Girl VS Boys {Book 1}

Chapter 12

Η μηχανή του ήταν μια μαύρη Honda. Φόρεσα ένα μαύρο κράνος που μου έδωσε και φόρεσε και εκείνος ένα μαύρο με ένα δράκο στο πίσω μέρος.

Ανεβήκαμε πάνω στη μηχανή και έβαλε μπροστά.

"Κρατήσου γερά" μου είπε και έτσι έκανα. Μόλις φτάσαμε στο σχολείο και πάρκαρε τη μηχανή κατέβηκα και του έδωσα πίσω το κράνος. Το πήρε και το τοποθέτησε στον αριστερό καθρέφτη της μηχανής ενώ το δικό του στον δεξιό και ύστερα κατέβηκε.

Πήγε να φύγει ,αλλά τον σταμάτησα πιάνοντας τον από τον ώμο. Εκείνος γύρισε και με κοίταξε.

"Εμ... ε... ε... ευ... ευχ..." προσπάθησα να του πω, αλλά δεν τα κατάφερα. Με κοίταξε μπερδεμένος και εγώ πήρα μια βαθιά ανάσα.

"Ευχαριστώ" Αχ το πα! Επιτέλους! Τελικά ήταν πιο δύσκολο από ότι περίμενα. Εκείνος με ρώτησε γιατί τον ευχαριστώ.

"Που με μάζεψες από το μπαρ και με πηγές σπίτι σου, που με... άφησες... να... κλάψω - αυτό αν το πεις σε κανέναν θα σε σφάξω! - Που μου έδωσες καθαρά ρούχα και που με έφερες μέχρι εδω" του απάντησα και πήγα να φύγω όμως με κράτησε από τον καρπό.

"Θες να μείνεις μαζί με τη παρέα μου σημερα;" με ρώτησε. Κάτι έλαμψε στα μάτια του. Μάλλον η βαρεμάρα θα φταίει.

"Οχι. Εντάξει είμαι. Δεν χρειάζεται" του χαμογέλασα και έφυγα.

Ουαου. Όταν τον πρωτογνώρισα, ήθελα να τον σκοτώσω, μέχρι και χθες απλά αδιαφορουσα για την ύπαρξή του και σήμερα τον ευχαρίστησα.

Καλά λένε πως ο χωρισμός δεν κάνει καλό.

Λίγα Βήματα Αργότερα...

"Ώστε χθες με έκανες τσακωτό και ήδη με αντικατεσθησες;" με ρώτησε το Σκυλί της Κολάσεως.

"Με εμένα και τον Σταμάτη δεν τρέχει τίποτα, αλλά και να τρεχε δεν είναι δικιά σου δουλειά" του είπα θυμωμένα.

"Φυσικά και είναι δικιά μου δουλειά! Αφού είμαι το αγόρι σου" μου είπε λες και ήταν αυτονόητο.

"Οχι πια" του είπα.

"Γεια σας παιδιά! Τι έγινε; " ρώτησε η Σία που ερχόταν μαζί με την Ολένα.

"Έγινε ότι αυτή η τσουλάρα δίπλα σου φασώθηκε με το αγόρι... ή μάλλον πρώην αγόρι μου" της απάντησα.

"Α! Για το φιλί κάνεις έτσι; Σιγά καλέ μια φορά έγινε και δεν πρόκειται να ξαναγίνει" είπε η Σία.

"Ώστε είσαι με το μέρος τους;" τη ρώτησα.

"Φυσικα!" Μου απάντησε η Σία.

"Τότε λυπάμαι Σία αλλά είσαι και εσύ παρελθόν για μένα όπως αυτοί εδώ" της δήλωσα και έφυγα.

Θα πάω να βρω τον Σταμάτη και τη παρέα του τελικά.

Ε ρε κατάντια...