Κλείδωσα την πόρτα και ανέβηκα πάνω στην μηχανή μου.
Κατευθύνθηκα προς το σπίτι του Δημήτρη. Το οποίο σπίτι δεν είχα ξαναπάει και είναι και ΤΕΡΆΣΤΙΟ. Όταν λέω ΤΕΡΆΣΤΙΟ εννοώ... ΤΕΡΆΣΤΙΟ.
Αχχχ... Γαμω τοοο... Έχω αγχοςςς... Και αν δεν με δεχτεί; Τι θα κάνω; FUCK. MY. LIFE! Ας ελπίσουμε όλα να πάνε καλά...
Μόλις φτάνω έξω από το σπίτι... Πριν χτυπήσω το κουδούνι...
Άγιε μου Ιωάννη εσύ που είσαι και συνονόματος μου και που είσαι κι Ρώσος και γω Ρωσίδα κατά το ήμισυ κάνε το θαύμα σου. Σε παρακαλώ καν' τον να με δεχτεί. Σε παρακαλώ πολύ πολύ πολύ!
Προσευχήθηκα... παρακάλεσα... Όπως θέλετε πείτε το τον Άγιο Ιωάννη από μέσα μου, πήρα μια βαθιά ανάσα και...
ΧΤΎΠΗΣΑ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΤΟ ΚΟΥΔΟΎΝΙ!
Η πόρτα άνοιξε και μπροστά μου είδα τον Δημήτρη. Φόραγε μια πράσινη μακρίμανικη μπλούζα και μια γκρι φόρμα. Επίσης φόραγε τα σκούρα πράσινά του nike αθλητικά.
Μου χαμογέλασε "Γεια σας δεσποινίς Ιωάννα Πετρόφ" είπε με αυστηρό ύφος.
"Καλησπέρα σας κύριε Edward Cullen" του απάντησα με προσποιειτό ψηλομύτικο ύφος.
Και οι δύο γελάσαμε και παραμέρησε ώστε να περάσω. Με οδήγησε σε ένα δωμάτιο. Ο. ΜΑΙ. ΓΚΟΝΤ! ΑΥΤΌ ΡΕ ΔΕ ΕΊΝΑΙ ΔΩΜΆΤΙΟ! ΕΊΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΤΡΊΑ ΔΩΜΆΤΙΑ ΜΑΖΊ!
Πέρα από το ότι το δωμάτιο ήταν μεγάλο, είχε μια τηλεόραση πλάσμα πάνω στον τοίχο, έναν καναπέ για... ΠΑΝΑΓΙΆ ΜΟΥ! Ο ΚΑΝΑΠΈΣ ΕΊΝΑΙ ΤΕΡΆΣΤΙΟΣ! Τέλος πάντων... Ο καναπές ήταν δερμάτινος με βυσσινί χρώμα. Είχε επίσης τέσσερις δερμάτινες βυσσινί πολυθρόνες. Υπήρχε ένα μεγάλο μαύρο γραφείο και απέναντί του τρεις καρέκλες. Πίσω από το γραφείο καθόταν ένας άντρας (μάλλον ο πατέρας του Δημήτρη) και απέναντι σε μια από τις τρεις καρέκλες καθόταν μια γυναίκα (που λογικά θα ήταν η μάνα του).
Ο Δημήτρης με οδήγησε μέχρι το γραφείο και καθίσαμε στις υπόλοιπες κενές θέσεις.
"Καλησπέρα σας" τους είπα ευγενικά. Και οι δύο μου χαμογέλασαν και μου είπαν και εκείνοι καλησπέρα.
"Θέλεις τιπ-" πήγε να πει ο άνθρωπος, αλλά...
"Εγώ θα βγω με την Μπέλα" τον διέκοψε μια... Πως να το πω κόσμια; Μια... που θα έπρεπε να δουλεύει σε σπίτι με κόκκινο φωτάκι αν κρίνω από το ντύσιμο και τον τόνος της φωνής της.
Φαινόταν γύρω στα δέκα πέντε, αλλά με τόσο μέικ απ που έβαλε μοιάζει με 17χρονη. Φορούσε μια κόκκινη κολλητή φούστα ,η οποία ήταν ΑΚΡΙΒΏΣ κάτω από τον ΚΩΛΟ της. Από πάνω φόραγε ένα κοντό αμάνικο μπλουζάκι, που πιο πολύ φαινόταν για μπουστάκι πάρα μπλούζα. Φόραγε επίσης κάτι μαύρα 12ποντα.
Ο πατέρας του Δημήτρη την αγριοκοίταξε και της απάντησε ένα ξερό 'εντάξει'.
"Συγγνώμη για αυτό βλέπεις η..."
Γεια
Σας
Κυρίες και κύριοι
Να και ένα ακόμα κεφάλαιο.
Ποια να ταν άραγε αυτή η π......;;;
Till next time....
Cya 😘
YOU ARE READING
Girl VS Boys {Book 1}
Teen Fiction~~~~~~~~~~~~ "Μην το παίζεις δύσκολη. Το ξέρω ότι με θες" μου είπε και τότε δεν άντεξα άλλο. Έσκασα στα γέλια. Όλη η τάξη μας κοίταζε πλέον. "Two things. One: δεν το παίζω δύσκολη. Είμαι δύσκολη. Two: Αν σε ήθελα θα έπρεπε μάλλον να πάω κατευθείαν...
