Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο XIII

Το αμφιθέατρο ήταν σχεδόν αδειο . Το εοχε συνηθίσει μετά από τόσους μήνες . Λίγοι ητνα οι μαθητές που επέλεγαν τον Δάντη για το μεταπτυχιακό τους . Δεν μάγευε τους περισσότερους . Εάν και η Αριάδνη θεωρούσε πως κάτι τέτοιο ήταν πρακτικά αδύνατον να συμβεί . Κάθε του λέξη έκρυβε μια μαγεία που σε ταξίδευε μακρυά . Σε έκανε να χαθείς στο βάθος των αιώνων , να νιώσεις λες και τον ακολουθούσες στο ταξίδι του . Ήταν το μόνο καλό που της εοχε αφήσει το παρελθόν της . Η βαθειά της αγάπη για την μελέτη του Δάντη . Μόνο αυτό ήθελε να κρατήσει .
Κάθισε στην πρώτη σειρά και έβγαλε έξω τα βιβλία της . Αισθανόταν πως η μέρα θα κυλούσε υπερβολικά αργά .
Ο Μίκαελ είχε μείνει σπίτι με υψηλό πυρετό , που σήμαινε πως θα ήταν μόνη της . Ξαφνικά τα μουρμουρητά γύρω της σταμάτησαν και εκείνη αποφάσισε να σηκώσει το κεφάλι της .
Εκείνος στέκονταν από πάνω της . Ήταν τόσο όμορφος όσο πάντα . Έκανε την καρδιά της να χτυπάει ακανόνιστα . Οι ματιές τους ενώθηκαν στιγμιαία και είδε ένα απαλό χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του . Έστρεψε αμέσως το κεφάλι της άλλου , δεν ήθελε να του σώσει σημασία . Ακούστηκαν τα βήματα του που απομακρύνοντας προς την έδρα και η Αριάδνη αδφησε μια βαθειά ανάσα να δραπετεύσει από μέσα της . Δεν είχε καταλάβει ποτε τηβ είχε κρατήσει . Σήκωσε το κεφάλι ο της διστακτικά , και τον παρατήρησε καιως έβγαζε τα πράγματα του από την τσάντα του δίχως να στρέψει άλλου το βλέμμα του . Τα σκοτεινά μάτια που λάτρευε κοιτούσαν μόνο εκείνη , λες και κανένας άλλος δεν υπήρχε μαζί τους στην αίθουσα . Γιατί τα έκανε όλα αυτά σκέφτηκε; Να είχε στα αλήθεια μετανιώσει ; Θα ηταν αδύνατον . Τη είχε πετάξει , την είχε χρησιμοποιήσει με τον χειρότερο τρόπο . Λίγα λεπτά σιωπής ακολούθησαν πριν η τραχιά του φωνή γεμίσει την αίθουσα . Ποτε άραγε θα σταματούσε να αντιδράει στην γοητευτική του χροιά ; Την αισθανόταν άραγε κι άλλοι αυτή την έλξη ή μήπως ήταν μόνη της ;

«Καλημέρα τάξη . Θέλω να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σήμερα . Είναι ένα από τα δυσκολότερα κομμάτια .»
Οι συμμαθητές άνοιγαν βαριεστημένα τα τετράδια τους και τα στύλο τους προαιώνιας να κρατήσουν όσες περισσότερες σημειώσεις γινόταν . Εκείνη απλώς τον κοίταζε ευθεία στα μάτια .
«Ο Δάντης είχε έκανα αγιάτρευτο έρωτα . Ένα να έρωτα με το φανταστικό , το ανύπαρκτο που δεν είχα όρια λογικής , που δεν θα έπρεπε να υπάρχει . Έναν έρωτα από αυτούς που καταλήγουν στηβ τρέλα που σου φλεγουν το μυαλό που σε καταστρέφουν . . Όλοι φυσικά θα γνωρίζετε την Βεατρίκη . Την μοναδική του αγάπη .εκεινη για την οποία έγραψε τα περισσότερα του ποιήματα . Άσθματα και έργα για να εξυμνήσει την ασηνυθιστη ομορφιά της , που όμοια της δεν υπήρχε όπως υποστήριζε ο ίδιος αλλά και διάφοροι μελετητές του.
