Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο X

Σηκώθηκε απότομα από το πάτωμα κοιτάζοντας τον βλοσυρά . Πως κατάφερε να την παρασύρει ακόμη μια φορά ; Ήταν τόσο ανόητη . Λίγο ακόμα και τα χείλη της θα ακουμπούσαν τα δικά του κες και τίποτα δεν είχε συμβεί στο παρελθόν .
Με μηχανικές κινήσεις έβαλα το νερό να βράσει στο παλιό βραστήρα και ετοίμασε την κούπα του . Τα χέρια της έτρεμαν . Η παρουσία του της προκαλούσε νευρικότητα .
«Κάνε να σηκωθεί και να φύγει σε παρακαλώ .» Επαναλάμβανε συνεχώς μέσα της .
Ο Αλεξ την κοιτούσε μαγεμένος . Του είχε λείψει τόσο πολύ . Η μυρωδιά της , τα χάδια της , τα φιλία που άφηνε στο λαιμο της . Τη ήθελε περισσότερο από ποτε αλλωτε . Σηκώθηκε από τον άθλιο καναπέ και έκανε να την πλησιάσει . Εκείνη φαινόταν να είχε αφοσιωθεί στην Παρασκευή του ροφήματος του τόσο πολύ που δεν τον είχε προσέξει .
Πήγε από πίσω της και τηβ αγκάλιασε από την μέση χώνοντας το κεφάλι του στο λαιμο της . Δεν υπήρχε έλεγχος πλέον , μόνο συναισθήματα που υπέρτερουσαν της λογικής . Το σώμα του την αποζητούσαν , τρελενονταν για λίγη από την προσοχή της .
Εκείνη έχοντας αισθανθεί την παρουσία του γύρισε απότομα στο μέρος του και τον έσπρωξε με δύναμη από κοντά της .
Έτρεμε πλέον ολόκληρη ενώ μετά βίας προσπαθούσε να κρατήσει τα δάκρυα που ήθελαν να πέσουν από τα όμορφα της μάτια .
«ΕΣΥ...μην τολμισεις να με ξανααγγιξεις ποτε ! ΠΟΤΕ το κατάλαβες ;» Ο θυμός που έβγαινε από μέσα της ήταν εξίσου ανεξέλεγκτος . Ο Αλεξ ξαφνιάστηκε από το ξαφνικό της ξέσπασμα , τόσο πολύ που έκανε μερικά βήματα πίσω για να της δείξει πως δεν είχε κακές προθέσεις .
Η Αριάδνη έκρυψε ελάχιστα το πρόσωπο της με τα χέρια της , τόσο όσο της χρειαζόταν για να ηρεμίσει . Έπειτα γύρισε να τον ξανά κοιτάξει εμφανώς πιο ήρεμη Μα το ίδιο ψυχρή . Δίχως να θέλει να πει πολλά μαζί του του έτεινε το χέρι της που κρατούσε την ζέστη κούπα με το τσαι . Τα δάχτυλα τους ενώθηκαν με ένταση για ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν απομακρυνθούν ξανά το εάν από το άλλο .
«Πιείτε το και πηγαίνετε . Εξάλλου βλέπω πως η καταιγίδα σταμάτησε .» Του είπε πριν η γυρίσει τη πλάτη της και κοιτάξει τον δρόμο . Έκλεισε σφιχτά τα μάτια της προσπαθώντας να συνέλθει . Πως τολμούσε να την αγγίζει με τέτοιον τρόπο μετά από όλα αυτά ; Νόμιζε πως ήταν ακόμη το παιχνίδι του που θα μπρουσε να τον διασκεδάσει για όσο χρειαζόταν ; Τον πόνο και την θλίψη στη καρδιά της αντικατέστησε η οργή και το μίσος . Δνε ήθελε να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό το μισούσε ,
«Γιατί το κανείς αυτό Βεατρίκη ;» Τον άκουσε να ψιθυρίζει .
