Firts LOVE(MarVoree)

Chapter 42

KITTY*

"Kitty."

Umayos agad ako ng upo sa kama ng marinig ko ang pagpasok si Mama sa kwarto at pagtawag nya sakin. Agad kong pinunasan ang luha sa mata ko, dahil narin sa nangyaring paguusap sa pagitan namin ng Mama ni Gray.

Nilapitan ako ni Mama at umupo sya sa tabi ko, hinawakan nya ang kamay ko at seryosong tumingin sakin.

"I don't want to listen up with you talking to him, but I feel sorry kung yun talaga ang naging desisyon mo,"

"Yun po ang desisyon ko dahil yun po ang alam kong makakabuti sa lahat."

Mahal ko si Gray pero may mga bagay kasing kailangan isakripisyo para sa makakabuti sa lahat. Wala akong hinangad kundi ang maging masaya para samin dalawa. Ngunit sadyang mapaglaro ang tadhana dahil may mga taong pinagtagpo lang pero hindi nakatakda.

"I know that is hard for you, pasensya narin anak kung ganitong buhay lang ang naibigay namin sa inyo." Hindi ko akalain na masasabi yun sakin ni Mama.

"Ma don't say that." Hinarap ko sya saka niyakap. "Masaya ako sa buhay na meron ako, at lubos ko yung pinagpapasalamat sa inyo ni Papa. I'll being contented for what we have, Ma. Hindi nyo kailangan isipin kung ano man ang sasabihin ang ibang tao."

"That was Maricel wants to someone else more than you, and why you should let her decide it?"

"Ma hindi na yun mahalaga, wag nyo na pong isipin yun. Kung kame talaga ni Gray para sa isat-isa, gagawa ang tadhana para muli kameng magkasama."

For all this happen, maniniwala pa ba talaga ako sa tadhana? Maraming tao ang naniniwala at hindi pero ano bang pinag-kaiba ko sa kanila? Isa rin ako sa mga umaasang meron ngang tadhana para samin ni Gray.

Kung darating man ang araw na yun ay napakagandang simula. Sana nga totoong ang time machine, gusto ko kasi ibalik yung oras na masaya ako kasama si Gray. Gusto kong ibalik yung panahon na magkasama kameng dalawa. Ngunit hindi yun totoo kaya mas mabuting tanggapin ang katotohanan.

Kinuha ko yung laptop ko at umupo sa kama. Kailangan kong harapin ang lahat, hindi pwdeng iiwas na lang ako palagi. Hindi ko kayang isuko ang lahat pero eto lang ang alam kong tamaang paraan.

"Kitty."

Sinagot agad nya ang tawag ko. Napangiti ako ng muli kong makita si Gray sa screen. Naiisip ko pa lang na makipaghiwalay s kanya naiiyak na ako. Paano pa kaya kapag sinabi ko na kakayanin ko pa kaya?

"Kitty, what's wrong. Bakit ngayon ka lang tumawag? I've been calling you pero hindi kita makontak."

Huminga muna ako ng malalim saka muling ngumiti ng pagak sa kanya.

"I'm sorry. Kailangan ko lang kasi ng panahon para mag-isip."

"Kitty. Tungkol dun sa sinabi ni Mom wag kang maniwala. That engagement doesn't true, she's the only one to decide it."

"I don't know, Gray." Ang hirap kasi maniwala sa bagay na wala kang karapatan maintindhan. "Hindi ko na alam kung ano pang kailangan kong paniwalaan?"

"Did my Mom talked to you?" Tumango lang ako sa kanya, pero di ko parin inalis ang paningin ko. "Nagkaron ng problema sa Visa ko kaya hindi ako nakasama kay Mom. Then she's told me that if okay kung sa susunod na taon na lang ako umuwi."

"Then you agreed?"

"Yes." Tinaasan ko lang sya ng kilay. "But the engagement, Kitty. Hindi ko alam yun, I don't know either her plan."

Sa Isang taon na naman sya pwdeng umuwi? Isang taon na naman akong maghihintay sa kanya? Pagkatapos sa paghihintay ko, meron pa ba ako dapat asahan sa kanya? Hindi ko alam kung kaya ko pa maghintay ng isang taon para makasama sya ulit.

"Gray. If the engagement was true or not, kailangan kong sabihin ang laman ng isip ko." Nakita ko ang lungkot sa mga mata nya, hindi na yun naalis simula ng nag-usap kame.

"Please, Kitty. Wag."

