Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο :XLVIIIX

~2μερες αργότερα , ρωμη Ιταλία .

Έστρωσε προσεκτικά το λευκό της φόρεμα πάνω στο κορμί της . Η επιλογή ήταν του ριτσαρντ ,και δεν μπορούσε να πει πως δνε άφηνε και την ίδια σύμφωνη . Ο άντρας της ήξερε πολύ καλά το απλό της γούστο . Δεν ήθελε να φοράει τίποτα που να θυμίζει πλούτο και υπερβολή . Δεν είχε σκοπό ,όπως του είχα δηλώσει , να μιμηθεί τις υπόλοιπες γυναικείες παρουσίες του κύκλου τους . Δεν θα μπρουσε να επαναπαυτεί σε όλο αυτό . Τα χρήματα δεν προσέφεραν σε εκείνη την ευτυχία που ένιωθε όσο δίδασκε στους μαθητές της στο πανεπιστήμιο . Εκείνες οι λίγες ώρες την ημέρα που ξέφευγε από τα πλαίσια του σπιτιού και απήγγειλε Δάντη μπροστά σε μια πολλά υποσχόμενη τάξη αρκούσαν για να ολοκληρωθεί η δικη της ευτυχία . Όλα τα υπόλοιπα την άφηναν κενή . Μεγάλωναν τον άδειο εαυτό της . Η μελαγχολία και η επιθυμία για μια αλλιώτικη ζωή ερχόταν συνεχώς στο μυαλό της και την σκότωνε βασανιστικά . ΜΑ δεν μιλούσε ποτέ γι αυτό . Εξάλλου ο ριτσαρντ φαινόταν χαρούμενος με όλες αυτές τις δεξιώσεις και δεν ήθελε να τον στεναχωρήσει . Εκείνος έκανε τόσα πολλά για εκείνη . Μια απαίτηση του μεγέθους δεν θέλω να παρεβρεθω σε καμία απο τις γελοίες συναθροίσεις σου θα ήταν πολύ εγωιστικό από μέρους της . Την λάτρευε . Εκείνη πάλι ένιωθε ήρεμη κοντά του και θεωρούσε τον σύζυγο της έναν άξιο πατέρα για το μικρό της διαμάντι .