Τριάντα λεπτά . Τριάντα βασανίστηκα λεπτά πέρασαν από τότε που του εδώσε το γαμημενο τσαι και εκείνος δνε είχε ακόμα τελειώσει με το ρόφημα του . Έπαιζε μαζί της και εκείνη η για ακόμη μαι φορά ήταν αδύναμη να να το διώξει με τις κλοτσιες από το σπίτι της .
Δνε γύρισε να τον κοιτάξει στιγμή , όμως αισθανόταν πως εκείνος την κάρφωνε με το βλέμμα του ανεληπως . Τηβ εκνεύριζε η όλη κατάσταση . Γύρισε να τον κοιτάξει αγανακτηςμενη .
«Ακόμη να τελειώσει το τσαι σας καθηγητά ;» Η ερώτηση της έκρυβε μια δόση ειρωνίας και περιφρόνησης που έκαναν τον Αλεξ να πληγωθεί βαθειά μέσα του .κιιταξε την μισοάδεια κούπα του . Καθυστερούσε όσο γινόταν την αναχώρηση του , δνε ήθελε να την αφήσει έτσι . Όχι σε αυτό το άθλιο διαμέρισμα , δίχως ένα πιάτο φαγητό .
Ένα ξαφνικό Μα σοβαρό χαμόγελο έκανε το πρόσωπο του να συσπαστει .
«Από ποτε έχετε να φάτε δεσποινίς Γουάιτ ;»
Η Αριάδνη ξερκοταπιε . Ίσως να ητβα από το σημερινή ο πρωί , ίσως και από πολύ πιο πριν .
Έστρεψε το βλέμμα της άλλου μη θέλοντας να τον αφήσει να τη διαβάσει .
«Δεν θυμάμαι ..» ψέλλισε αβέβαιη . Θα μετανιωνε κάθε της κουβέντα μετά από αυτό .
«Πως γίνεται να μην θυμάστε ; Αν γνωρίζω καλά είστε ακόμη νέα για να πάσχετε από Αλτσχάιμερ .» Της αντιγυρισε με ειρωνία που τηβ εκνεύριζε .
«Δνε νομζιω πως σας αφορά . Καλύτερα να γυρίσετε στο σπίτι σας καθηγητά .» Δνε άντεχε άλλο την παρουσία του , ο ήδη μικρός χώρος τώρα έμοιαζε ασφυκτικά πιεστικός .
«Δεν μου έχετε απαντήσει στην ερώτηση ημου ακόμη δεσποινίς . Θα φύγω μόλις κάνω μια σωστά δομημένη πρόταση και απάντηση από το μέρος σας .»
Η κοπέλα Ξεφυσιξε απογοητευμένη . Εάν ήταν να τον ανάγκαζε να φύγει θα του έλεγε την αλήθεια να τλειεωνε όλη αυτή η φαρσοκωμωδία .
«Περίπου δυο μέρες .» Ξεστόμισε ξερά κοιτάζοντας τον ευθεία στα μάτια .
Ο Αλεξ την κοίταξε έκπληκτος . Δυο μέρες ; Και κατάφερνε να στέκεται ακόμη όρθια ; Πάντα πρόσεχε τον εαυτό της , γιατί είχε γίνει τόσο αυοτκαταστροφικη ;
«Μπορείτε να φύγετε τώρα ;» Τον ξαναρώτησε καθώς χτυπουσε νευρικά το πόδι της στο πάτωμα . Η αμηχανία της είχε κορυφωθεί .
«Θα φύγω ... όμως όχι χωρίς εσένα . Ντυθείτε δεσποινίς θα σας περιμένω ακριβώς εδώ . Βιάστηκε όμως , δεν έχω πο το χρόνο στη διάθεση σας .»
«Δεν χρειζεται να αφιερώσετε καθόλου από τον πολύτιμο σας χρόνο σε εμένα . Δνε θέλω βασικά να το κάνετε . Και δεν έχω να πάω πουθενά μαζί σας .»
«Μη με εκνευρίζεις μικρή , πήγαινε να ετοιμαστείς .» Η σκληρότητα στη φωνή του τηβ έκανε να τρομάξει . Τον είχε ξαναδεί τόσο αγριεμένο και τα αποτελέσματα δεν της άρεσαν καθόλου .
