βραχνια φωνή μιας και μόλις τώρα ξύπνησα.

"Τι στο καλό κάνεις εσύ εδω;" ρώτησε πιο σιγανά αυτή τη φορά.

"Εδώ είναι το δωμάτιό μου" της υπενθύμισα.

Εκείνη με αγριοκοίταξε.

"Εννοώ στο κρεβάτι μου!" είπε σπρώχνοντας με κάτω στο πάτωμα. Ακαρδη.

Γειά
σας
Κυρίες
Και
κύριοι
!

Σας άρεσε το τατουάζ;;;;

Παρακαλώ πολύ θα ήθελα όλοι μας να ευχηθούμε θερμά συλλυπητήρια στον πολυαγαπημενο μας Λούκ για τον χαμό της μαμάς του 😢.

Till next time...

Cya 😘