MANYAK KARIM

Hocam

Hava aydinlanirken hafif bir mavilik her yani sarmisti. Gunes daha tam olarak yüzünü gostermemişti. Nisan hiç uyuyamadigi yataginda yalandan kapattığı gozlerini acti. Bugün üniversite'nin ilk günüydü ama onun tüm heyecanı ölmüş gibiydi. Yataktan zorla kendini attı. Emir karşısında uyuyordu.  Banyoya gidip aynaya baktığında gözleri ağladığı için şişmişti. Dislerini fircalayip elini yuzunu yikadi fakat rahatlayamamisti. Dusa girmeye karar verdi. Ilik su onu cok rahatlatiyordu.

Bu arada Emir de uyanmıştı. Nisan'ın yatakta olmadığını görünce hemen kalktı. Giyinme odasına baktı ama orada yoktu. Banyonun kapisina gelmisti ki Nisan bornozuyla kapiyi acti. Emir'i farketmedigi icin irkilmişti. Emir onun ıslak saçlarına ve pembelesmis dudaklarına baktı.

"Saçlarını kurut üşüteceksin."

Nisan Emir'i duymamazliktan gelerek giyinme odasina gecip giyindi. Onunla konusmak istemiyordu. Emir'e biraz olsun inanmaya başladığı için çok pişman olmuştu.

Odadan çıkmak icin hazirlandigin da Emir'in arkasindan gelen ayak seslerini duydu. Emir yanina geldiginde yüzüne bile bakmadan kapıdan çıktı. Merdivenleri indikten sonra dışarıya çıkmak için yönelmisti.

"Nisan kahvaltı etmeyecekmisin?"

Nisan cevap vermeyip kapıdan çıktığında Emir de onu takip etmişti. Garajın olduğu yere geldiklerinde Hamdi kapının önünde duruyordu. Nisan onun burada oldugunu tamamen unutmuştu.

"Hamdi ne arıyorsun burada?"

"Sigara almaya çıktım ."

"Ben okula gidiyorum lütfen ben yokken bir sorun çıkarma. "

"Ben ve sorun çıkarmak mı? Abini hiç tanımamışsın. Hem ne okulu kız bu yaştan sonra evli barklı kadının ne işi var okulda? " Daha sonra Emir'e dönerek ,"Eniste yollama bunu okula falan otursun evinde."

Emir elini Hamdi'nin omuzuna koymuştu. "Nisan okula gitmek için kimseden izin almak zorunda değil. Hem sen artık bu meselelere karışma. "
"Valla kocası sensin enişte sen bilirsin ben söyliyim de üstüme yük kalmasın.

" Hamdi eve girmişti. Nisan tekrar yürümeye başladığında Emir "Nisan " dedi.

"Nisan durup arkasına bakmıştı. "Ne var?"

"Hadi gelde seni okula götürim."

"Emir normal zamanlar da benden uzak dur olur mu!"

"Normal zamandan kastın nedir?"

"Yani etrafta kimsenin olmadığı zamanlar."

"Benim de senin okulunun olduğu tarafta işim var senin için gitmiyorum yani hadi gel."

"Istemiyorum sen git. "

Emir sinirlenmisti. Arabaya atlayıp gaza bastıktan sonra evin şoförü nü arayıp Nisan'ı bırakmasını söylemişti.

****

Üniverstenin kapısından heyecanla girdim. Etrafı meraklı gözlerle tararken içimde tuhaf bir his vardı. Hayallerimi gerçekleştirmenin sevinci her yanımı sarmıştı.. Aileme rağmen sonunda asla gidemeyecegimi düşündüğüm universiteye girmiştim.

Biraz etrafi dolaşıp oyalandıktan sonra bir kaç kişiye sorup sınıfı buldum.  Kısa siyah saçlı bir kızın yanına oturmuştum.  Kız telefonundan başını kaldırıp tebessüm etmişti. Bende ona karşılık vermiştim.

