Opoffering

Hoofdstuk 5

Die nacht duurt het lang voordat Fenna in slaap valt. Ze blijft onrustig, en zelfs Everts kalmerende woorden en veilige omhelzing geven haar geen rust. Als ze voor haar gevoel net in slaap is gevallen, gaat de wekker. Met haar ogen nog gesloten wacht ze tot Evert het geluid laat stoppen. Dan voelt ze hoe hij over haar heen leunt en haar een zachte kus geeft. "Fen?" Hij strijkt met zijn vingers over haar wang. Ze opent langzaam haar ogen en kijkt hem aan. Hij glimlacht zwakjes. "Heb je nog een beetje geslapen?" Hij wilde niet gaan slapen voor hij wist dat zij rustig sliep, maar tegen twaalven was hij toch in slaap gevallen. Ze haalt haar schouders op. "Komt goed," mompelt ze terwijl ze de dekens van zich afslaat en uit bed stapt. "Warme douche doet wonderen." Voegt ze eraan toe.

Als Fenna gedoucht heeft en beneden komt, trekt ze haar wenkbrauwen op. "Waarom ruim je de keuken op om half acht 's ochtends?" Vraagt ze met een lach op haar gezicht. Evert kijkt op. "De meisjes komen vanmiddag." Mompelt hij terwijl hij borden uit de gootsteen in de vaatwasmachine stopt. Fenna knikt. "En we waren gisteren vergeten op te ruimen." Bedenkt ze zich. Terwijl Evert de keuken opruimt, doet zij hetzelfde in de woonkamer. Overal staan uitgeschopte schoenen, er liggen vesten en bloesjes op de bank en boeken en opladers slingeren overal. Fenna grinnikt in zichzelf. Als de meisjes er zijn houdt Evert het een week lang heel netjes om het goede voorbeeld te geven, maar als ze er niet zijn ontstaat er al snel een enorme puinhoop.

Iets te laat komen Fenna en Evert op het bureau. "Sorry, sorry," begint Evert. "Opruimen, kinderen vanmiddag." Voegt Fenna eraan toe. Bram bekijkt zijn collega's met een grijns op zijn gezicht. "Soms lijkt het echt alsof jullie al honderd jaar samen zijn." Concludeert hij. Fenna trekt haar wenkbrauwen op, maar gaat er verder niet op in. Evert gaat zitten, zij zet het koffiezetapparaat aan. Terwijl ze wacht tot de kopjes gevuld zijn kijkt ze Bram aan. "Heb je Van Zijverden al gesproken? Wat moeten we doen vandaag?" Stiekem hoopt ze dat het verhaal met de dreigbrief een vervolg gaat krijgen, omdat het voor haar nog niet afgesloten voelt. Bram haalt zijn schouders op. "We moeten door met die moord van vorige week." Fenna zucht diep. "Maar daar kwamen we toch niet verder mee?" Evert knikt bevestigend. "Die vent had geen vrienden, geen werk en geen familie, hoe gaan we ooit iets vinden?" Bram haalt zijn schouders op. "Opdracht van Van Zijverden guys, kan ik ook niks aan doen."

Twee uur later is het team nog niks verder gekomen. Bram leunt naar achteren in zijn stoel en kijkt het blonde duo aan. "Kunnen we deze zaak niet gewoon doorschuiven naar een ander team?" Evert schudt zijn hoofd zonder op te kijken. "Wat hebben we? Wat missen we?" Vraagt hij zich af. Fenna kijkt naar het blaadje waarop ze alles aan het bijhouden is. "Was getrouwd... Vrouw vijf jaar geleden overleden aan een hartinfarct. Daarna geen contact meer tussen hem en haar kant van de familie. Zelf heeft hij niemand meer. Hoe zit het met social media?" Ze kijkt naar Bram, die daarmee bezig is geweest. Op het moment dat Bram zijn mond opent komt er een agent aanlopen, met een envelop in zijn hand. "Voor jullie." Hij legt de brief op Fenna's bureau en loopt weer weg. De blondine kijkt met grote ogen naar de brief, en dan naar Evert. Haar hart slaat een slagje sneller. Op de envelop is een kleiner papiertje geplakt, met daarop in geprinte letters "rechercheteam". Niet meer dan dat. Bram kijkt over Fenna's schouder mee. Hij pakt de envelop met duim en wijsvinger vast en knikt naar zijn collega's. "Halen jullie Lies?"

Nog geen vijf minuten later zitten de rechercheurs om de ronde tafel in het kantoor van hun chef. Liselotte peutert de envelop open, met handschoenen aan. Bram leunt wat nonchalant achteruit, hij snapt niet waarom iedereen zo van slag raakt van een brief, aangezien de dreigbrief van zaterdag niks bleek te zijn. Fenna daarentegen staat strak van de spanning. Deze brief is voor haar een teken dat het slechte voorgevoel wat ze al sinds het lezen van de dreigbrief heeft echt uit lijkt te komen. Liselotte haalt een velletje papier met geprinte letters uit de envelop. Haar ogen vliegen over de regels. "Lezen is duidelijk niet jullie sterkste punt. We proberen het nog een keer. Morgen 12 uur, loods 17 bij de haven. Één persoon, geen grappen. Als jullie denken dat dit een grap is, laat rechercheur Numan dan maar eens aan zijn dochters vragen of ze toevallig aardige mensen hebben gesproken op het schoolplein."

----------------

tamtamtaaaaam 🤗😅