MANYAK KARIM

Değmezsin

Emir tuttuğum koluna ters ters baktı. Başını kaldırıp göz göze geldiğimiz de bir saniye bile bana bakmak istememisti. Uras'ın mavi gomlegini ellerinin arasina almisti. Paniklemistim... Uras Emir' in kollarını tutmuştu. Ben Emir'in kolunu daha sıkı tutmuştum. Ama kolları demir gibi sertti. Onu tutmam imkansız olduğu halde tutmaya çalışıyordum.

Emir tamamen Uras'a kilitlenmisti. Öyle ofkeliydi ki adeta burnundan soluyordu. Ne saçma bir durum da olduğumuzu idrak etmem fazla sürmemisti. Emir ne yapmaya çalışıyordu? Hala ne istiyordu benden! Kendisi beni istememisti şimdi yapmaya çalıştığı şey neydi anlam vermiyordum. Anlık beynimde geçenleri söylemem fazla sürmemisti

"Yeter artık Emir! Ne yapmaya çalışıyorsun! Bırak onu anladın mi? birak!"

Emir' in gözleri kısılıp çene kasları gerilmişti .  Aniden ellerini Uras'ın gomleginden çekmişti. Bana dönüp kolun daki çaresiz ellerime baktı sonra gözlerime çevirdi gozlerini uzun zamandır ilk defa böylesine derinden bakabilmistim gözlerine..

Hala kolunu sıkıca tutup, unuttuğum ellerimi tek eliyle tutup firlatircasina ittirdi.

"Değmezsin! !"

Sonra Emir arabasina atlayip, çekip giderken, midem de ani bir ağrıya kalakalmistim. Acı yine tüm benliğimi kaplamisti. Yutkundum, aglamamak in çaresizce derin nefesler aldım ama olmadı. Uras kolumdan tutmuştu. Yere oturmuştum. Gözyaşlarına boğulup ellerimi yüzüme kapadim.

Toparlavkendini Nisan! Emir' in nasıl biri olduğunu anla artık ve onun için ağlama! "

"Anlamak istemiyorum. Gormuyormusun ne haldeyim. Emir' ı ne kadar çok sevdiğimi gormuyormusun!"

"Görüyorum. Ama o seni sevmiyor Nisan, onun için sadece erkeklik meselesisin! Seni yarı yolda bırakıp gitti. Unut artık onu, kendi hayatına bak."

Ayağa kalkmıştım. Dizlerimin silkeleyip gozlaslarimi koluma silmiştim.

"Uras ben hayatıma bakıyorum zaten. Kendimle duygularımla savaşıyorum. Bence sende bana verdiğin tavsiyeleri kendin uzerinde de uygula ve hayatına bak!

"Yanlış anladın beni Nisan, ben senin iyiliğin için söylüyorum ."

"Söyleme artık duymak istemiyorum. Dediğin kadar kolay mı sanıyorsun hersey. Unuttum deyince unutuluyor mu sanıyorsun. Iradem, benliğim benim elimde değil gibi, kendime karşı koyamiyorum ama emin ol deniyorum . Çok büyük bir savaş bu içim de kıyametler koparken susuyorum. Sen beni anlayamaz sın,  kimse anlayamaz. O yüzden bana artık unut deyip durma eğer seni mutlu edecekse eğer unuttum say. "

Uras bir şey daha demek istedi ama buna müsaade etmeden hızlı adımlarla uzaklaşmıştım. Peşimden bir kaç adım atsa da daha fazla gelmemişti.

Derse girdiğim de Emir'in yerine başkası girmişti . Halbuki ilk ders Emir'in di ama o çekip gitmişti...

Günün nasıl geçtiğini anlamadan kendimi dolmus durağında bulmuştum .

Eve geldiğim de uvey annem babam ve Hamdi tv izliyorlardi. Lutfiye ise mutfakta yemek pisiriyordu. Onlara hiç bakmadan direk odama geçiyordum ki Seher, arkamdan seslendi. "Kız Allahın cezasi gelsene buraya sofrayı kur çabuk ne domuz görmüş gibi kaçıyorsun ?"

"Bir farkın mi var!"

"Kız kaldırma beni buradan vallahi parça pinçik ederim seni!"

Nisan umursama dan odasına girmişti. Babası arkasından söyleniyordu. "Birde kız evladı daha iyi derler, ulan biz yaslanınca bu bizi huzur evine kapatır la!"

"Ee ne bekliyodun ne üdüğü belirsiz karilar dan çocuk peydahlarsan aha da böyle olur!"

"Ulan sanki sen altın mi yumurtladin senin çıkardığın da burada işte ne boka yarar bu!"