MANYAK KARIM

Tefeci

Hava kararmıştı. Şeftali ağaçlarının kokusu her yanı sarmış, ruha dinginlik veren ılık rüzgar  saçlarımı uçusturuyordu.

Açık pencereden derin nefesler çekmeme rağmen nefes almakta hala zorlanıyordum. İçimde gittikçe büyüyen öfkemi daha fazla tutamayacaktım. Odamdan çıkıp salona gittim.

Annem solan la aynı yerde olan mutfakta bir şeyler hazırlıyordu.  Babam ve geri zekalı abim de saçma sapan bir program izleyip anırarak gülüyorlardı.

"Baba!"

Babam televizyondan zorla ayırdığı bakışlarını bana çevirmişti.

"Ne var lan!"

"Bu evlilik işini unut! Ben asla bu yaşta evlenmem!"

"Evlenmelik yaşa geldin. Ne olacaktı? Bir de başımıza boynuz mu çıkaracaktın!"

"Beni parayla mı evlendireceksin! Bu başlık parası işi nerden çıktı? Yok neymiş, bizim oralar da bir âdet varmış! Daha bir akrabamızın bile başlık parasıyla evlendiğini görmedim."

"Lan seni bu yaşa kim getirdi. Ananın karnından bu yaşta mı çıktın! Benim bu zamana kadar ki zararım ne olacak? Elin adamına bedava mı verecektim seni! "

"Eğer bu işte ısrar edersen kendini nezarette bulursun! Baba falan demem attırırım içeri!"

Annem elindeki bıçağı tezgaha bırakıp beni kızgın gözlerle süzdü.  "Şuna bak şuna, koynumuzda yılan beslemişiz, birde babasını hapislere attıracak."

Babam annemi başını sallayarak onaylamıştı."Ne olacaktı kârı. Besle kargayı oysun gözünü."

Hamdi yerinden fırlayıp yanıma geldi. Kolumu canımı acıtacak şekilde sıkıyordu."Lan sen babamla nasıl konuşuyorsun!"

"Beni eğer biraz tanıyorsanız, zorla evlendiremeyeceginizi de bilirsiniz!" Kolumu Hamdi'nin elinden sertçe çekip hızlı adımlarla odama geçtim. Kapıyı sertçe kapatıp, kilitledim.

Hamdi pesimden gelmiş kapıyı tekmeliyordu. Biraz sonra babamında  silüeti kapıda belirmişti. Hamdi'ye "Geç lan içeri." Dedi. Hamdi babamın bir dediğini iki etmediği için kapıyı tekerlemeyi bırakıp içeri gitti.

Babam ilk defa nazikçe kapımı tıkladı. "Aç kızım konuşalım."

"Defol git buradan."

"Lan aç yoksa kırarım. " tek kaçabildiğim yer olan odamın kapısının kırılmasını istemediğim için gidip  kilidi açtım . Tekrar gidip yatağıma oturduğumda oda gidip karşımda ki eski sandalyeye oturmuştu.

"Boşuna uğraşma asla evlenmem!"

"Bak kızım bilmedigin şeyler var yoksa ben seni zorla evlendirmek istermiyim sen benim tek kızımsın.

İlk defa benimle yumuşak bir ses tonunda konuşan babam beni şaşırtmıştı. Ama bunu ona belli etmedim.

"Ölsem de evlenmem! Uğraşma, beni kandıramazsın!"

"Çok borcum var Nisan. Tam yüz bin lira. Bu parayı asla ödeyemeyiz. 3 ay önce aldığım malları hırsızlar çaldı. Bunu sende biliyorsun ama o paranın nerden geldiğini bilmiyorsun. Tefeciden almıştım. Mallar çalınınca ödeme de yapamadım. İşi büyül
türsem daha rahat yaşarız diye düşünmüştüm. Ama işler sarpa sardı. Adamlar çok tehlikeli yakamı bırakmıyorlar. Ben kaç zamandır neden pazara gitmiyorum sanıyorsun. Adamlar peşimden düşmüyor. Yakında evimize de gelirler. Bugün ananla haber yollamışlar,  parayı ödemezsem hepimizi geberticekler. Parayı almadan yakamızı bırakmazlar.  Seni isteyenler zengin onlara bu parayı vermek koymaz.  Yoksa ben seni parayla verirmiydim. Böyle bir fırsat çıkınca borçları öderim diye öyle diyiverdim. Böyle fırsat kaçmaz eğer kabul etmezsen hepimiz geberip gidicez. Hem bundan iyi kısmet mi bulacaksın kızım zengin mimar çocuk, ulan yakışıklı da! kör topala mi verdim seni niye istemiyorsun?"

Bu ailenin günah keçisi benmiydim. Neden bütün yükü ben omuzlamak zorundaydım. Ya hayallerim onlar ne olacaktı?

"Ne olur baba, yapamam. Hem ben onu sevmiyorum nefret ediyorum hatta!"

Sandalyeden kalkıp yanıma oturdu. Ömrüm boyunca hiç okşamadığı saçlarıma ellerini değdirdi.

"Yapacaksın kızım, başka çare yok. Hem ilk evlenen kız sen değilsin ya."

"Ben üniversiteye gideceğim. Kazandım bir sevinmedin bile.."

"Sevindim kızım sevinmez olurmuyum da unversteye seni nasıl yollayım  para mı var? Yurduydu kitabiydi cartiydi curtuydu. Kızım bak inat etme bu çocukla evlen baba sözü dinle. "

Babamın gözleri dolmuştu. "Vallahi bir gece de gelir hepimizi temizlerler. Cenazemiz çıkar bu evden. Bu tefeciler çok tehlikeli silahları var.

"Polise şikayet edelim o zaman!

Olmaz kızım bunlar bir kişi değil ki ? Hem ispatimiz mi var biz şikayet etsek hemen gelip kafamıza sıkarlar. "

Derin bir sessizlik olmuştu. İçim de adeta beni boğan bir şey vardı. Böyle bir şey neden yaşadığıma anlam verememistim. Gerçi yaşadığım hangi şeyin bir anlamı vardı ki? Tam üniversiteye gidip her şeyi geride bırakacağım diye düşünürken şimdi başka bir saçmalığın içine cekiliyordum...

"Peki tamam evleneceğim onunla... "

"

Arkadaşlar, hergün bölüm paylaşıyorum, emek veriyorum. Eğer bu bölümünde sonuna geldiyseniz, oylarınızı ve canınız istersede yorumlarınızı bekliyorum.