Opoffering

Hoofdstuk 43

Vermoeid richt Bram zich iets op in bed. Hij is wakker geworden, maar hij kan zich niet bedenken waarom. Het is nog aardedonker in de slaapkamer en de lichtgevende cijfers van de wekker vertellen hem dat het pas kwart voor vier is. Hij laat zich terugzakken in zijn kussen en sluit zijn ogen weer. Op het moment dat hij bijna in slaap valt, maakt Liselotte een grote beweging met haar linkerarm, en mompelt ze onrustig. Bram kan haar niet verstaan, maar het klinkt alsof ze een nachtmerrie heeft. Hij gaat weer rechtop zitten en knipt het lampje naast het bed aan.

Liselotte draait van haar rug op haar zij en weer terug. Ondertussen maakt ze afwerende bewegingen met haar handen. Bram twijfelt even. Dan legt hij zijn hand tegen Liselottes gezicht en wrijft hij met zijn duim over haar wang. Even verstrakt haar lijf, dan lijkt ze tot rust te komen. Haar armbewegingen stoppen en na nog een paar kleine schokjes ligt ze weer helemaal stil. Bram wacht nog een paar minuten af, maar als ze rustig blijft slapen doet hij het licht uit en gaat hij weer naast haar liggen. Hij legt zijn arm om haar middel en uiteindelijk valt hij ook weer in slaap.

Als Bram de volgende ochtend wakker wordt, ligt Liselotte niet meer naast hem. Hij fronst, hij heeft helemaal niet gemerkt dat ze al op is gestaan. Hij komt overeind en staat ook op. Terwijl hij met zijn handen door zijn haar wrijft gaat hij op zoek naar Liselotte. Ze zit op de bank, met haar handen om een kop thee geklemd. Het is zo vroeg dat de wekker nog niet is gegaan, en ze heeft Thomas ook nog niet gewekt. Bram kijkt even naar haar, en gaat dan naast haar zitten. "Gaat het, Lies?" Vraagt hij zacht.

Liselotte verlegt haar blik van de warme kop thee in haar handen naar Bram. Twijfelend haalt ze haar schouders op. "Kon niet meer slapen." Vertelt ze zacht. Hij knikt, en zegt even niks. Hij legt zijn hand op haar rug en kijkt haar met bezorgde bruine ogen aan. "Je slaapt al een tijdje niet goed hè?" Nu ontwijkt ze zijn blik en haalt ze kort haar schouders op. Bram verplaatst zijn hand van zijn rug naar zijn schouder en geeft een zacht kneepje erin. "Je had een nachtmerrie vannacht, weet je nog waar dat over ging?" Heel langzaam knikt Liselotte.

Het is even stil in de woonkamer. Dan opent Liselotte haar mond. "Fenna," fluistert ze dan, "het gaat altijd over Fenna." Ze zet haar thee op het bijzettafeltje en leunt tegen Bram aan. Hij legt zijn arm om haar schouders. "Sinds wanneer heb je hier last van, Lies?" Vraagt hij haar zacht. Ze zucht diep. "Ik slaap slechter, al sinds-sinds... Sinds Fenna... Dat ze dood is." Stottert ze. Bram wrijft zacht over haar rug. Ze legt haar hoofd op zijn schouder. "Het is erger geworden na haar verjaardag... Ik-ik weet het niet, ik moet gewoon nog steeds aan haar denken... Ze is... Ze was... Ik mis haar." Mompelt ze. Bram knikt en geeft een zachte kus op haar hoofd. Fenna's verjaardag is inmiddels twee weken geleden, ze hebben die avond met z'n drieën gegeten, en de hele avond herinneringen aan Fenna opgehaald. Bram merkt zelf ook dat het gemis sinds toen weer gegroeid is.

Zacht gaat Bram met zijn hand door Liselottes haren. "Praat met me, Lies... Laat me je helpen." Fluistert hij tegen haar. Ze tilt haar hoofd van zijn schouder en kijkt hem aan. "Ik wilde je niet lastig vallen," ze glimlacht zwakjes, "je maakt je ook al zo druk om Evert..." Ze kijkt hem met haar groene ogen aan. Hij legt zijn hand tegen zijn gezicht. "Je bent belangrijk voor me, Liselotte. Als jij ergens mee zit... Je valt me niet lastig, echt niet. Jouw problemen zijn mijn problemen, en samen kunnen we het beter oplossen." Hij wrijft zacht over haar wang. Ze geeft hem een klein glimlachje. Dan leunt ze naar hem toe en kust ze hem voorzichtig. Hij trekt haar dichter naar hem toe en houdt haar stevig vast, met zijn arm om haar middel.

Als Bram en Liselotte de kus verbreken, kijken ze elkaar aan. Bram verbreekt de stilte. "Lies, maak me wakker, oké? Als er 's nachts iets is." Ze knikt. Toch is Bram niet overtuigd. "Lies? Echt doen. Ik wil je helpen. Verdriet is minder zwaar als je het deelt." Liselotte denkt terug aan de maanden na Fenna's dood, toen zij en Bram echt werkelijk alles deelden. Ze herinnert zich hoe dat heeft geholpen. Uiteindelijk glimlacht ze weer naar Bram. "Beloofd." Fluistert ze, voordat ze hem opnieuw kust.

--------

beetje Lisam :)

en jaa, gisteren niet gepost en nu ook weer laat, oeps, sorry! Ik heb morgen tentamen en ben deze week behoorlijk druk geweest. Het goede nieuws is dat het morgenmiddag voorbij is en ik dan weer alle tijd heb om te schrijven! ;)

x Laura