Σηκώθηκε απότομα από το πάτωμα κοιτάζοντας τον βλοσυρά . Πως κατάφερε να την παρασύρει ακόμη μια φορά ; Ήταν τόσο ανόητη . Λίγο ακόμα και τα χείλη της θα ακουμπούσαν τα δικά του κες και τίποτα δεν είχε συμβεί στο παρελθόν .
Με μηχανικές κινήσεις έβαλα το νερό να βράσει στο παλιό βραστήρα και ετοίμασε την κούπα του . Τα χέρια της έτρεμαν . Η παρουσία του της προκαλούσε νευρικότητα .
«Κάνε να σηκωθεί και να φύγει σε παρακαλώ .» Επαναλάμβανε συνεχώς μέσα της .
Ο Αλεξ την κοιτούσε μαγεμένος . Του είχε λείψει τόσο πολύ . Η μυρωδιά της , τα χάδια της , τα φιλία που άφηνε στο λαιμο της . Τη ήθελε περισσότερο από ποτε αλλωτε . Σηκώθηκε από τον άθλιο καναπέ και έκανε να την πλησιάσει . Εκείνη φαινόταν να είχε αφοσιωθεί στην Παρασκευή του ροφήματος του τόσο πολύ που δεν τον είχε προσέξει .
Πήγε από πίσω της και τηβ αγκάλιασε από την μέση χώνοντας το κεφάλι του στο λαιμο της . Δεν υπήρχε έλεγχος πλέον , μόνο συναισθήματα που υπέρτερουσαν της λογικής . Το σώμα του την αποζητούσαν , τρελενονταν για λίγη από την προσοχή της .
Εκείνη έχοντας αισθανθεί την παρουσία του γύρισε απότομα στο μέρος του και τον έσπρωξε με δύναμη από κοντά της .
Έτρεμε πλέον ολόκληρη ενώ μετά βίας προσπαθούσε να κρατήσει τα δάκρυα που ήθελαν να πέσουν από τα όμορφα της μάτια .
«ΕΣΥ...μην τολμισεις να με ξανααγγιξεις ποτε ! ΠΟΤΕ το κατάλαβες ;» Ο θυμός που έβγαινε από μέσα της ήταν εξίσου ανεξέλεγκτος . Ο Αλεξ ξαφνιάστηκε από το ξαφνικό της ξέσπασμα , τόσο πολύ που έκανε μερικά βήματα πίσω για να της δείξει πως δεν είχε κακές προθέσεις .
Η Αριάδνη έκρυψε ελάχιστα το πρόσωπο της με τα χέρια της , τόσο όσο της χρειαζόταν για να ηρεμίσει . Έπειτα γύρισε να τον ξανά κοιτάξει εμφανώς πιο ήρεμη Μα το ίδιο ψυχρή . Δίχως να θέλει να πει πολλά μαζί του του έτεινε το χέρι της που κρατούσε την ζέστη κούπα με το τσαι . Τα δάχτυλα τους ενώθηκαν με ένταση για ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν απομακρυνθούν ξανά το εάν από το άλλο .
«Πιείτε το και πηγαίνετε . Εξάλλου βλέπω πως η καταιγίδα σταμάτησε .» Του είπε πριν η γυρίσει τη πλάτη της και κοιτάξει τον δρόμο . Έκλεισε σφιχτά τα μάτια της προσπαθώντας να συνέλθει . Πως τολμούσε να την αγγίζει με τέτοιον τρόπο μετά από όλα αυτά ; Νόμιζε πως ήταν ακόμη το παιχνίδι του που θα μπρουσε να τον διασκεδάσει για όσο χρειαζόταν ; Τον πόνο και την θλίψη στη καρδιά της αντικατέστησε η οργή και το μίσος . Δνε ήθελε να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό το μισούσε ,
«Γιατί το κανείς αυτό Βεατρίκη ;» Τον άκουσε να ψιθυρίζει .
Τριάντα λεπτά . Τριάντα βασανίστηκα λεπτά πέρασαν από τότε που του εδώσε το γαμημενο τσαι και εκείνος δνε είχε ακόμα τελειώσει με το ρόφημα του . Έπαιζε μαζί της και εκείνη η για ακόμη μαι φορά ήταν αδύναμη να να το διώξει με τις κλοτσιες από το σπίτι της .
