Opoffering

Hoofdstuk 60

Liselotte en Bram zitten samen op de bank, zwijgend zijn ze even tegen elkaar aangekropen. Over een kwartiertje komen Evert en Isabel, om Oud & Nieuw te vieren. Dit is hun laatste moment samen dit jaar. Bram strijkt met zijn vingers over Liselottes arm. "Ik ben benieuwd, naar Isabel. Ik bedoel... ik ken haar als arts, maar ik ben benieuwd hoe ze als persoon is..." Mompelt hij. Liselotte grinnikt. "Want artsen zijn geen personen?" Bram geeft een kneepje in haar arm. "Je weet wat ik bedoel." Ze lacht. "Ja... Ik ben ook wel benieuwd. Maar ze maakt Evert blij, dan zal het goed zijn toch?" Bram knikt en geeft een kus op haar hoofd. "Zeker. Hij verdient het, na dit klotejaar."

Evert zit achter het stuur, op weg naar Bram en Liselotte. Isabel zit op de bijrijdersstoel, en hij kan aan haar zien dat ze nerveus is. Even legt hij zijn hand op haar knie. "Hé, Ies... Niet zo zenuwachtig zijn." Hij glimlacht bemoedigend naar haar. Ze haalt kort haar schouders op. "Het zijn je vrienden, Evert... Ze betekenen zo veel voor je, wat nou als-" Ze begint te ratelen, en Evert onderbreekt haar. "Ze zullen je leuk vinden, Isabel. En weet je waarom?" Hij kijkt haar aan en beantwoordt zijn eigen vraag. "Omdat je lief en slim en sociaal en empathisch en grappig bent. Oké?" Hij geeft een kneepje in haar knie en richt zijn blik weer op de weg. Ze glimlacht zwakjes. "Oké."

Als de deurbel gaat, staan Bram en Liselotte beiden op om open te doen. Er ontstaat een ietwat ongemakkelijke stilte als de deur eenmaal open is. Evert kijkt naar zijn vrienden en zijn vriendin, en glimlacht zwakjes. "Jullie kennen elkaar allemaal wel, een soort van. Maar Ies, dit zijn Bram en Liselotte, het geweldige koppel waarbij ik het derde wiel ben. En Bram, Lies, dit is Isabel, de vrouw die het afgelopen jaar zo veel hechtingen in me heeft gezet dat ik de tel kwijt ben geraakt." Hij kijkt toe als er handen geschud worden, en legt dan zijn hand op Isabels onderrug om haar mee naar binnen te leiden.

Na het onwennige begin, is de rest van de avond heel gezellig. Bram en Liselotte zijn geïnteresseerd in Isabel, en na een tijdje ontspant ze wat, en komt haar sociale, gezellige kant naar boven. Zeker met een paar glazen wijn op gaat het wat gemakkelijker om te praten en te lachen. De tijd vliegt voorbij, en al snel is het tijd om af te tellen tot middernacht, en daarmee het nieuwe jaar. Glazen champagne worden gevuld en het geluid van de tv wordt iets harder gezet. "Vijf... Vier..." Brede glimlachen vormen op de gezichten van het viertal. "Drie..." Isabel knijpt zacht in Everts hand. "Twee..." Bram legt zijn arm om Liselottes middel. "Een..." De koppels kijken elkaar aan. "Gelukkig nieuwjaar!"

Bram had zijn arm al om Liselottes middel liggen, en zodra het twaalf uur is, trekt hij haar dicht naar hem toe en kust hij haar. Ze heeft een brede glimlach op haar gezicht als ze elkaar weer loslaten. "Gelukkig nieuwjaar, Bram." Hij geeft haar nog een snelle kus. "Jij ook, lieve Liselotte." Ze kijken diep in elkaars ogen. Liselotte legt haar hand tegen zijn gezicht. "Een nieuw jaar," mompelt ze, "samen met jou." Het is meer dan ze ooit heeft kunnen verwachten. Bram wrijft over haar rug. "En Thomas," grinnikt hij. Het jongetje slaapt nu, hij is te jong om dit begrijpen, maar morgenochtend zal hij er zeker weer zijn. Liselotte lacht. "Jij, en Thomas." Glimlacht ze. "Alles wat ik nodig heb."

Om twaalf uur kijken Evert en Isabel elkaar aan. Even bewegen ze allebei niet, dan slaat Evert zijn armen om Isabels middel heen en begraaft hij zijn gezicht tegen haar nek. Ze slaat haar armen om hem heen en wrijft zacht over zijn rug. Zo staan ze, voor hun gevoel uren, in werkelijkheid nauwelijks een minuut. Dan maakt Evert zich los en kijkt hij Isabel aan, met betraande ogen. "Dankjewel, Ies... Dankjewel voor alles wat je dit jaar voor me hebt gedaan... Zonder jou had ik het niet gered." Ze schudt haar hoofd en legt haar hand tegen zijn gezicht. "Evert... Ik-ik," even aarzelt ze, "ik hou van je." Het is de eerste keer, de allereerste keer dat ze dit tegen hem heeft gezegd. Hij geeft haar een zachte kus. "Ik ook van jou," fluistert hij dan, "en ik ben zo gelukkig dat we dit jaar samen starten, dat we dit samen gaan doen." Hij glimlacht. Ze knikt, en kust hem snel. Dan kijken ze op, en zien ze Bram en Liselotte ook opkijken. Alle vier pakken ze hun champagneglazen. "Op een nieuw begin." Zegt Isabel, wetende hoe moeilijk dit jaar is geweest voor de drie mensen voor haar. "Op een nieuw begin." Herhalen Bram, Liselotte en Evert, alle drie met een brede glimlach op hun gezicht.

------------ THE END ------------

jaaa, het is klaar, jongens... 60 hoofdstukken (dus een mooi rond getal) en op oudjaarsavond, ik was even heel gelukkig met mijn planning. Dit was een ingewikkeld verhaal om te schrijven, het is veel langer geworden dan ik gepland had, en het is ook het langste verhaal wat ik (tot nu toe) heb geschreven... Maar het is goed zo, het is klaar, een soort van. Er komt een vervolg, dus jullie zijn nog niet helemaal van deze verhaallijn af ;p

Ennnn de proloog van het vervolg 'Een Nieuw Begin' heb ik ook al gepost! :) Hopelijk lezen jullie in het nieuwe jaar gewoon weer verder ;p

Nu nog even een beetje sentimenteel, want dat is mijn ding... Dit was mijn eerste jaar als schrijver op Wattpad, en ik kan echt niet geloven hoe enthousiast mijn verhalen zijn ontvangen. Ik wil jullie allemaal echt ontzettend bedanken voor het lezen en liken van mijn verhalen, en natuurlijk voor alle lieve reacties. Dat geeft me elke keer weer extra motivatie om door te schrijven als ik een beetje vastzit. Ik schrijf volgend jaar lekker door, hopelijk blijven jullie het een beetje leuk vinden. Anywayy, dit was het voor nu dan wel. Ik wens iedereen een heel gelukkig nieuwjaar!

x Laura