Girl VS Boys {Book 1}

Chapter 2

"Nothing. He just insulted me very badly" μου απάντησε ο ψηλός.

"Oh" του είπα και έφυγα γιατί αν δεν έφευγα θα του έκανα τη μούρη κρέας! Τον πίστεψα απόλυτα τώρα, μην το συζητάμε .

Αφού χτύπησε το κουδούνι και μπήκαμε στη τάξη...

Εγώ ήμουν στο Γ4. Μπήκα προχωρώντας κάπως αμήχανα μιας και είναι η πρώτη μου μέρα σε αυτό το σχολείο - και σε ένα ελληνικό σχολείο γενικότερα. Ο καθηγητής χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο, με σύστησε στους καινούργιους συμμαθητές μου.

"Παιδιά αυτή είναι η καινούρια σας συμμαθήτρια και έρχεται από τη Ρωσία. Το όνομα της είναι Ιωάννα - Δήμητρα Πετρόφ" ο κύριος Παπανικολάου - του οποίου το όνομα έμαθα κάτι δευτερόλεπτα πριν μπω στην τάξη - είπε.

Μόλις τελείωσε μου έδειξε που να καθίσω και έφυγε από τη τάξη γιατί είχε μια δουλειά αφήνοντας μας μόνους. Πόσο μου αρέσουν αυτά τα συμβούλια των καθηγητών!

Το βλέμμα μου ταξίδεψε στην τάξη και είδα τον ψηλό που είχα δει πιο πριν.

Από τότε που έφυγε ο καθηγητής από την τάξη, άκουγα μερικά αγόρια να σφυρίζουν καθώς με κοίταζαν και να λενε ότι είμαι κούκλα,μανούλι,θέα κτλ. Δε λέω κολακευτικό όλο αυτό, αλλά κατάντησε σπαστικό. Δεν αντέχω άλλο, τα αυτιά μου! Γι αυτό πήρα το κινητό μου και τα ακουστικά μου από τη τσάντα μου και έβαλα να παίζει μουσική. Συγκεκριμένα το ''Whispers in the dark" των Skillet.

Απολαμβάνα με την μουσική με την ησυχία μου, μέχρι που κάποιος μου έβγαλε τα ακουστικά! Πώς τόλμησε να κάνει κάποιος κάτι τόσο απάνθρωπο; Κοιτάζω πίσω μου και τι να δω;

Τον ψηλό.

Τον αγριοκοίταξα και άρπαξα τα ακουστικά μου από το χέρι του.

"Μη το παίζεις δύσκολη. Το ξέρω ότι με θες" ψιθύρισε. Τοτε δεν άντεξα άλλο και έσκασα στα γέλια. Όλη η τάξη μας κοίταζε πλέον.

Σηκώθηκα από τη θέση μου και τον κοίταξα κατάματα.

" Two things. One: Δεν το παίζω δύσκολη. Είμαι δύσκολη. Two: Αν σε ήθελα μάλλον θα έπρεπε να πάω κατευθείαν σε άσυλο ψυχασθενών" του είπα και ξανακάθησα στη καρέκλα μου, βγάζοντας ένα τετράδιο και ένα στυλό για να ζωγραφίσω το τατουάζ που έχω στη κοιλιά μου.

Στο μεταξύ καταλάβαινα τα βλέμματα όλων πάνω μου. Ο ψηλός με ρώτησε σοκαρισμένος "Ξέρεις ελλ... ελληνικά;"

"Όχι καλέ αυτά που μίλησα πριν από λίγο και μιλάω και τώρα είναι κορεάτικα" του απάντησα σαρκαστικά.

"Πρόσεχε πως μου μιλάς εμένα μικρό. Κατάλαβες; " με ρώτησε.

" Γιατί; Τι θα με κάνεις;" τον προκάλεσα.

"Θα..." είπε.

"Θα;" τον ρώτησα σηκώνοντάς του το φρύδι μου. Για να σε δούμε τώρα...