Δνε γύρισε να τον κοιτάξει στιγμή , όμως αισθανόταν πως εκείνος την κάρφωνε με το βλέμμα του ανεληπως . Τηβ εκνεύριζε η όλη κατάσταση . Γύρισε να τον κοιτάξει αγανακτηςμενη .
«Ακόμη να τελειώσει το τσαι σας καθηγητά ;» Η ερώτηση της έκρυβε μια δόση ειρωνίας και περιφρόνησης που έκαναν τον Αλεξ να πληγωθεί βαθειά μέσα του .κιιταξε την μισοάδεια κούπα του . Καθυστερούσε όσο γινόταν την αναχώρηση του , δνε ήθελε να την αφήσει έτσι . Όχι σε αυτό το άθλιο διαμέρισμα , δίχως ένα πιάτο φαγητό .
Ένα ξαφνικό Μα σοβαρό χαμόγελο έκανε το πρόσωπο του να συσπαστει .
«Από ποτε έχετε να φάτε δεσποινίς Γουάιτ ;»
Η Αριάδνη ξερκοταπιε . Ίσως να ητβα από το σημερινή ο πρωί , ίσως και από πολύ πιο πριν .
Έστρεψε το βλέμμα της άλλου μη θέλοντας να τον αφήσει να τη διαβάσει .
«Δεν θυμάμαι ..» ψέλλισε αβέβαιη . Θα μετανιωνε κάθε της κουβέντα μετά από αυτό .
«Πως γίνεται να μην θυμάστε ; Αν γνωρίζω καλά είστε ακόμη νέα για να πάσχετε από Αλτσχάιμερ .» Της αντιγυρισε με ειρωνία που τηβ εκνεύριζε .
«Δνε νομζιω πως σας αφορά . Καλύτερα να γυρίσετε στο σπίτι σας καθηγητά .» Δνε άντεχε άλλο την παρουσία του , ο ήδη μικρός χώρος τώρα έμοιαζε ασφυκτικά πιεστικός .
«Δεν μου έχετε απαντήσει στην ερώτηση ημου ακόμη δεσποινίς . Θα φύγω μόλις κάνω μια σωστά δομημένη πρόταση και απάντηση από το μέρος σας .»
Η κοπέλα Ξεφυσιξε απογοητευμένη . Εάν ήταν να τον ανάγκαζε να φύγει θα του έλεγε την αλήθεια να τλειεωνε όλη αυτή η φαρσοκωμωδία .
«Περίπου δυο μέρες .» Ξεστόμισε ξερά κοιτάζοντας τον ευθεία στα μάτια .
Ο Αλεξ την κοίταξε έκπληκτος . Δυο μέρες ; Και κατάφερνε να στέκεται ακόμη όρθια ; Πάντα πρόσεχε τον εαυτό της , γιατί είχε γίνει τόσο αυοτκαταστροφικη ;
«Μπορείτε να φύγετε τώρα ;» Τον ξαναρώτησε καθώς χτυπουσε νευρικά το πόδι της στο πάτωμα . Η αμηχανία της είχε κορυφωθεί .
«Θα φύγω ... όμως όχι χωρίς εσένα . Ντυθείτε δεσποινίς θα σας περιμένω ακριβώς εδώ . Βιάστηκε όμως , δεν έχω πο το χρόνο στη διάθεση σας .»
«Δεν χρειζεται να αφιερώσετε καθόλου από τον πολύτιμο σας χρόνο σε εμένα . Δνε θέλω βασικά να το κάνετε . Και δεν έχω να πάω πουθενά μαζί σας .»
«Μη με εκνευρίζεις μικρή , πήγαινε να ετοιμαστείς .» Η σκληρότητα στη φωνή του τηβ έκανε να τρομάξει . Τον είχε ξαναδεί τόσο αγριεμένο και τα αποτελέσματα δεν της άρεσαν καθόλου .
Δίχως να φέρει καμία άλλη αντίρρηση έκανε να πάει στην κρεβατοκάμαρα του όταν μια απορρια την έκανε να αναβάλει την πορεία της .
«Που θα πάμε ;»
«Για φαγητό .» Απάντησε ξερά εκείνος .
