MANYAK KARIM

Gitme

Emir Asli' yı odadan çıkarmıştı. İçeriden tartışma sesleri gelmeye devam ediyordu. Donup kalmıştım ...

Hayır! Bu gerçek olamazdı kabus falan görüyor olmalıydım. Ellerimle yüzümü kapadim. Gözlerimden yaşlar sicim gibi dökülüyor du. Hickiriklarim beni boğacak gibiydi. Elimle kalbimi tutmuştum. Emir bana bunu yapmış olamazdı. Aslı, yalan söylüyor olmalıydı. Emir Asli ile asla evlenmezdi. Ama neden Emir Asli' nin dediklerini reddetmemisti. Neden onu susturmaya çalışmıştı? Hayır! Hayır!

Aslı' nin doğru söylediğini kabullenmem bir kaç dakika mı almıştı. Hemen buradan gitmeliydim. Aklıma ilk gelen şeyi yaptım ve telefonu elime alıp Uras' ı aradım. Telefon bir kere çaldıktan sonra açılmıştı.

"Nisan."

"Uras yardımına ihtiyacım var.

"Nisan iyimisin?"

"Ben şuan Emir' in evindeyim beni buradan alırmısın?"

"Ne oldu? Neden sesin böyle geliyor? Yoksa sana bir şey mi yaptı. "

"Hayır. Bunlari anlatırım lütfen beni gelip buradan al. "

"Tamam hemen geliyorum sen bana konum at."

"Tamam. "

Uras' a tam konum atmıştım ki Emir odaya girmisti.

Yataktan aşağı ayaklarımı kaydırıp yatagin kenarın da oturmuştum.

"Nisan her şeyi açıklayabilirim. "

Elimle olduğu yerde kalması için dur işareti yapmıştım.

"Nisan gerçekten hiç bir şey göründüğü gibi değil. "

"Onunla evlendin mi Emir!"

Emir susmustu ...

Kalkıp sarılı ayağımın üzerine sizlamasina aldırmadan basmıştım . Esyalarımı valizin içine tıkmaya başladım. Emir yaklaşıp elimdekileri çekmişti. "Hayır. Nisan, bu halde gidemezsin!"

"Çekil!" Tam karşım da durmuş bana yalvaran gözlerle bakıyordu.

"Evlenmek zorundaydim ."

Onu var gücümle ittirmistim.

"Ya sen bu kadarını nasıl yaptın Emir."

"Ben hiç bir şey yapmadım Nisan. Aşk acısı çekiyordum. Ben ne yaptığımı bilmiyordum ."

"Sus! Allah kahretsin sus artık !!"

Valizimi tutup yere carparcasina yataktan indirmiştim. Ayağımın acımasına aldırmadan salona doğru yürümeye baslamistim. Emir beni çaresiz bir şekilde takip ediyordu. Dış kapıya yaklaştığım da beni kolumdan tutmuştu. Yerdeki izleri göstererek, "Nisan ayağın kanıyor " dedi.

Aldırış etmeden dış kapıyı açmıştım. Çıkıp hızlı bir şekilde yürümeye başladım . Emir önüme geçip kollarımdan tutmuştu. "Nisan lütfen şimdi gitme! Sana yalvarıyorum. Konuşalım."

"Ne konuşacaksın benimle? Ben acılar içinde kıvranırken yeni karınla balayına nereye gittiginizi mi anlatacaksın bana!"

"Hayır, Nisan ben senden hiç vazgecmedim. "

"Vazgecmedin oyle mi ? Sen benden coktan vazgecmissin Emir! Sen benim kalbimi çok acıttın! "

"Herşeyi düzeltecegim Nisan. Sen yeter ki benim yanımda ol."

"Ben ne sıfatla senin yanında olacağım Emir. Yoksa karinin dediği gibi metresin olarak mı?"

"Sus Nisan, böyle konuşma! "