Μια εβδομάδα μετά...
Σήμερα είναι τα γενέθλια του Σταμάτη και θα γίνει 19.
Για αυτόν το λόγο αποφασίσαμε να πάμε να το γιορτάσουμε σε ένα μπαρ.
Όμως πρώτα θα πηγαίναμε από το σπίτι του ώστε να κόψουμε εκεί την τούρτα, να φάμε και να του δώσουμε τα δώρα που του είχαμε πάρει.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι του Σταμάτη μας άνοιξε μια κοπέλα η οποία ήταν πολύ όμορφη.
"Γεια σου Γωγώ!" Χαιρέτησαν τα αγόρια. Η Γωγώ τους χαιρέτησε κι αυτή και ύστερα έστρεψε την προσοχή της πάνω μου.
"Εσύ πρέπει να είσαι η Ιωάννα. Το μόνο κορίτσι που κατάφερε να την πει στον αδερφό μου εκτός από μένα" είπε και στο τέλος γέλασε. Όλοι αρχίσαμε να γελάμε και μετά αφού ηρεμήσαμε της είπα πως είμαι όντως εγώ. Επίσης την ευχαρίστησα που με άφησε να βάλω μερικά ρούχα της.
Αφού μπήκαμε στο σπίτι...
Είδαμε τον Σταμάτη καθισμένο στον γκρι καναπέ του σαλονιού.
Μόλις μας άκουσε σηκώθηκε.
Όλα τα αγόρια πήγαν γρήγορα κοντά του. Του έδωσαν τα δώρα, του είπαν Χρόνια Πολλά ,τον αγκάλιασαν και τον χτύπησαν φιλικά στον ώμο.
Εγώ τον πλησίασα κάπως... διαφορετικά.
Πήρα φορά έτρεξα και πήδηξα πάνω του αγκαλιάζοντάς τον. Εκείνος ξαφνιάστηκε όμως μου ανταπέδωσε την αγκαλιά.
Ύστερα εγώ κατέβηκα από πάνω του και δίνοντας τι δώρο του του ευχήθηκα Χρόνια Πολλά .
Ο Σταμάτης άνοιξε όλα τα δώρα.
Ο Μιχάλης του είχε φέρει μια μπάλα ποδοσφαίρου. Ο Κώστας ένα μπρελόκ του Ολυμπιακού. Ο Λούκ ένα fingerless black leather glove.
Ο Δημήτρης ένα τζελ για τα μαλλιά. Και εγώ, το μόνο βιβλίο από το BLOODLINES που δεν έχει ακόμα διαβάσει το BLOODLINES : THE RUBY CIRCLE (BOOK 6).
Ο Σταμάτης μας ευχαρίστησε όλους για τα δώρα και ύστερα από λίγο η μητέρα του έφερε την τούρτα.
Η τούρτα και από εμφάνιση και από γεύση, με μια λέξη και λίγο κόσμια, ΈΣΚΙΖΕ!
Αφού φάγαμε πήγαμε στο μπαρ.
Εκεί μπορώ να πω, πως μέθυσα. Έτσι όπως χόρευα, με το ποτό στο χέρι έρχεται κάποιος από πίσω μου. Έβαλε τα χέρια του στους γοφούς μου και στήριξε το κεφάλι του στον ώμο μου. Ήξερα πολύ καλά ποιος άντρας ήταν από πίσω μου. Ο Σταμάτης.
Εγώ συνέχισα να χορεύει, αλλά λίγο πιο προκλητικά και δεν ξέρω το γιατί. Μάλλον θα φταίει το ποτό.
Άξαφνα, ο Σταμάτης με γυρίζει ώστε να είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο. Και με φιλάει... Μετά δεν θυμάμαι τίποτα.
Γεια σας κυρίες και κύριοι. Δεσποινίδες, άλλα και παιδιά!
Αυτό το κεφάλαιο ήταν το 32
Hope you like it!
TILL NEXT TIME ........
CYA 😘
YOU ARE READING
Girl VS Boys {Book 1}
Teen Fiction~~~~~~~~~~~~ "Μην το παίζεις δύσκολη. Το ξέρω ότι με θες" μου είπε και τότε δεν άντεξα άλλο. Έσκασα στα γέλια. Όλη η τάξη μας κοίταζε πλέον. "Two things. One: δεν το παίζω δύσκολη. Είμαι δύσκολη. Two: Αν σε ήθελα θα έπρεπε μάλλον να πάω κατευθείαν...
