Firts LOVE(MarVoree)

Chapter 52

KITTY*

I don't know why Im feeling nervous right now. Samantalang halos kanina eh walang takot ko syang gustong kausapin. Ako pa mismo ang pumunta sa opisina nya, kaya ngayon bakit ganun ang nararamdaman ko.

Well' I have no choice kundi harapin sya at pag-usapan ang kailangan pag-usapan. Hindi naman siguro tama ang iniisip ko na pinipersonal nya ako o talagang overthinking lang ako.

Paglabas ko ng elevator nakangiti agad akong binati ni Yuri. Nakakainis lang kasi yung kaba ko lalong lumalakas eh. Hindi naman dapat ako maapektuhan.

"The managing director waiting for you inside, Architect A." Sabi ni Yuri.

Ngumiti lang ako sa kanya saka dumiretso sa opisina ni Gray. Huminga pa ako ng malalim saka pinihit ang doorhandle. Wala si Gray sa swivel chair kaya ginala mo ang paningin ko sa loob ng opisina nya.

Its a color gray theme in his office. Medyo malaki rin pero mas malaki yung opisina ng Presidente. Merong sariling bathroom of course at mini dining and sala. Nasa gitna mismo ang table nya na merong isang malaking glass frame na nakasabit sa wall. The images was a boy and girl watching the sunset on the beach.

That scene was familiar on me. Maybe I saw that pictures in the mAgazine. Pagkasara ko ng pinto nakita ko si Gray na nasa veranda. Meron syang kausap sa phone kaya hindi ko na lang sya inistorbo.

Pero kung hindi ko sya tatawagin pano nya malalaman na nandito na ako? Ala ngan maghintay ako dito hanggang kelan sya matapos makipagusap kung sino man yun. Hays sana hindi nya na lang muna ako pinatawag kung busy sya. Kaya maingat akong lalabas para hindi na sya maabala pa.

"Where are you going?" Napaharap akong muli sa kanya ng marinig ko ang baritono nyang boses. Tapos na pala sya makipagusap kaya pumasok na sya.

"Ah.. Nakita ko kasing may kausap ka... I think that you're busy that's why I decided to come back later." May ghad nasabi ko rin. Ngumiti naman ako sa kanya ng pilit dahil kanina pa talaga kalakas ng kaba ko.

C'mon Kitty its necessary! Bakit kasi ayaw kumalma ng nararamdaman ko eh. Hindi naman sya ngumiti sakin pabalik kaya alam kong kailangan ko ng sumiryoso. Nilapag nya yung cellphone nya sa table saka umupo sa swivel chair.

"According to my secretary, you just came here during my meeting." Panimula nya. "So, what is all about?"

Hays.. why he would asking like that? Sympre alam nya na kung bakit ko sya kailangan makausap. Magkasama kame sa project na to pero hindi naman kailangan nyang madiliin yung team ko. Kung alam ko lang na makakasama ko sya sana hindi ko na tinanggap pa yung project.

At wala na ako magagawa dun dahil nakapirma na ako ng kontrata.

"Architect Altamirano, tutunganga ka na lang ba jan?" Seryso nyang muling sabi. "Time is gold, ayoko nasasayang ang oras ko."

"I'm sorry." Sagot ko kahit nasaktan ako sa sinabi nya hindi ko kailangan ipahalata yun. Ganyan ba talaga sya? "Its about the presentation nextweek, actually my team was started work for the design. Kaso kailangan pa namin makita yung site, kaya sana magrequest kame na maybe 2ndweek na namin yun ipresents dah--"

Hindi nya na ako pinatapos nang sya naman muli ang nagsalita. "Its doesn't matter for me." Seryoso parin syang nakatingin sakin. Yung tingin nyang parang wala lang na, yung parang ngayon lang kame nagkakilala. "If the President wants to see your design, sasabihan ko syang imove ang presentation dahil kailangan nyo pang puntahan ang site."

Nakahinga na ako ng maluwag sa sinabi nya. Akala ko kasi sya talaga yung nagsuggest sa Presidente ng presentation. Masyado ko kasi syang pinagbibintangan eh, kung ano-ano pa yung mga iniisip ko sa kanya.

"Thank you, Architect Delos Reyes." Yumuko pa ako bilang pasasalamat.

"So, If you don't mind Architect Altamiramo. I suggested that you team going there together with me."