"Merhaba. Benim adım Özlem."

"Bende Nisan."

Özlem'le muhabbet etmeye başlamıştık. Çok konuşkan cana yakın bir kızdı. Bu arada konuşma ugultusu kesilince herkesle beraber bende sınıf kapısından giren hocaya bakmıştım. Kalbim deli gibi atarken bunun bir
halüsülasyon olduguna kendimi inandırmaya çalışıyordum.

"Emir!" Emir karşımda duruyordu. Adeta şoka girmistim.. Özlem beni hafifçe dürtükledi. "Yoksa tanıyormusun? "

"Bilmem."

"Nasıl bilmem felaket yakışıklı. Allahım ben buna bakarken nasıl derse odaklanıcam. "

Bu arada Emir'le göz göze gelmiştik. Emir beni görmemezlikten gelerek konuşmaya başladı.  Gayet özgüvenli bir şekilde kendini tanıtmıştı. Bu gerçek olamazdı. Ne yani Emir simdi de hocam mı olmuştu?  Derste zorla sabretmiştim resmen benimle uğraşmak için bunu yaptığına emindim. Ders biter bitmez çıktı.  Bende onun peşinden çıkmıştım. Emir'i n pesinden biraz gittikten sonra girdiği aralık kapıdan bende girdim.  Aniden karsimda belirince sıçradım.

"Öğretmenini takip etmen dogru değil ufaklık. " Emir karsimda sırıtırken bütün sinir damarlarım gerilmisti.

"Ne yapmaya çalışıyorsun? "

"Hiç bir şey. "

"Burada ne isin var?"

"Burada ogretim gorevlisi olmaya karar verdim."

"Emir bunu benim inadıma yaptığını biliyorum."

"Cok biliyosun ama yanlış biliyorsun. Bunun seninle bir alakası yok. Hep yapmak istediğim bir seydi zaten. "

"Burayimi buldun?"

"Bu üniversite nin dekanı amcam oldugu için burayı tercih ettim. Merak etme sadece bir ders beraberiz."

"Bu kadarı da fazla artık. "

"Nisan istesen de istemesende durum bu bence alışsan iyi edersin."

Emir'e cevap vermeyip oradan çıkmıştım.  Emir'e anlam vermek imkânsızdı. Benden ne istiyordu bu adam?

Sınıfa doğru yürürken biri bana sesleniyor gibi gelmisti.  Etrafa baktığım da kimseyi görmemiştim.  Tekrar ismimi duyduğumda arkama döndüm. Pariste tanıdığım Uras bey bana doğru geliyordu. Dogru ya oda bu okulda olduğunu söylemişti halbuki ben onu tamamen unutmuştum.

"Ne kadar hızlı yürüyorsun Nisan sana zor yetistim. "

"Biraz stresliyim de. "

"İlk günün stresidir. Seni gördüğüme sevindim."

"Bende sizi gördüğüme sevindim. "

"Seni aradım ama cevap vermedin.

"Farketmemişim."

Uras beyle sohbet etmeye başlamıştık aradan gözüm kararıyordu. Başımı hafifçe sallayıp kara bulutları dağıtmaya çalışmıştım. Uras beyin sesi kulaklarım da uğultu gibi olmaya basladığın da karanlık her yanımı sarmıştı.

****

Nisan yere yığılırken Uras onu ani bir refleksle yakalamıştı. "Nisan , iyimisin? Nisan!" Uras panikle Nisan'ı ayıltmaya çalışıyordu. Saçlarını  önünden çekip yüzünü oksar gibi sarsti. Gömleğinin bir düğmesini açıp ogrencilerden birinin verdigi suyu Nisan'in yüzüne eliyle sürdü . Etrafları kalabalıklaşmıştı. Nisan'ı revire götürmek için tam kucağına alacakken bir el onu omuzundan yakaladı .

"Bırak onu. "

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.