Opoffering

Hoofdstuk 55

Bram luistert met ingehouden adem naar Everts verhaal. Normaal heeft hij altijd wel iets om te zeggen of in te brengen, nu houdt hij zich stil tot de blonde rechercheur stopt met praten. Bram kijkt hem aan. "Je hebt haar gekust. En toen?" Vraagt hij. Evert wendt zijn blik af. "Ik-ik... Ik raakte een beetje in paniek," geeft hij zacht toe. Bram knikt, dat is op zich wel begrijpelijk, Isabel is de eerste vrouw die Evert sinds Fenna's dood – ruim een jaar geleden – heeft gekust. "Maar wat heb je gedaan? Wat zei ze?" Vraagt hij zijn vriend.

Evert bijt op zijn lip. "Ik wist het echt niet meer, Bram... Ik ben weggelopen." Stilletjes wacht hij op antwoord van Bram. De jonge rechercheur kan een glimlach niet onderdrukken. "Je hebt Isabel gekust en toen ben je weggelopen?" Vraagt hij met een nauwelijks ingehouden lach. Evert kijkt op en schudt zijn hoofd. "Niet grappig, Bram. Hoe kan ik haar ooit weer onder ogen komen?" Hij vraagt zich af of het überhaupt nog mogelijk is om Isabel onder ogen te komen na wat hij net heeft gedaan.

Bram denkt heel even na. "Hoe reageerde ze? Voor je wegliep bedoel ik..." Hij kijkt Evert vragend aan. Evert haalt zijn schouders op. "Het ging zo snel... ik kuste haar en toen was ik weg. Als ze gereageerd heeft, heb ik het volledig gemist." Hij wendt zijn blik weer af. Hij kan niet geloven dat hij in deze situatie is beland. Hij vraagt zich af hoe hij zo stom heeft kunnen zijn. Op het moment zelf, die seconde dat zijn lippen tegen die van Isabel aangedrukt waren, voelde het zo goed. Maar toen trok hij zijn hoofd terug en realiseerde hij zich wat hij had gedaan.

Het is even stil als beide mannen nadenken. Bram verbreekt uiteindelijk de stilte. "Wat wil je met haar?" Vraagt hij. Evert moet nadenken voor hij antwoordt. "Ik wil haar niet kwijt." Zegt hij zacht. Bram knikt, zo ver was hij al. "Maar wat wil je... Waar kwam die kus vandaan? Is dat wat je wil?" Hij specificeert zijn vraag iets, en kijkt naar Evert, die het nu alleen maar lastiger lijkt te krijgen. "Ik weet het gewoon niet," besluit Evert zacht, "ik ben zo gek op haar... Ze heeft me echt gered. Maar... Ik kan toch niet zomaar...? Want Fen... Ik hou nog steeds van Fenna, ook al is ze er niet meer." Zijn stem wordt steeds zachter, hij weet niet goed hoe hij het hierover moet hebben.

"Is dat waar het om gaat?" Bram kijkt Evert vragend aan. De blonde rechercheur snapt het even niet. "Waarover?" Vraagt hij. Bram haalt zijn schouders op. "Fenna... Dat je... Ik bedoel, ik weet niet hoe je je voelt, man... Maar gaat dit om Fen?" Evert richt zijn blik op het plafond. "Ik mis haar nog steeds zo vreselijk veel. En als ze niet... Als het niet zo was gegaan, dan waren we nog steeds samen geweest, daar ben ik zeker van." Hij zucht. "Het voelt als verraad. Het voelt als vreemdgaan. En het is ook niet eerlijk tegenover Isabel, om dit te doen als ik nog... terwijl ik nog van alles voor Fenna voel." Hij haalt zijn schouders op. "Ik weet het gewoon niet, Bram."

Het is weer even stil. Bram vindt het lastig. Hij kent het gevoel van verlies, maar hij weet niet hoe het voelt om een geliefde te verliezen. Hij kan zich voorstellen dat het heel lastig is om het leven weer op te pakken en om weer opnieuw verliefd te worden, maar hij weet niet hoe het voelt en daarom vindt hij het lastig om Evert te adviseren. "Hou je van Isabel?" Vraagt hij uiteindelijk. Hij kijkt Evert recht aan, en Evert kijkt terug. "Ik weet het niet," geeft hij toe, "Isabel is speciaal... Ze heeft me gered en ik kan me geen leven zonder haar voorstellen. Maar het voelt niet zoals het bij Fenna voelde. Ik weet gewoon echt niet of ik van haar hou."

Bram glimlacht zwakjes naar Evert. "Ik weet het wel," zegt hij dan, "de manier waarop je flipte toen ze zichzelf in gevaar bracht... Hoe in shock je was, hoe veel zorgen je maakte... Het is dan misschien wel niet zoals je gevoelens voor Fenna... Jij houdt van Isabel." Even lijkt het alsof Evert er tegenin zal gaan, dan knikt hij. "Je hebt misschien wel gelijk." Mompelt hij. "Maar wat moet ik dan doen? Hoe moet ik dit-dit... Met Isabel... Maar ook met Fen... Hoe kan ik dit doen zonder Fenna... Zonder haar te verraden?" Wanhopig kijkt hij Bram aan, die er eigenlijk ook niet echt een antwoord op heeft. "Praat met Isabel," stelt hij aarzelend voor. Evert kijkt hem aan, en knikt dan. "Ga ik doen, dankjewel."

----------------

Jaaa, omdat ik niet vond dat ik Evert Isabel kon laten kussen zonder een beetje twijfels over Fenna. En wat gaat er nu gebeuren? Tjaa dat zien we morgen wel weer ;)