MANYAK KARIM

Acı

Nisan arkasını döndüğünde ani bir şok yaşamıştı. Emir sandığı kişi Uras bey den başkası değildi. Uras onun yerden kalkması için elini uzattı Nisan gözyaşlarını titremeye devam eden elleriyle silip Uras'ın elini tuttu.

"Sizin burada ne işiniz var?"

"Doğru bir zamanda gelmedim sanırım.

Nisan tekrar aglama krizine girmişti. 

"Şist, Nisan neyin var? Ne oldu?"

Nisan konuşacak halde değildi. Uras, Nisan'ın kolundan tutup yakındaki kayanın üzerine oturttu. Kendide yanına oturup bekledi. Nisan kendine gelene kadar bir şey sormamaya karar vermisti ama kendine gelecegi yok gibiydi.

"Nisan Seni bu kadar ağlatan şey Emir mi? "

Nisan hickiriklari nin arasından zorla kelimelerini çıkardı "Biz, biz boşanmışız! Hersey bitti! Emir yok! "

"Nasıl bosanmissiniz ? Ne zaman  oldu bu ?"

Nisan elindeki kağıdı Uras'a uzattı.  "İşte bak. Ne olur bana söyle; hiç böyle bosanilirmi ? Böyle bir şey olabilir mi? Mahkemeye bile gitmedik . Emir kendin de bile değil belki de. O bana bunu yapmaz. "

"Belki de yapmıştır. "

Nisan imkansız bir şey duymuş gibi başını salladı.  "Hayır!  Hayır! Sen Emir'i tanımıyorsun bile! Emir beni çok seviyor beni asla bırakmaz!"

"Bende seninle bunu konuşmak için gelmiştim Nisan. Emir geri döndü. Emir İstanbulda."

Nisan'ın göz bebeklerin den bir kıvılcım geçmişti.  Gozyaslarinin arasinda  gülümseyerek Uras'ın koluna yapıştı.  "Döndü mü ? Iyi mi Nasıl ? "

"Evet, onunla rastlastik gayet iyiydi. Sen telefonları mi acmadigin için ona seni sordum. Ama o senin hakkın da konuşmak istemedi. Sonra da çekip gitti."

Nisan duyduklarına inanamamisti. "Hayır, hayır yalan söylüyorsun. Yalancısın sen! Inanmiyorum! Git buradan! "

Nisan onun gitmesini beklemeden kayadan kalkmıştı. Uras da ayağa kalktı ve Nisan'ı kollarından tutup sarsmıştı. "Doğru söylüyorum Nisan, neden yalan söyliyim. Boşanma celbi yollamis sana daha neyi bekliyorsun inanmak için Emir senin adını bile duymak istemiyor. Senden boşanmış hala neden bu gerçekleri kabul etmiyorsun ."

"Hayırr sus artık duymak istemiyorum . Susss!"

"Nisan biliyorum kabul etmesi zor ama güçlü olmaya çalış benim tanıdığım o güçlü kıza ne oldu?"

Nisan Uras'ın kollarından kurtulmaya çalışıyordu. Kaçıp gitmek istiyordu buradan, kimsenin onu tanımadığı, Emir'i tanımadığı bir yere belki içinde ki onu öldürmeye çalışan acı dinerdi.

"Bırak beni Uras! Gormuyormusun dayanamıyorum!  "

"Seni böyle bırakamam Nisan. Otur biraz sakinleş, konuşalım.  "

Nisan gücünün bittiğini hissetmişti. Bayilacak gibiydi. Tekrar kayanın üzerine oturdu.

"Nisan artık bunlar oldu. Yapacak bir şey yok sen kendi hayatına hayallerine bakmalisin. Kendini toplamalisin. "

Nisan cevap vermemişti.  Bir şey söylemeye mecali yoktu. Yüreği öyle bir yangin yerine dönüşmüştü ki ne söylese kifayetsiz ne anlatsa manasız di . Emir'i göreceği günün hayaliyle hayata tutunurken artık her şeyin bittiğini kabullenmesi imkansızdı. Bu gerçek miydi Gerçekten bunları yasiyormuydu. Yoksa Emir ve onunla yasadigi her şey bir rüyadan mi ibaretti . Sonu kötü biten bir rüya ama neden uyaniyordu. Neden bitmiyordu. Uras'a boş gözlerle baktı sahi ne diyordu bu adam. Sesi uzaktan geliyordu. Boğuk, boğuk. Nefesi daralmış boğulur gibi hissediyordu. Nefes almak için tekrar ayağa kalktığında artık her yer kararmıştı. 

