MANYAK KARIM

Kopamamak 2

İstemsizce sinirlerim bozulmuştu.  Sesim aniden yükselmişti. 

"Ne elinde değil? söylesene ne!!"

Emir gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Bu sefer sessiz ce fısıdar gibi döküldü kelimeleri dudaklarından."

"Kopamiyorum senden, vazgeçemiyorum. Çok denedim her şeyi yaptım olmuyor, lanet olsun olmuyor."

Gözlerimden yaşlar boşalmışti.  Sesimi alçaltamamıştım. İçimde büyüyen bir öfke vardı.  Bu kendimi kontrol etmemi guclestiriyordu. Haksızlığa uğramıştım ve uğramaya devam ediyordum . " Benim aşkımla onurum la gururum la oynadın ve geçmiş karşıma lanet olsun senden kopamıyorum diyorsun öyle mi! "

Emir' inde sesi yükselmişti.  "Ya sen Nisan, sen bana ne yaptığının hala farkında değilmisin? Ben sana kimseye inanmadığım kadar inanmıştım.  Sen benim içimdeki tüm iyi şeyleri öldürdün !"

"Sana defalarca anlatsam da sen yine kendi bildiğine inanacaksın Emir, yoruldum artık anlıyormusun, yoruldum! "

"Seni görmediğim aylar boyunca kafamdan binlerce ihtimal geçti.  Bana bunu yapabileceğine bir türlü inanamıyordum ama gözümle gördüm Nisan, ben tedavi görürken sen bir başka erkeğin kollarındaydın! "

"Allah kahretsin ! O fotoğraflar senin benden bosandigini öğrendiğim gündü.  Birden karşıma Uras çıktı ve beni perişan halde görünce bana destek olmak istedi. Sen beni boşamakla meşgul olacağına bir kez olsun benimle konuşabilirdin!

Emir susmuştu.  Derin bir sükunet bürümüştü etrafı. Hala bana inanmadığını biliyordum .

"Bana hiç bir zaman inanmayacaksın değil mi Emir?"

Emir yine cevap vermemişti.  "Ne olacak peki ? Bana inanmadığın benden nefret ettigin halde bir şekilde yine benim yanımda mı olacaksın ."

"Bilmiyorum. Artık düşünmeyi bıraktım anlıyormusun? Yoksa deliricem!"

"Ne kadar saçma sapan bir durumun için de olduğumuzun farkındamısın! "

"Yeter artık Nisan! Artık konuşmak istemiyorum. Gel seni odana götüreyim, biraz dinlen."

Agresif bir gülüşle Emir' in gözlerine bakmıştım.  "Gercekten mi? Böyle olacak yani?"

"Evet şimdilik hiç bir şeyi çözümleyemiyorum. Senin güvende olmanı istiyorum o kadar.
"

"Beni düşünmene acımana gerek yok Emir! Ben gitmek istiyorum seninle kalamam daha fazla asagilanmaya dayanamayagim. "

Eşyaları mı alıp çıkmak üzereyken Emir, kolumdan tutmuştu.  "Nisan sadece bir ev bulana kadar benimle kal. Gerçekten güvende olduğunu bileyim o zaman ben çıkıcağım hayatından söz veriyorum."

"Emir, bize iyi gelmeyecek aynı yerde kalmak."

"Ben buna dayanabilirim. Sensiz kalmaktan daha zor olamaz."

Gözlerimi kapatıp derin bir nefes almıştım.  Arkamı dönüp gözlerine baktım o masmavi canımı yakan gözlere.

"Ben buna dayanabilirmiyim bilmiyorum. "

"Sadece güvenli bir yer bulana kadar"

Derin bir of çekmiştim . "Tamam sadece bir kac gün kalacağım. "

Emir başını tamam der gibi salladı.  Elimdeki valizi alıp içeri deki koridora doğru yürüdü koridorun sağında geniş bir mutfak vardı. Mutfagi gectigimiz de koridorun sonuna doğru iki oda kapısı karşılıklı birbirine bakıyordu.  Emir, sağ taraftaki odanın kapısını açmıştı.  Petrol yesili duvarlar ve yatagin olduğu geniş odanın asma tavanın da eskitme aynalar vardı.  Yatak toplu ve düzenliydi.