Akala nya ba madali sakin sabihin lahat ng nilalaman ng isip ko? Kung ako lang masusunod hindi na kailangan umabot sa ganito. Hindi lang sya ang nahihirapan dahil ako nahihirapan din akong harapin sya sa sitwasyon hindi ko kakayanin.

"I think I made the right choice." Dun na bumagsak ang luha ko. Agad ko yun pinunasan para hindi nya makita pero huli na.

"Kitty, stop it. Don't be kung di mo kaya kasi ayoko nakikitang umiiyak ka."

"Kaya ko. I though I can be strong enough, Gray. Does you know how it hurts ng malaman kong ikakasal ka?"

"Kitty hindi ako ikakasal." Sigaw nya.

"I don't know, Gray. Hindi ko na alam kung maniniwala pa ba ko? Hindi ko na kaya maghintay pa ng isang taon? I want you back pero alam kong hindi ka na babalik pa."

"How is it?" Iritado nyang sigaw. "Alam mo rin ba ang nararamdaman ko? God has know that I want be back because of you. Nakaya mo nga yung apat na taon diba? Ano ba yung isang taon na lang Kitty?" Nakita ko ang pagpunas ng luha sa mata nya.

Great! Nasaktan namin ang isat-isa.

"Did my Mom encouraged you to do this? Please Kitty don't listen her, kaya natin tong ayusin."

"Gray." Sigaw ko. "Hindi mo ba naiintindhan, ayoko na? You're Mom just concern to her family, ganun naman ang magulang eh. Alam nya ang makakabuti para sa pamilya nya."

"Then you give up because she said so? How could you? Ganun na lang ba kadali sayong kalimutan kung ano tayo?" Ginulo nya yung buhok nya sa sobrang inis.

"Don't make this harder for us, Gray. Maaring eto ang nararapat para sa lahat, mahirap tanggapin pero yun ang alam kong tama."

Pumikit ako para hindi ko makita ang sakit na nakikita ko sa kanya.

"So, you're pushing me away huh?" Malambing nyang tawag. "Kitty look at me. Please...please."

Yumuko ako at umiyak ng umiyak. Akala ko kaya kong gawin at sabihin lahat pero nasasaktan ko si Gray nasasaktan namin ang isat-isa.

Im not pushing him away dahil hindi ko na sya mahal. Im pushing him away dahil eto ang alam kong tama.  Pinili ko kahit masakit, pinili ko kahit alam kong merong masasaktan.

"Kitty, please." Umiiyak na sabi ni Gray, inayos ko ang sarili ko at humarap sa kanya. "We can do this, hindi mo ako iiwan right?"

"Mahal kita, pero nakakapagod na. Pagod na pagod na akong maghintay, at umasa na isang araw makakasama pa kita?" Sigaw ko sa kanya habang walang tigil ang luha ko sa pagbagsak.

"If you got tired for this relationship, pwde naman magpahinga. Hindi naman kailangan sumuko agad?"

"Sabi mo wag akong sumuko? But giving up is the best option na alam ko, Gray. Now you can allowed to blame me, but my decision is final. Im sorry."

"Please Stay." Nasa tinig nya ang kalungkutan. "Stay with me, kahit sa pinakamahirap na sitwasyon ng relasyon na to."

I didn't react, but it doesn't mean that I didnt get hurt. Gustong gusto kong manatili pero nagtatalo ang puso't isip ko sa kung ano ang nararapat. Someday everything has been going alright, if he and I are meant to be. Gagawa ang tadhana ng paraan para muli tayong magkasama.

"I love you, Gray." Hindi ko na kaya syang makita kaya pumikit ako. Saka ko nilagay ang kamay ko sa laptop para tapusin ko na ang pag-uusap namin. "Choose your happiness, and someday everything will be alright. Kung dumating ang panahon na magkikita tayo, sana sa panahong masaya na tayong pareho."

"Kitty don--"

Then I end the call, I don't want to listen up. Baka kasi hindi ko mapigilan ang sarili ko at bawiin lahat ng sinabi ko. Humiga ako sa kama saka umiyak ng umiyak.

Someday we also find the right person with us. Sa ngayon kailangan muna natin harapin ang sakit. Ngunit pagkatapos nito, matatanggap din natin ang lahat kahit na eto pa ang pinkamahirap na sitwasyon sa relasyon.

TBC...

VOTE&COMMENT&SHARE.
THANK YOU.

@MisReika