«Δεν χρει..»
«Δεν ακούω κουβέντα Αριάδνη πήγαινε να ντυθείς σε παρακαλώ πολύ .»
Η Αριάδνη έγνεψε καταφατικά και εξαφανιστηκε σε δευτερόλεπτα από το οπτικό του πεδίο . Μόλις δεν μπρουσε να τον δει άφησε ένα πλατύ χαμόγελο να δραπετεύσει από τα ελκυστικά του χείλη . Είχε πετύχει για ακόμη μια φορά το στόχο τουΦορώντας ενα από τα αγαπημένα της φούτερ η Αριάδνη καταριοταν την αξιολυπητη τύχη της . Δεν ήθελε να πάει πουθενά μαζί του , σιχαινόταν και κον όπου της μιλούσε. , όμως δεν βρήκε την δύναμη να του το αρνηθεί .
«τι θα μπρουσε βα σου είχε κάνει Αριάδνη ; Δνε σου είναι τίποτα πλέον , είναι ένας άγνωστος , κάποιος που δνε μπορεί να εξουσιάζει την ζωή σου .»
Μονολογούσε καθως τα δάκρυα δνε έλεγαν να σταματήσουν να κυλούν από τα μάτια της στο έδαφος .
Ήταν αξία της μοίρας της . Δεν κατάφερνε να φέρει αντίρρηση στην παραμικρη του απαίτηση . Ολα έμοιαζαν να συμβαίνουν όπως τότε . Μον όπου εκείνη είχε αλλάξει , είχε αλλάξει πολύ . Απλώς ο Αλεξ δεν το είχε καταλάβει ακόμη . Κι εκείνη ήταν διατεθημενη να του το δείξει με κάθε τρόπο . Με αποφασιστικές κινήσεις ξαναφορέσει τις πιτζάμες της και βγήκε στο σαλόνι , αντικρίζοντας το απορημένο του βλέμμα .
«Δεν σου είπα να ετοιμαστείς ; Τι έκανες τόση ώρα μέσα ;»
«Ξέρετε κυριε καθηγητά , αποφάσισα πως δνε υπάρχει περίπτωση να σας ακολουθήσω . Δνε χρειαζομαι την λύπηση σας , επειδή νομίζετε πως είμαι φτωχή . Παρακαλώ να μην με ξαναεβοχκησετε παρα μόνο στο μάθημα σας .»
Με βιαστικά βήματα πλησίασε την εξώπορτα ανοίγοντας την διάπλατα .
«Καλή σας νύχτα κυριε Μπλάκερρυ .»
Ο Αλεξ ανίκανος να αντιδράσει στο δυναμισμό της προχώρησε μηχανικά μέχρι την πόρτα και νγηκε έξω στο μοναχικό διάδρομο .
«Δεν παρατάω τα όπλα μου τόσο εύκολα Βεατρίκη , να το θυμάσαι αυτό .» Μουρμούρισε πριν κατέβει τα σκαλιά.
Η Αριάδνη έκλεισε με δύναμη την πόρτα και στήριξε τον εαυτό της πάνω σε αυτή .
Τα πρώτα δάκρυα άρχισαν να ξανατρέχουν σαν ποτάμια , ενώ η ίδια κατέρρευσε για ακομη μαι φορά .
Το να γυρίσει πίσω δεν ήταν μια καθόλου καλή ιδέα τελικά , συνηδητοποιησε με τον εαυτό της .
Κομματιασμένη έσυρε το σώμα της μέχρι το μικρό της κρεβάτι και έπεσε στην αγκαλιά του Μορφέα ελπίζοντας πως ολα της τα προβλήματα θα εξαφανίζονταν τουλάχιστον για λίγες ώρες ..
YOU ARE READING
Συμβόλαιο θανάτου #TYS18
Mystery / ThrillerΈπρεπε να φύγει ... και έτσι κατέστρεψε τα πάντα .... Την αγαπούσε Μα την πρόδωσε .. αυτό ήταν που δενψμπορουσε να καταλάβει . Δεν μπορούσε να μείνει ,θα πέθαινε κοντά του , της έκανε κακό . Πόνεσε όταν την έχασε Δεν άντεξε να μην γυρίσει . Την...