YETİMHANE

Bölüm 8

Multide; bölümde geçen güzel bir şarkı var. İsteyenler için açmanız gereken yeri belirteceğim.
İyi okumalar...

Otobüste kulaklığımı takmış  dışarıyı izlerken anılar da aklıma hücum ediyordu.

Denizi oldum olası sevdiğim için babam bizi her yaz denize götürürdü ve sanki benim yaşıtımmış gibi benimle ilgilenirdi. Benimle oyunlar oynar, suyun içinde beni yakalamaya çalışır ve yüzmemi geliştirmem için bana yardım ederdi. Annemse yüzmeyi pek iyi bilmediği için genelde bizi kumsaldan izlemeyi tercih ederdi.

Duygusallaştığımı hissettiğimde kulaklığımı çıkararak Buket'e döndüm ve "Buket benim canım sıkıldı." diyerek kolunu dürtmeye başladım. Kulaklığını çıkartıp "Kızım dur kolumu yerinden çıkaracaksın şimdi." diyerek benden kurtulmaya çalışan Buket'e kıkırdadım ve kolunu sarsmayı bıraktım. Tam o sırada Burcu abla ayağa kalkarak elindeki mikrofonla konuştu.

"Ee çocuklar, var mı sesi güzel olan? Bize bir şarkı söylesin."

Ben hiç oralı olmazken Buket birden elini kaldırdı ve "Melis'in sesi çok güzel, o söylesin." dedi. Ben ona gözlerimi büyüterek bakarken bütün otobüs ısrar etmeye başlamıştı bile. Ona kısık gözlerimle bakıp "Seni öldüreceğim Buket!" dediğimde bana gülerek yerinden kalktı ve "İntikam mavişim, intikam." diyerek bana geçmem için yol verdi. Ben de derin bir of çekerek yerimden kalktım ve Burcu ablanın yanı doğru gittim.

"Ee Melis, hangi şarkıyı söylemek istersin?"

Ben hangi şarkıyı söylesem diye düşünürken birden otobüsün içinde Nil Karaibrahimgil - Kanatlarım Var Ruhumda çalmaya başladı. Sesin nereden geldiğini anlamak için kafamı kaldırdığımda Ediz'in elinde bir gitar gördüm. Birden gözlerim büyürken ne yapacağımı bilemedim. Çocuklardan biri akşam sahilde çalarız diye gitar getirmişti. Ediz de sanırım onu almıştı.

Ediz bana  bakarak soğuk sesiyle "Söyleyebilir misin?" diye sorduğunda kafamı salladım. Bu soğukluğun nedenini bildiğim için alınmamıştım. Ayrıca şarkı sevdiğim bir şarkıydı ve sözleri çok hoşuma gidiyordu. Burcu abla "Ediz sen de buraya gel de buradan çal." deyince Ediz kalkarak benim yanıma geldi. En önde oturan çocuklardan biri hemen yerinden kalkınca Ediz onun koltuğunun ucuna ayağını koydu ve gitarı dizine yerleştirdi. Ben de bu arada mikrofonu elime almıştım.

Bana bakarak "Hazır mısın?" diye sorduğunda tekrar kafamı salladım. Ediz ağzını oynatarak sessiz bir şekilde üçe kadar saydı ve gitarı çalmaya başladı ben de aynı anda şarkıya girmiştim.

(Şarkı multide var.)

"Sen beni boşuna hiç
Kalbinin oralara koyma
Kollarını bana sarma
Kalamam oralarda.

Sen de gül eğlen
Öyle acıklı konuşma
Hayat ne ki sonuçta
Anlık bir buluşma.

Lalala la ben de böyleyim
Lalala la hep de böyleydim."

Bakışlarımı Ediz'e çevirdim ve söylemeye devam ettim. O da bana bakarak gitarı çalmaya devam ediyordu ve bu işte iyi gibi duruyordu.  Yavaş yavaş yerimde sallanmaya başladım.

"Geçmişe gitmem
Küsüm gözyaşlarıyla
Daha güçlüyüm ben
Hatalarımla.

Beni kendi yoluna çağırma
Benim yolum başka
Gittiğim yer başka
Yokuşlarım başka.

Lalala la bende böyleyim
Lalala la hep de böyleydim."