YETİMHANE

Bölüm 34

İyi okumalar...

Gülerek Kerem'den kaçarken Defne ve Arda şebekliklerine devam ediyordu.

Kerem benim gözümü bağladıktan ve Ediz'den bin bir azar işittikten sonra ceza olarak tekrar ebe olmuştu. Bence çok önemsiz bir şeydi ama gelde bunu bizim bay ukalaya anlat.

Kerem bana doğru yönelip yürümeye başlayınca hızla geriye kaştım. Geri geri giderken ayaklarım dolaşıp yere düştüğümde bizimkiler bana gülmeye başladı. Gülmeleriyle kaşlarımı çatarak "Ne var ya, düşemez miyim?!" diye sorduğumda Kerem "Aha! Melis kankam düştü mü?" diyerek sesime doğru gelemeye başladı. Ben halâ yerde otururken Kerem'in üzerime üzerime gelmesiyle gözlerim büyüdü ve bacaklarımla kendimi geri geri itmeye başldım. Böyle gide gide sırtım yatağa dayanınca gözlerim büyüdü ve "Kerem ya gelme!" diye bağırdım.

Tabii Kerem beni dinledi mi? Hayır. Neden? Çünkü Kerem insafsız, Kerem acımazsız. Kerem düşüncesiz. Kerem gibi olmayın.

Pis şebek abicik bana filmlerdeki şu kötü adam kahkahalarından atarak yaklaşırken ben de sıkıca gözlerimi kapattım.

Ya ben ebe olmak istemiyorum!

Ben gözlerimi kapatmış ebelenmeyi beklerken biri beni belimden tutup havaya kaldırdı. Ne olduğunu anlamak için gözlerimi aralarken beni kaldıranın Ediz olduğunu görünce gülerek kollarımı boynuna doladım ve "Kahramanım!" diyerek yanağına onun seveceği gibi büyük bir öpücük kondurdum.  Bu sırada Kerem yatağa yaklaşıp beni bulamak için eğildiğinde kafasını yatağın kenarına çarpıp yere düşmüştü.

Şebeğim benim ya.

Hepimiz onun bu haline kahkahalarla gülerken Kerem düştüğü yerden elini alnına götürüp ovarak "Zaten bir gıdım aklım vardı, o da gitti." diye mırıldanınca karnımı tutarak gülmeye devam ettim. Bu sırada halâ Ediz'in kucağındaydım. Kerem gözündeki bandanayı çıkartıp Ediz'e çatık kaşlarıyla baktı ve "Abi niye kurtarıyorsun kızı?! Senin yüzünden kafamı çarptım!" diye çemkirdi.

Ediz halâ beni sıkıca tutarken sırıtarak "Sen salaksan ben ne yapayım oğlum?" diye cevap verince Kerem gözlerini kısarak "Salak ha?" diye sorup arkasındaki komodine yöneldi. Ben ne yaptığını anlamak için dikkatle onun hareketlerini izlerken Ediz de aynı şekilde kaşlarını çatmış ona bakıyordu. Hazırlıksız bulunduğumuz bir anda Kerem hızla arkasını dönüp elindeki kapağı açık sürahiyi bize doğru savurunca çığlık atarak ellerimle yüzümü kapadım ve kafamı Ediz'in göğsüne gömdüm. Ediz Kerem'in bize dönemiyle "Siktir." diye mırıldanıp hızla arkasını döndü ve beni iyice kendine çekerek ıslanma oranımı düşürdü.

Kulaklarıma dolan su sesi ve Ediz'in vücudunun azda olsa sarsılmasıyla Kerem'in bütün suyu Ediz'in üstüne boşalttığını anlamış oldum. Kafamı kaldırıp Ediz'e baktığımda onunda dikkatle bana baktığını gördüm ve "Islanmadım." diye fısıldadım. Ediz büyük ihtimal o sormadan onu anlamama sırıtırken arkadan Kerem'in kahkahası gelince tekrar kaşlarını çattı ve hışımlı arkasını döndü. Onun dönmesiyle Kerem tekrardan sürahinin sonunda kalan birazcık suyu onun yüzüne doğru savununca gözlerimi büyüterek ellerimle Ediz'in yüzünü kapamaya çalıştım ama maalesef su benden daha hızlı davranmış ve bay ukalamın yüzünü ıslatmayı başarmıştı. Kerem gülerek çocuklar ve Buket'le odadan kaçarken ben de Ediz'in Kerem'i öldürme olasılıklarını değerlendiriyordum.

Onlar gülüşerek odadan çıkarken Ediz'in yüzüne geç de olsa siper ettiğim ellerimi aralayarak ruh haline baktım. Kaşları çatık, yüzü ve bedeni yüksek ihtimal sinirden kasılmış ve kendi kendine bir şeyler mırıldanan Ediz pek de hayrı alamet değildi.

Ediz kendi kendine bir şeyler mırıldanırken iki elimi de yanaklarına koydum. Gergin yüzü bununla beraber biraz da olsa gevşerken yanağından akan suları elimle temizledim, sonra da alnına uzanıp oradaki su damlacıklarını da geriye -saçlarına- doğru ittirdim. Ediz'in siyah ve yumuşak bukleleri parmaklarımın arasından geçip hafif bir gıdıklama etkisi yaratırken genişçe gülümsedim. Bu sırada Ediz'in de siniri iyice geçmiş gibi duruyordu. Gözlerimi saçlarından gözlerine indirdiğimde dikkatle bana baktığını gördüm ve ben de ona aynı bana baktığı gibi bakmaya başladım.