Opoffering

Hoofdstuk 27

"Naar zijn kantoor?" Liselotte zucht. "Moet dat echt?" Bram sluit de deur achter hem. "Ik denk het wel, Lies." Ze zucht diep en wrijft over haar voorhoofd. "Ik ben druk, Bram. Waar gaat het over?" Bram loopt naar haar toe. Hij legt zijn handen op haar schouders en wrijft kleine rondjes met zijn duimen. "Ontspan, Liselotte. Ik weet dat je het druk hebt en dat je gestrest bent, maar ontspan, alsjeblieft." Heel even reageert ze niet, dan legt ze haar handen op zijn handen en leunt ze naar achteren, tegen hem aan. Hij laat haar schouders los en slaat zijn armen om haar heen. "That's it," fluistert hij, terwijl hij een kus in haar nek drukt.

Na een tijdje laat Bram Liselotte los. Samen lopen ze naar het kantoor van Van Zijverden, waar Evert al ongeduldig staat te wachten. "Hè, hè," zucht hij, "hoe moeilijk is het, Bram?" De jonge rechercheur haalt nonchalant zijn schouders op, maar zegt niks. Evert weet nog steeds niks van hem en Liselotte, al is het inmiddels ruim tweeëneenhalve week na hun eerste kus. Voorlopig is Evert druk bezig met andere dingen, en dan voornamelijk met zichzelf volledig in werk storten. De afgelopen week gelukkig nog steeds geen veldwerk, door zijn schotwond, maar het moment dat hij weer van zijn bureau weg mag zit eraan te komen, en Bram en Liselotte vrezen voor wat er dan komen gaat.

Van Zijverden kijkt zijn rechercheurs ernstig aan, en gebaart dan naar de tafel in de ruimte. "Laten we even gaat zitten," besluit hij. Als iedereen zit, begint hij weer met praten. "Het is inmiddels een week geleden dat ik jullie de dossiers heb gegeven, hebben jullie al een keuze kunnen maken?" Evert vouwt zijn armen over elkaar heen, en staart zijn chef zwijgend aan. Bram en Liselotte volgen Everts voorbeeld, en zeggen ook niks. Van Zijverden kijkt met een frons op zijn voorhoofd naar de drie rechercheurs. "Hebben jullie dan in elk geval naar de dossiers gekéken?"

Evert zucht diep. "Ja." Antwoordt hij. Bram begint langzaam maar zeker medelijden te krijgen met Van Zijverden. "Het is lastig," vertelt hij uiteindelijk, "er zijn er een aantal die gelijk afvielen, maar er is gewoon niemand bij wie we echt een heel goed gevoel hebben." Liselotte knikt instemmend. "Er is simpelweg niemand die ons echt geweldig lijkt." Voegt ze er snel aan toe. Evert zwijgt nog steeds en kijkt nors voor zich uit. Hij blijft vinden dat het beter is om niemand aan te nemen. Er is voor hem niemand die goed genoeg zal zijn, puur omdat die persoon de vervanger van Fenna zal zijn, en niemand Fenna ooit zal kunnen vervangen.

Van Zijverden heeft de stapel dossiers er weer bij gepakt en overhandigt ze aan Bram. "Waar twijfelden jullie tussen?" Vraagt hij. Even beweegt Bram niet, hij werpt een blik op Evert, die er nog steeds uitziet alsof hij overal behalve hier wil zijn. Dan kijkt Bram naar Liselotte, die ongeduldig wordt en de dossiers opent. Snel zoekt ze de drie rechercheurs die hen wel wat leken. De andere acht dossiers schuift ze aan de kant. "Dit is het dan wel." Mompelt ze, terwijl ze de dossiers naar Van Zijverden schuift. Hij opent ze weer en kijkt er snel in. "Oké," hij denkt even na, "jullie hebben een week gehad en komen er nog niet uit, zullen we de knoop maar gewoon doorhakken dan?"

Aarzelend knikken Bram en Liselotte. Van Zijverden kijkt naar zijn derde rechercheur. "Evert?" Vraagt hij voorzichtig. Evert kijkt nog steeds niemand aan. "Prima." Bromt hij uiteindelijk. Van Zijverden kijkt naar de dossiers. "Heeft een van deze drie mensen jullie voorkeur? Je hoeft geen reden te hebben." Liselotte kijkt Bram aan. Ze hebben hier met z'n tweeën al de hele week discussies over. 's Avonds op de bank, 's ochtends bij het ontbijt, in pauzes, tijdens het eten, eigenlijk de hele tijd. Zij heeft geen voorkeur, op basis van alle feiten die ze heeft zijn deze drie kandidaten vrijwel even goed. Bram heeft wel een voorkeur, op basis van een gevoel. Beiden hebben ze elkaar geprobeerd te overtuigen van hun manier van dit aanpakken, maar ze zijn ieder bij hun eigen mening gebleven. Uiteindelijk wijst Bram het dossier van de kandidaat die zijn voorkeur heeft aan. Liselotte haalt haar schouders op. Van Zijverden kijkt naar de foto in het dossier. Een vrouw met donkere ogen en donker haar kijkt hem aan. "Milou de Bruyn, 38 jaar oud, hiervoor recherche Den Haag." Hij kijkt naar Evert. "Heb jij nog een voorkeur?" Evert bijt op zijn lip, twijfelt even, maar wijst dan ook naar Milou de Bruyn.