MANYAK KARIM

ihanet

"Çek elini!"

Gidemezsin bu gece burada kalman gerekiyor doktoru duymadin mi?"

"Önemli bir şeyim yok.  Hem seni daha fazla benimle kalma işkencesine maruz bırakmak istemiyorum.

"Nisan gecermisin yatağına!"

Ona dönüp buz gibi gözlerle  baktım "ne oldu beni çok mu düşünüyorsun Emir."

"Benim yüzümden bir kaza geçirdik ve iyilesene kadar buradasin sonra ne istersen yaparsın. "

"Senin yüzünden falan değil. Hem merak etme ölmedim kendini bana karşı sorumlu hissetmene gerek yok . Şimdi Çekil. "

"Nisan yatağına gidermisin!"

"Boşuna ugrasma seninle bir saniye daha kalmak istemiyorum anladin mi?

"Emir elini kapıdan çekmişti.  Kapıyı açıp koridor daki asansöre doğru yürüdüm.

Asansöre bindigim de Emir peşimden gelmemişti. Zaten artık onu görmek istemiyordum . Bana attığı iftiralar gururuma dokunmuştu.  Bu benim tanıdığım Emir olamazdı. Bana bu kadar şey yasatmisken birde karşıma geçmiş onu aldattığımi söylüyordu. Asansörden inmiştim.  Hastaneden çıkıp taksi aramaya başladım. Hastanenin önünde bekleyen taksiyi görünce sevinmistim.  Saat gece yarısını çoktan geçmişti. Acı bir gerçek beynimde gonk sesi gibi çalınca çantada ki cüzdamı el yordamıyla çıkarıp içine baktım. İçindeki on beş lira ya acı acı baktım.  Burdan eve gitmek 40 lira tutardı. Ne  yapacaktım şimdi. Üzerimde gecelik le dışarı çıktığımı hatırlayınca ellerimle başımı tuttum.

Ne yapacağımı düşünürken orada bulunan banka oturmuştum. Telefonumu elime aldım rehberde yardım isteyecek birilerini arıyordum . Babam olmazdı gece gece şimdi burada Emir'le karsilasabilirlerdi. Bu sırada hastaneden çıkıp yanima gelen Emir'i gördüm ama gormemezlikten gelmiştim.  Gelip banka yanima oturmuştu. Başını eğip telefonuma baktı. Rehberde gezindigimi görünce başını iki yana olumsuz bir şekilde sallamisti.

"Sevgilini mi arıyorsun yoksa."

Sinirden gözlerimi bir anlık sıkıp burnundan sert bir nefes almıştım.  Ofke mi kontrol etmeye çalışıyordum. 

"Ara, ara çekinme."

"Kes sesini Emir! Uras benim sevgilim değil !"

Emir, kutup gibi soğuk ses tonuyla;
"Neden yoksa ayrıldıniz mi !"

Oturduğum bankta hızla kalkmıştım . 

Emir bir anda kolumdan tutmuştu. 

"Ne oldu yoksa söylediklerim hoşuna gitmedi mi!"

"Bırak kolumu, bir daha ne sesini duymak nede yüzünü görmek istiyorum anladın mi! "

Emir oturduğu banktan kalkmıştı. Karanlıkta parlayan mavi gözlerini gözlerime dikti.

Bir anda havalandıgim da kendimi Emir'in kucağında bulmuştum .

"İndir beni! Ne yapıyorsun? "

"Yatağına dönmenin zamanı geldi. Yarın ne istiyorsan yaparsın!  "

Emir hastanenin kapısına gelene kadar Emir'in kokusu burnuna dolmus kendimden geçmiştim adeta sonra bize bakan insanları görünce kendime gelmiş ve utanmistim.

"Emir, rezil oluyoruz indir beni !"

Emir beni duymamazliktan gelerek asansöre girmişti.

"Tamam indir artık Emir. Lutfen!"