Amethyst University

41:BATTLE(1)

KANINA PA KAMI naglalakad ngunit wala pa rin'g nangyayari sa amin.Seems like everything's normal.Parang wala kami sa battle.

Napakatahimik namin habang naglalakad.Ang tanging maririnig mo lamang ay ang tunog ng mga tuyong dahon na aming natatapakan.

'Are you okay now?'

Aish.Ayan nanaman ang tanong ni Kit.He keeps on asking if I am okay nowyHindi ko na lang siya sinasagot dahil alam ko naman na alam niyang okay na ako.

Magka-bond kami hindi ba?

To answer his question...I am not okay.

Medyo masakit pa rin ang aking leeg dahil sa natamo ko'ng sugat kanina.

'I'm okay,' pagsi-sinungaling ko sa kaniya sa aking isipan.

Sinisimulan ko nang pansinin si Kit.Pinapairal ko lang ang kaartehan ko rito.Isasantabi ko muna ito'ng kaartehan ko na ito ngayon na battle.Baka ito pa ang dahilan para matalo kami.

Muli ako'ng sumilay sa aking birthstone.Wala ng naka-sulat do'n kung ilang stone na ang aking nakuha.

Nakalayo na rin kami sa dalampasigan kung tawagin ni Aey.

"Guys,nagugutom na ako," atungal ni Kez.

"Oo nga,ano?!Wala tayong pagkain!" sabi naman ni Aey.

Ay,shit!Ngayon lang din pumasok sa isip ko na wala kami'ng pagkain na makakain kapag gutom na kami.Bakit sa lahat ng makakalimutan,pagkain pa?

Sabagay,gano'n naman tayo eh,specially lalaki.Mabilis makalimot.

Parang iyong kaibigan ko'ng si Achille.Parang no'ng mga bata kami,close kami sa isa't isa.Kasama pa nga siya sa amin'g anim no'n eh.Tapos bigla na lang siyang naging cold sa amin no'ng nalaman niyang siya ang magiging prince ko.

Ang kaso,hindi nga kami capable sa isa't isa dahil sa extra ko at main niya.No'ng nalaman niya yo'n,bigla na lang siyang naglaho sa University,hinanap naming siya no'n pero wala.

Hanggang sa nalaman na lang naming na,nasa Topaz University.Kung hindi kami kasama ngayon sa battle,hindi pa naming malalaman na do'n pala siya napunta.

Pero,hindi na dapat iniisip ang mga iyan.Nakakasakit lang ng ulo.

Tumingin muli ako kay Kit na diretso lang ang tingin sa aming dinadaanan,bagsak din ang kaniyang dalawang balikat na para bag bagot na bagot mag-lakad.

Gosh!I miss him!

Gusto ko siyang yakapin ngayon,lalo na sa ngayon na may sugat ako sa leeg.Siya lang naman kasi ang nakakaramdam sa akin ng comfort tuwing may sugat ako o nasasaktan.

Siya ang nahuhuli sa amin kaya naman nagpahuli na rin ako para sabay kami sa paglalakad.

"Hey,why are walking like that?"Panimula ko'ng tanong sa kaniya.Hindi ko alam kung pano simulant ang usapan namin.

Tumigil muna siya saglit kaya ako rin.Tumingin siya sanakin nang nanlalaki ang mga mata.Mukhang gulat na gulat siya na makita niya ako'ng kinakausap siya.

How cute!

"Ikaw ba talaga 'yan kheitee,is that you?!" Sabi nita at unti-unting naglakad patungo sa akin.Shook pa rin ang kaniyang mukha hanggang ngayon.

"Ay,hindi!Si khailee ito," sabi ko at napairap,gosh!Hindi niya pa rin ba ako makilala?Hindi na nga kami magkamukha ng kapatid ko,yet naguguluhan pa rin siya.