Firts LOVE(MarVoree)

Chapter 35

KITTY*

"Bessy,"

I ran towards sala when I heard Heaven called me up. Naabutan ko sila dun ni Christian sa harap ng laptop ko. Dali-dali akong lumapit dun nang makita kong nandun na si Gray sa kabilang linya.

Pinaupo ako ni Heaven sa tabi nya, pinaggitnaan nila ako ni Christian. I was feel happiness when I see Gray smiling with us. Kahit malayo sya samin, parang andito parin sya kapag kausap namin sya.

"Ei, Gray. How are you there? Missed me?" Natatawang bati sa kanya ni Heaven. "I mean missed, Kitty?"

"Heaven, iwan muna natin sila. Masydo kang maingay eh." Sinimangutan naman ni Heaven si Christian sa sinabi nito. Tumayo naman si Christian saka nagmamaktol na sumunod sa kanya si Heaven sa kusina.

Isang buwan narin ang lumipas simUla nang makaalis si Gray. Pero sa loob ng isang buwan na yun, hindi kame nawalan ng oras sa isat-isa. Tuwing weekend nagvvideo call kame, minsan naman nagttxt at magkausap sa phone.

I supposed to be contented for what we have right now. I need to find way to my happiness, and Gray is the great that I found. Ang mahalaga mahal namin ang isat-isa kahit nasa malayo sya. Tiwala ang mas kailangan panghawakan sa sitwasyon namin.

"How's your study?" Gray asked me.

"Its pretty good, ikaw jan?"

"Same as yours, but maybe nextweek I will be started to training."

"Training saan?"

"To our business, alam mo naman ang sitwasyon ni Dad diba? Kaya kailangan ko ng matutunan ang pagpapatakbo ng negosyon namin."

He's Dad rushed on Hospital to Heart Attack, yun ang dahilan kung bakit kailangan nyang bumalik sa Italy. At sa kondisyon ng Dad nya, kailangan sya ang mamahala ng negosyo nila pansamantala.

He's young age. He's parents let his decide and take care of their business. Nag-aaral sya sa gabi, nasa kompanya naman sya sa umaga. I feel bad for him, pero ang tangi ko lang maitutulong sa kanya ay ipakita ang aking suporta at pagmamahal.

Ako lang ang tanging makaka pagbigay nun sa kanya. Lalo na sa sitwasyon na kinakaharap nya, alam kong makkaya nya yun. Dahil sya si Gray ang taong nakilala ko na may tyaga at pagmamahal sa pamilya.

"You're so tight, Gray. Hindi ka ba kumakain jan?" Ang laki kasi ng pinayat nya sa huling nakita ko sya. "Please, Gray take care of your self,"

"I'm sorry, but don't worry about me. Sanay lang kasi ako na kasabay kang kumain eh. Namis kita." Sa wakas nakita ko na syang ngumiti.

"I missed you more." At hindi ko na napigilan ang pagbagsak ng luha ko. Agad ko yung pinunasan dahil ayokong magalala pa si Gray. Ngunit huli na dahil na sakin parin ang atensyon nya.

"Kitty." Napatingin ako sa malambing nyang boses. "Sorry kung nasasaktan kita, kung alam mo lang gustong gusto kitang yakapin ngayon."

Sunod-sunod ang pagbagsak ng luha ko, hindi ko na kayang pigilan kaya umiyak na ako sa harap ni Gray. Nakita kong malungkot din ang mga mata nya, kaya alam kong nahihirapan narin sya.

"I hate seeing you cry, pero palagi na lang kitang pinapaiyak. Di mo yata deserve ang katulad ko dah--"

"Gray, don't said that." Sigaw ko halos hindi ko na kayang humarap pa sa kanya sa itsura ko. "You deserve me better than anything, at ganun din ako sayo."

"I'm sorry, Kitty. Wag ka nang umiyak, I promised that I will be there sa firts anniversary natin."

Pagkatapos ng paguusap namin ni Gray nilapitan na ako ni Heaven at Christian. Kahit naabala ko na sila ay hindi parin nila ako iniiwan. Yun ang pinagpapasalamat ko dahil meron akong mga kaibigan na katulad nila.