Ήταν μια κοπέλα νεότερη του 2 ή 3 χρόνια . Κόρη ενός άντρα που εμένε στην ίδια γειτονιά με εκείνον . Την είχε ερωτευτεί με την πρώτη μάτια . Ήταν όμως από την αρχή ένας έρωτας καταδικασμένος να πεθάνει πριν καν αρχίσει . Ήταν ανήλικη κι αυτός πάνω από 20 . Κανένας δεν θα συνενουσε σε κάδο τέτοιο . Γι αυτό και ο ίδιος το έκρυψε βαθειά μέσα του , για να προστατέψει τον εαυτό του Μα προπαντώς την ίδια . Ήρθε όμως η μέρα που η αγαπημένη του ηλιαχτίδα , εκείνη που γέμιζε με φως την ζωή του αρρώστησε βαθειά . Κατέληξε να πεθάνει σύντομα αργότερα . Και από εκεί και ύστερα ο Δάντης άρχισε να την φέρνει στη ζωή μέσα από τα έργα του . Σε κάθε σταγόνα μελάνι που έσταζε από την πένα του την ζωντάνευε ακόμη μια φορά της έδινε μορφή ,ζούσε τον αγιάτρευτο και ανεκπλήρωτο του έρωτα .
Τώρα λοιπόν , πολλοί μελετητές , έχουν αναπτύξει θεωρίες για το τι συμβολίζει η Βεατρίκη. Άλλοι λένε πως είναι η αγνότητα , η παιδικότητα ενός κοριτσιού που δεν έχει προλάβει να ωριμάσει , είναι ένα μπουμπούκι που δεν έχει ανοίξει ακόμη τα πέταλα του όταν κόβεται από τον κηπουρό , όταν χάνει την ζωή του .
Υπάρχουν κι εκείνοι που καταγγέλουν τον ποιητή ως παιδόφιλο , ψυχικά ασθενή , ανήθικο . Και σας ρωτάω τι είναι το ανήθικο . Ποιος το ορίζει ; Γιατί λέμε πως κάτι είναι ή όχι ηθικό . Δεν θα σας κρύψω πως η απάντηση δεν είναι γνωστή ούτε για εμένα . Και σίγουρα δεν ξέρω ένα θα είναι ποτε . Ζούμε σα κοινωνίες που εύκολα διακρίνουν την ντροπή και την ανηθικότητα δίχως ωστόσο να ψάχνουν βαθύτερα , να δουν την πραγματική αιτία .
Δεν θα σας περάσω όμως παραπάνω με αυτό . Θα περάσουμε κατευθείαν στην επικρατούσα και αγαπημένη μου θεωρία.
Η Βεατρίκη είναι το σύμβολο του αγιάτρευτο , αρρωστημένου σχεδόν έρωτα . Της αγάπης που ριζώνει στην καρδιά των ανθρώπων που ανθίζει μέσα στις φλέβες τους . Τηβ αγάπη που σε κάνει να παθιάζεσαι . Ο Δάντης θέλει να το δείξει όλο αυτό μέσα από τα έργα του . Όλο αυτό το πάθος και την ένταση ενώ παράλληλα την στοργικοτητα και την αγνή καρδιά , μια καρδιά ποτισμένη με αγάπη και όχι μίσος .»
Τα μαύρα του μάτια είχαν καρφωθεί στα δικά της καθώς μιλούσε για πράγματα που ο ίδιος δεν είχε τηρήσει . Η Αριάδνη έβραζε από θυμό , δίχως να έχει τον έλεγχο σήκωσε το χέρι της να μιλήσει .
«Έχετε κάποια διαφωνία δεσποινίς ;»
«Ναι φυσικά κυριε . Πιστεύω πως ο Δάντης δεν ήταν τίποτε παραπανω απ ο έναν αλλαζονα υποκριτή που ήθελε να πέρνει αυτό που θέλει . Και όταν το έκανε έπαιζε μαζί του , το κατέστρεφε και μετά το άφηνε στην άκρη . Προσπάθησε στο τέλος μέσα από τα ποιήματα του να βρει τη λυτρώσει , να ζητήσει συγχώρεση , Μα τέτοια λάθη , τέτοιες αμαρτίες κανένας θεός δεν τος συγχωρεί .»