What? Wait? Seriously? Gusto nyang sumama kame sa kanya papunta sa Bataan? Tinaasan ko lang sya ng kilay pero hindi nag-iba ang seryoso nyang expression. Nagulat ako sa suggestion nya ngunit parang wala lang yun sa kanya.

Kailangan kong pag-isipan yung isasagot ko sa kanya. Nakahinga na ako ng maayos nang maiimmove ang presentation. Ngunit sa ngayon sa suggestion nya parang hindi na naman ako makahinga.

"N-no problem.." Shit bakit pa ako nauutal sasabihin ko lang naman pumapayag ako. "Tomorrow afternoon kame pupunta sa Bataan."

"Alright then." Sumandal sya sa swivel chair nya at sumulyap pa sakin. "Is there anything to else?"

"Wala na salamat."

Wala naman syang naging sagot kaya nagmadali akong lumabas ng opisina nya. Pagpasok ko sa elevator ganun na lang ang hawak ko sa puso ko dahil sa lakas ng tibok nun. Hindi ko rin alintana ang mga nabuong pawis sa noo ko. Grabe ganun kalakas ang epekto ssakin ng taong yun.

Pagdating ko sa cubicle sinalubong agad ako ni Lanie at Many para magtanong sa napag-usapan namin ni Gray. Tuwang-tuwa naman silang nalaman na makakasama namin sya sa byahe bukas papuntang Bataan.

Kung gaano sila kasaya kabaliktaran naman sakin. Oh sabihin na nating wala lang sakin yun dahil trabaho lang to at wala ng iba pang ibig sabihin. Maaga kameng umuwi dahil natapos na namin ng team ko yung iba namin trabaho.

Pagdating ko condo wala si Angel dahil nasa University pa malamang. Napaupo agad ako sa kama nang makapasok ako sa kwarto ko. Hinubad ko yung stilletos ko saka yun hinagis sa sahig. Agad akong humilata sa kama at pinagmasdan ang kisame.

I remember the first time I saw him. Sa sobrang tagal ko syang hindi nakita parang bumalik lang ulit ako sa umpisa. Sa umpisa kung saan una ko syang kinainisan at di nagtagal ay una ko syang minahal. Kasabay nun bumalik sakin ang ala-ala kung pano namin tinapos ang lahat.

But truth is! Meron sa puso kong nasasaktan at masaya. Yung nasasaktan ako dahil sa pinagsamahan namin, mukhang nakalimot na sya. Pero masaya ako dahil merong pinatunguhan ang sakripisyo ko noon sa relasyon namin. Siguro hanggang dito na lang talaga ang lahat, pinagtagpo kame para hindi magsamang muli. Kundi pinagtagpo kame para patunayan na kaya na namin mabuhay nang wala ang isat-isa.

Kasabay nang pagpikit ng mata ko ang pagbagsak ng mga luhang kanina pa namumuo sa mata ko. Everything has a settle now and I think this is the good start. Forget the past and we're happy in the presents.

Bumangon ako ng tumunog ang cellphone ko na nasa loob ng bag. Kinuha ko yun saka sinagot ang tawag mula kay Aizan. Nakalimutan ko pa lang sabihan syang nakauwi na ako. Masydong naging occoupied yung utak ko kanina.

"Hon." Sagot ko.

"Hon. Where are you? Are you okay?" Sunod-sunod nyang tanong. "Pumunta ako sa Firm umuwi ka na raw, what happened?"

Inayos ko ang sarili ko saka umupo sa carpet na nasa baba ng kama ko. Sumandal ako sa kama saka tinuwid ang mga paa ko at pinaglaruan yun.

"I'm okay hon." Kahit hindi. "Maaga kame natapos kaya maaga akong umuwi. Sorry I forgot to call you, kararating ko lang dito sa condo."

"Alright Im just worried dahil hindi ka nagsabing uuwi ka na."

"Sorry hon."

"Okay. See you later." Narinig ko ang pagbuntong hininga nya bago muling magsalita. "Hon don't cook for the dinner. We can dinner outside, sana makasama si Angel."

"Okay hon, thanks."

Binaba ko na yung tawag nya. Mahal ko si Aizan kung meron akong dapat isipin kundi sya lang wala ng iba. Tumayo ako at dumiretso sa bathroom, pagpasok ko binuksan ko agad yung shower. Gusto ko lang mabawasan ang mga nasa isip ko kaya nagpakabasa ako kahit meron parin akong mga damit.

TBC...

VOTE&COMMENT&SHARE.
THANK YOU.

@MisReika