Δίχως να φέρει καμία άλλη αντίρρηση έκανε να πάει στην κρεβατοκάμαρα του όταν μια απορρια την έκανε να αναβάλει την πορεία της .
«Που θα πάμε ;»
«Για φαγητό .» Απάντησε ξερά εκείνος .
«Δεν χρει..»
«Δεν ακούω κουβέντα Αριάδνη πήγαινε να ντυθείς σε παρακαλώ πολύ .»
Η Αριάδνη έγνεψε καταφατικά και εξαφανιστηκε σε δευτερόλεπτα από το οπτικό του πεδίο . Μόλις δεν μπρουσε να τον δει άφησε ένα πλατύ χαμόγελο να δραπετεύσει από τα ελκυστικά του χείλη . Είχε πετύχει για ακόμη μια φορά το στόχο του

Φορώντας ενα από τα αγαπημένα της φούτερ η Αριάδνη καταριοταν την αξιολυπητη τύχη της . Δεν ήθελε να πάει πουθενά μαζί του , σιχαινόταν και κον όπου της μιλούσε. , όμως δεν βρήκε την δύναμη να του το αρνηθεί .
«τι θα μπρουσε βα σου είχε κάνει Αριάδνη ; Δνε σου είναι τίποτα πλέον , είναι ένας άγνωστος , κάποιος που δνε μπορεί να εξουσιάζει την ζωή σου .»
Μονολογούσε καθως τα δάκρυα δνε έλεγαν να σταματήσουν να κυλούν από τα μάτια της στο έδαφος .
Ήταν αξία της μοίρας της . Δεν κατάφερνε να φέρει αντίρρηση στην παραμικρη του απαίτηση . Ολα έμοιαζαν να συμβαίνουν όπως τότε . Μον όπου εκείνη είχε αλλάξει , είχε αλλάξει πολύ . Απλώς ο Αλεξ δεν το είχε καταλάβει ακόμη . Κι εκείνη ήταν διατεθημενη να του το δείξει με κάθε τρόπο . Με αποφασιστικές κινήσεις ξαναφορέσει τις πιτζάμες της και βγήκε στο σαλόνι , αντικρίζοντας το απορημένο του βλέμμα .
«Δεν σου είπα να ετοιμαστείς ; Τι έκανες τόση ώρα μέσα ;»
«Ξέρετε κυριε καθηγητά , αποφάσισα πως δνε υπάρχει περίπτωση να σας ακολουθήσω . Δνε χρειαζομαι την λύπηση σας , επειδή νομίζετε πως είμαι φτωχή . Παρακαλώ να μην με ξαναεβοχκησετε παρα μόνο στο μάθημα σας .»
Με βιαστικά βήματα πλησίασε την εξώπορτα ανοίγοντας την διάπλατα .
«Καλή σας νύχτα κυριε Μπλάκερρυ .»
Ο Αλεξ ανίκανος να αντιδράσει στο δυναμισμό της προχώρησε μηχανικά μέχρι την πόρτα και νγηκε έξω στο μοναχικό διάδρομο .
«Δεν παρατάω τα όπλα μου τόσο εύκολα Βεατρίκη , να το θυμάσαι αυτό .» Μουρμούρισε πριν κατέβει τα σκαλιά.
Η Αριάδνη έκλεισε με δύναμη την πόρτα και στήριξε τον εαυτό της πάνω σε αυτή .
Τα πρώτα δάκρυα άρχισαν να ξανατρέχουν σαν ποτάμια , ενώ η ίδια κατέρρευσε για ακομη μαι φορά .
Το να γυρίσει πίσω δεν ήταν μια καθόλου καλή ιδέα τελικά , συνηδητοποιησε με τον εαυτό της .
Κομματιασμένη έσυρε το σώμα της μέχρι το μικρό της κρεβάτι και έπεσε στην αγκαλιά του Μορφέα ελπίζοντας πως ολα της τα προβλήματα θα εξαφανίζονταν τουλάχιστον για λίγες ώρες ..