Σηκώθηκε απότομα όρθια και βγήκε από την ταξη δίχως να κοιτάξει πίσω της . Δεν θα άντεχε λεπτό κοντά του . Η σημερινή διάλεξη δεν ητνα τίποτα παραπάνω από μια διαμάχη . Μια διαμάχη ανάμεσα σε εκείνη και σε εκείνον και κανένας δεν γνώριζε τον νικητή ή τον χαμένο .
Μπήκε στις γυναικείες τουαλέτες προσπαθώντας να ηρεμίσει . Έριχνε νερό στο πρόσωπο της όταν άκουσε την πόρτα να ανοίγει και έπειτα από ελάχιστα δευτερόλεπτα να ξανά κλίνει .
Δεν χρειαζόταν να κοιτάξει . Γνώριζε πολύ καλά ποιος ήταν . Έκανε να φύγει Μα το σώμα της έπεσε πάνω στο δικό του και τα χέρια του την έσπρωξαν προς τα πίσω μέχρι που η πλάτη της ακούμπησε τον κρύο τοίχο .
Η παλάμη του έπιασα βίαια το πρόσωπο της αναγκάζοντας την να τον κοιτάξει μέσα στα μάτια . Ητνα θυμωμένος , όχι για την ακρίβεια ήταν τελείως έξαλλος .
«Μου λες το στο καλό ήταν όλο αυτό σήμερα !»
«Δεν ... σας ...καταλαβαίνω ..»
Το ελεύθερο του χέρι προσγειώθηκε με δύναμη στον τοίχο κάνοντας την να αναπηδησει από τον φόβο .
«Μην κου το παίζεις χαζή Αριάδνη . Όχι σε εμένα αυτά μωρό μου ..»
«Α...άφησε με ..» τον παρακάλεσε με σπασμένη φωνή . Η τόσο στενή επαφή την έπνιγε . Ήθελες απεγνωσμένα καθαρό αέρα και ένα εισιτήριο για την Ιταλία .
«Όχι ..'ην μου το ξανά ζητήσεις αυτό ποτε σου . Δεν θα Αρ αφήσω , όσο και να παρακαλάς μικρή μου .»
Και με αυτό το πρόσωπο του ήρθε κοντά στο δικό της , σαν αδαή του σχεδόν ευθυγραμμίστηκαν με τα δικά της . Πρώτες οι μύτες τους άγγιξαν παιχνιδιάρικα η μια την άλλη και τέλος τα χείλη τους συνθλιβηκαν σε ανα δυναμικό και παθιασμένο φιλί .
Ένα φίλη ο τόσο δυνατό και όμορφο που όμως κράτησε ελάχιστα καιως η Αριάδνη βρήκε την δύναμη να τον σπρώξει μακρυά της και να φύγει τρέχοντας από την σχολή .
Δεν μπορούσε να νιώθει κάτι άλλο γι αυτόν τον άνθρωπο πέρα από μίσος σκέφτηκε πριν γίνει ένα νέα το πολυάσχολο πλήθος.

Το τελευταίο κεφάλαιο του χρόνου . Δεν ξέρω τι να πω πραγματικά . Ήταν μια υπέροχη χρόνια για πολλούς λόγους . Πρώτον γνώρισα δυο υπέροχα άτομα . Είναι πραγματικά καταπληκτικές δεν ξέρω ποσο τυχερή είμαι και τις αξίζω . Πραγματικά δνε ξέρω ποσο να τις ευχαριστήσω για αυτή την υπέροχη χρόνια. Και μετά έχω όλους εσάς εδώ πέρα στο Wattpad  που με στηρίζεται και με συντρόφευετε στις ιστορίες μου . Σας λατρεύω ευχαριστώ που διαβάζετε τις ιστορίες μου όλο αυτό το καιρό . 😊❤️
Ελπίζω το νέο έτος να φέρει ευτυχία σε όλους σας .
Καινούργιο κεφάλαιο θα μπει πιθανώς αύριο ή μεθαύριο ❤️