***(

"Baba ben bu Emir malını gideyim vurayim bence toptan temizlensin olay! Bu ne lan böyle oyuncak mi lan bu? Canım sıkıldı evlenecem olmadı bosanacam buda burada ayılıp bayılıyor. Ulan ben bile şu Lütfiye yi aldım . Ben bilmiyormuydum Vikotra sikrıl mankeni almayi ama ne yapalım kaderime boyun egdim boşu yo muyum lan! Yooo.. Olmazsa üzerine bir tane daha alırım buda dursun kenarda."

"Lan Hamdi sen benim hayatımın hatasimisin sığır. Bir sus canımı sıkma benim . "

"Niye öyle diyosun baba biricik oğlunun kalbini kiriyorsun ama."

"Ulan kes şimdi kafanı da kiricam yoksa Nisan la yan yana yatarsiniz artık. "

Nisan'ın babası içtiği sigaranın son fıtını da içine çekti ve hastanenin bahcesine  atıp üstüne bastı. Karşısında duran Uras'a dik dik baktı. Nisan bayıldığın da Uras onu hastaneye getirmiş Onları da Nisanın telefonun dan o aramisti.

"Şimdi sana gelelim adın neydi Ufuk mu?"

"Hayır, Uras."

"Her neyse. Sen hayırdır benim kızımı nerden tanıyorsun? "

"Ben kızınızın üniversite de hocasıyım. "

"Eee? Burada ne işin var?"

"Nisan'ı merak ettim telefonlara bakmıyordu. "

Hamdi Uras'ın üzerine doğru yürümüştü. "Lan sen neden merak ediyosun Nisan'ı sana mı kaldı Nisan'ı merak etmek."

Babası Hamdi nin omuzuna tutmuştu "Buralara kadarda meraktan mi geldin "

Uras, Nisan'ın bu insanların kızı olduğuna inanamamisti.

"Bakın Nisan çok iyi bir kız dediğim gibi hem bir kaç gün tatil yapmak hemde Nisan'ı merak ettiğim için geldim. "

"Öyle olsun bakalım hoca. Nisan bir daha okula gitmeyecek İstanbula da dönmeyecek. Nisan' ı bir daha merak etmene gerek yok.

Uras ağzını açmış bir şey söyleyecekti ki Sevim yanlarına gelmişti. "Nisan ayıldi. " dedi.

Nisanın yanına gitmek için hastaneye yönelen Nisan'in babasi Serhat'in peşinden Hamdi ve Uras ta gitmişti. 

Nisan yatakta beyaz olan teni daha da beyaz olmuş bir şekilde yatıyordu . Ağlamayı bırakmıştı.  Tepkisiz di

Babası Nisan'ın baş ucuna gelmişti. Nisanın başına elini koydu. Köpek oksar gibi saclarini oksadı. "OH iyi iyi iyilesmissin bir şeyin yok. Uras' à doğru bakışlarını dikmiş ti.  "Gördüğün gibi hoca, merak edecek bir şey yok sen de artık gidebilirsin zaten dediğim gibi artık Nisan'ın okulla da hocalarla da bir alakası yok senin de merak etmene gerek yok Nisan ev hanımı olacak ona yakışan da bu. Dul kadını ben Istanbullara yollayamam. Daha da Nisan'ı merak edip buralara kadar gelme yoksa bu kadar kibar olmam. "

Uras, Nisan'a bakmıştı ama o da hiç bir tepki vermemişti. Uras Nisanın yanına kadar gelmişti. "Nisan iyimisin?"

Nisan cevap vermişti.  "Evet."

"Gercekten okula dönmeyecek mısın? Bursunu yakacakmisin?"

Nisan biraz sessiz kaldıktan sonra çok ciddi ciddi bir ses tonuyla, "Hayır, döneceğim. " dedi.