Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο LXII

Κοιτούσε σαν μαγεμένη έξω από το παράθυρο του αεροσκάφους που κατευθυνόταν στο Λονδίνο . Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες του βορά είχαν καλυφθεί από χιόνι και η θέα από ψηλά ήταν μαγευτική . Από την ωραίο το απογειώθηκαν δεν είχε ανταλλάξει καμία κουβέντα με τον συνεπιβάτη της . Το λευκό πέπλο είχε τραβήξει την πλήρη προσοχή της . Τόσο που είχε ξεχάσει πως βρισκόταν μαζί με καπιον άλλον .
«Πάντα σου άρεσε το χιόνι»
Έστρεψε το βλέμμα της για να τον κοιτάζει . Ένα απολογητικό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της .
«Με συγχωρείς αποσπάστηκα . Αλήθεια μου άρεσε ;»
«Ναι ... έκανες σαν μικρό παιδί όταν χιονίζε.»
«Είναι όμορφο το χιόνι . Κρύβει κάτι το μυστηριώδης .»
«Ετσι είχες απαντήσει και την πρώτη φορά που σε είχα ρωτήσει.»
Η Αριάδνη του χαμογέλασε . Μια ξαφνική εικόνα με εκείνη και τον άντρα που ήταν μπροστά της να παίζουν χιόνι πόλεμο ήρθε στο μυαλό της . Έκλεισε τα μάτια της ενοχλημένη από την ξαφνική ανάμνηση . Ο αλεξ βλέποντας την έτσι ανησύχησε .
«Αριάδνη ; Είσαι καλά τι συνέβη;»
«Καλά είμαι ... νομίζω ... νομίζω πως θυμήθηκα κάτι .»
«Τι θυμήθηκες ;»
«Δνε ξέρω ... ίσως α είναι απλώς στο μυαλό μου»
«Πες μου .»
«Είμασταν μαζί ... και και παίζαμε χιονοπολεμο δεν θα μεγάλη αυλή . Αυτό .»
Ο αλεξ χαμογέλασε . Θυμόταν αυτή τη σκηνή . Ήταν η πρώτη φορά που μοιράστηκαν τον χειμώνα μαζί .
Πριν συμβεί το οτιδήποτε .
«Ναι ..ήταν όταν εμείς οι δυο ... όταν σε είχα γνωρίσει τελος πάντων .»
«Ήμασταν πολύ δεμένοι σαν φίλοι ;»
«Πίστεψε με μικρή .. πολύ περισσότερο από όσο νομίζεις .»
«Αναρωτιέμαι ..»
«Θα τα θυμηθείς όλα σιγά σιγά ... μην κουράζεσαι παραπάνω . Έχουμε ακόμη μέχρι να προσγειωθούμε κοιμήσου καλύτερα .»
Η κοπέλα ενευσε καταφατικά και φέρνοντας το κεφάλι της πανω στον ώμο του έκλεισε τα μάτια της .
Το μεθυστικ ότου άρωμα την χαλάρωσε αμέσως και σε λίγα μόλις λεπτά είχε αποκοιμηθεί .
Ο αλεξ την κοιτούσε ανα τακτά χρονικά διαστήματα , θέλοντας να απομνημονεύσει την ήρεμη της εικόνα . Γνώριζε πως η κίνηση του θα εξαγριωνε τον ριτσαρντ , ήταν όμως διατεθημενος να λάβει κάθε δυνατό μέτρο για να την προστατέψει .
Έριξε μια μάτια στο κείμενο που του είχε σταλεί στο κινητό του . Ο φίλος του από το μικροβιολογικό κέντρο της Ρώμης του είχε επισυνάψει τα αποτελέσματα του τεστ πατρότητας λίγο πριν απογειωθούν .
Η θεωρία του είχε επιβεβαιωθεί . Η μικρή ήταν κόρη του και με κόπο έκρυβε την χαρά του και συγκρατούσε την αυτοκυριαρχία του . Χρειαζόταν να κινηθεί σιγά σιγά για να κερδίσει ξανά και τις δυο τους . Δεν μπορούσε να τους τρομάξει με ένα νέο δεδομένο που αντί να απλουστεύε θα περιέπλεκε τα πράγματα . Η άρια θα θυμόταν σύντομα . Και όλα θα έμπαιναν σε μια σειρά όταν και ο ριτσαρντ θα έπαυε να αποτελεί κομμάτι της ζωης τους .