Την επόμενη μέρα ξύπνησα από κάτι ουρλιαχτά.
Τις ήξερα αυτές τις φωνές.
Ήταν η Δήμητρα, η Αφροδίτη, η Γωγώ, ο Μιχάλης, ο Κώστας, ο Λούκ και ο Σταμάτης.
Αλλά γιατί ούρλιαζαν;
Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και αντίκρισα τα σοκαρισμένα πρόσωπα των φίλων μου.
Κοίταζαν μια εμένα μια κάτι από πίσω μου.
Έτσι γύρισα να κοιτάξω και εγώ τι στον μπούλο ήταν από πίσω μου.
Ήταν απλά ένας κοιμισμένος Δημήτρης καλυμμένος με το σεντόνι.
ΌΠΑ! ΚΆΤΣΕ!
ΤΙ ΣΤΗΝ ΕΥΧΉ ΡΕ;!
ΓΙΑΤΊ ΚΟΙΜΆΤΑΙ ΑΥΤΌΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΆΤΙ ΜΟΥ;!
Εμ... βασικά αυτό δεν είναι το κρεβάτι σου...
ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΆ Π-
ΑΑΑ!
ΈΧΕΙΣ ΔΊΚΙΟ ΑΥΤΌ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΚΡΕΒΆΤΙ ΜΟΥ.
ΟΎΤΕ ΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ ΜΟΥ!
ΟΎΤΕ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ!
ΟΎΤΕ ΚΑΝ Η ΓΕΙΤΟΝΙΆ ΜΟΥ!
ΕΊΜΑΙ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΟΥ EDWARD!
ΑΑΑΑΑΑ!
Σκασε μωρή σαλουφα! Και κοίταξε να δεις αν είσαι γυμνή! Γιατί αν είσαι την κάτσαμε την βάρκα. Γκε γκε? Αντιλαβου? Κατάλαβες? Καπίσι? Οκ? Αντε μπράβο!
Ο - οκ...
Σιγά σιγά ανασηκωσα λίγο το σεντόνι και κοίταξα από μέσα.
ΑΑΑΑ!
ΤΗΝ ΟΛΈΝΑ ΜΟΥ ΜΈΣΑ!
ΕΊΜΑΙ ΓΥΜΝΗΗΗ!
Oh shit! 😨🤦
ΓΙΑΤΊ ΘΕΈ ΜΟΥ;
ΓΙΑΤΙ;
"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ" τσίριξα όσο πιο δυνατά μπορούσα.
"ΣΚΆΣΕ! ΜΟΥ ΈΣΠΑΣΕΣ ΤΑ ΤΎΜΠΑΝΑ!" φώναξε ο Κώστας και γω το βούλωσα.
YOU ARE READING
Girl VS Boys {Book 1}
Teen Fiction~~~~~~~~~~~~ "Μην το παίζεις δύσκολη. Το ξέρω ότι με θες" μου είπε και τότε δεν άντεξα άλλο. Έσκασα στα γέλια. Όλη η τάξη μας κοίταζε πλέον. "Two things. One: δεν το παίζω δύσκολη. Είμαι δύσκολη. Two: Αν σε ήθελα θα έπρεπε μάλλον να πάω κατευθείαν...