Τα καστανα μαλλιά της είχαν πιαστεί σε έναν αριστοκρατικό Μα ελαφρώς ατιμελητο κότσο ,αναδυκνυοντας τον λεπτό λαιμο της και τα διακριτικά να πολύ κομψά κοσμήματα της . Η δεξίωση θα άρχιζε σε λιγότερο από δυο ώρες , Μα εκείνη δεν ένιωθε την ίδια προσμονή με τον συζηγο της . Έπληττε απίστευτα πολύ σε κάθε τέτοιου είδους συναρθρισεις , ακόμη και όταν η εκδήλωση αφορούσε τον άντρα που είχε επιλέξει για να μοιραστεί την ζωή της μαζί του . Η υποκρισία που κατάφερνε να διακρίνει στα πρόσωπα των καλεσμένων τους της προκαλούσε μια ακατανόητη δυσφορία , με τάσεις φυγής από τον χώρο .
Φορούσε ένα απλό κόκκινο μακρύ φόρεμα . Η απλή γραμμή του αναδυκνηε με μοναδικό τρόπο το κορμί της , τη ν έκανε να μοιάζει εκθαμβωτική . Το κόκκινο χρωμα έκανε έντονη αντίθεση με τα μεγάλα μοβ της μάτια που είχαν τονιστεί με ελάχιστη μάσκαρα .
Γυρίζοντας την πλάτη της προς τον ολόσωμο καθρέφτη η μάτια της έπεσε με στοργή στην κόρη της που κοιμόταν ήρεμη στο μεγάλο κρεβάτι . Την ζήλευε τόσο πολύ αυτή τη στιγμή . Ήθελε να βρίσκεται και εκείνη στη θέση της . Μακρυά από ψεύτικους τοξικούς ανθρώπους που στην μαυρισμένη ψυχή τους μονοπωλούσε το κέρδος και η απληστία .
Πήρε μια βαθειά ανάσα και πλησίασε κι άλλο το μικρό κορίτσι . Τα χερια της απλώθηκαν στα σκεπάσματα καλύπτοντας καλύτερα το μικροσκοπικό κορμί της μικρής εμώ με προσοχή άφησε ένα τρυφερό φιλί στο κεφαλάκι της .
Ελάχιστα δευτερα αργότερα η πόρτα άνοιξε , φανερώνοντας την παρουσία του ριτσαρντ . Έδειχνε αριστοκρατικός μέσα στο σμοκιν του . Ένας καθωσπρεπει επιχειρηματίας με οράματα για το μέλλον . Ο άντρας της ήταν μεγάλος οραματιστής . Συνεχώς κατέστρωνε καινοτομίες που θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο. Και πολύ συχνά η ίδια πίστευε πως θα μπορούσε πράγματι να τα καταφέρει . Η λάμψη στα Μαρία του συχνά της το πρόδιδε .
Έστριψε το κεφάλι της ώστε να μπορεί να τον αντικρυσει . Την κοιτούσε με ένα τεράστιο χαμόγελο και με μάτια γεμάτα θαυμασμό .
Του χαμογέλασε και η ίδια ενώ ίσιωσε τον κορμό της . Πλέον μπορούσε να τον δει καλύτερα
« είσαι ... εκθαμβωτική .» Της είπε με κομμένη την ανάσα καθώς τα χέρια του τυλίχθηκαν απαλά γύρω από την μέση της .
Τα μάγουλα της κοκκκινησαν αυθόρμητα καθώς άκουγε τα λόγια του και έσκυψε το κεφάλι της για να το κρύψει . Δεν αγαπούσε τον ριτσαρντ όπως οι ηρωίδες των βιβλίων που διάβαζε αγαπούσαν τους δικούς τους ονειρεμένους άντρες . Πάντα όμως αντιδρούσε έτσι σε κάθε κοπλιμέντο του . Ποια γυναίκα δε θα το έκανε άλλωστε ;
Ένιωσε τα δάχτυλα του νε σηκώνουν το πιγούνι τους και οι ματιές τους ενώθηκαν . Εκείνος χαμογελούσε ακόμη θαυμάζοντας την .
«Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι μωρό μου .» Της είπε σιγά και αισθησιακά .
«Δεν .. εγώ ..»
«Σσσς .. απλώς μην το κανείς .» Το κεφάλι του έσκυψε το ύψος του λαιμού της αφήνοντας ένα μικρό μονοπάτι από φιλια . Ποτέ δεν την φιλούσε στο στόμα . Η ίδια δεν ήξερε τον λόγο όμως δεν τολμούσε να τον ρωτήσει . Ήταν από τις λίγες ερωτήσεις που θα μπορούσαν να τον εκνευρίσουν . Έτσι απλώς τον άφηνε να κάνει αυτό που ήθελε . Σίγουρα θα είχα τους λόγους του . Ίσως εάν μπορούσε να θυμηθεί το οτιδήποτε από το παρελθόν να μπορούσε και εκείνη να τον καταλάβει .
Συνέχισε αυτό που έκανε για λίγα λεπτά αφήνοντας την πάντα σχεδόν αδιάφορη στο άγγιγμα του . Είδε μάθει όμως να προσποιείται . Μετά εκείνο το περιστατικό λίγους μήνες πριν που την είχε καταλάβει είχε βρει τρόπο ώστε να του δείχνει ψεύτικα ερωτικά συναισθήματα κάθε φορά που ήθελε να κοιμηθούν μαζί .
Όταν πλέον βαρέθηκε απομακρύνθηκε από κοντά της πιάνοντας το χέρι τη τρυφερά .
«Είναι ώρα να πηγαίνουμε . Ο κόσμος θα αρχίσει να έρχεται σύντομα .»
«Είσαι σίγουρος πως δεν μπορώ να καθίσω εδώ ;»
Το βλοσυρό του όμως βλέμμα δεν της άφησε περιθώρια για οποιαδήποτε συζήτηση . Έτσι τον ακολούθησε πειθήνια στην μεγάλη σάλα που ήταν στολισμένη με υπερπολυτελή στολίδια από τους καλύτερους οίκους διακόσμησης της Ιταλίας
Κατεβηκαν τις σκάλες μετα χέρια τους ενωμένα πριν χαθούν μέσα στο πληθος των καλεσμένων Καθε λεπτό που περνούσε καθίστουσε την ατμόσφαιρα ακόμη πιο αποπνικτική για την ίδια . Και ειδικά αφού έπρεπε να καλοσωρισουν κάθε παρευρισκόμενο στον χώρο . Η Αριάδνη με τεράστια δυσκολία υπέμενε τς γεμάτα ζήλεια βλέμματα των «κύριων» της καλης κοινωνίας καθώς και τα αδιάκριτα βλέμματα των ανδρών τους και των εργένηδων που έπεφταν πάνω στο κορμί της συνεχώς .
Ευτυχώς ο ριτσαρντ ήταν πολύ προσηλωμένος στις πολιτικές του συζητήσεις και δεν παρατηρούσε τίποτα .
Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να δημιουργηθεί κάποια σκηνή .
Ο ριτσαρντ Την ζήλευε πολύ . Με νύχια και με δόντια είχε καταφέρει να τον πείσει λίγους μήνες πριν να την αφήσει να δουλέψει στο πανεπιστήμιο . Εάν κάτι κακό συνέβαινε σήμερα όλα αυτά θα ήταν πάλι απαγορευμένα .
Και η Αριάδνη δεν το ήθελε με τίποτα από αυτό . Ήταν η μόνη της λύση για να ξεφεύγει από το χρυσό κλουβί που ονομάζονταν σπίτι της . Η ίδια και η κόρη τους ήταν αποκλεισμένες από την πραγματικότητα τόσο καιρό . Ο ριτσαρντ συνεχώς προφασίζονται την αδιαρκρισια του τύπου και η Αριάδνη τον δικαιλογουσε . Μπορούσε να φανταστεί ποσό οι δημοσιογράφοι περίμεναν μια ευκαιρία για να αναμιχθούν στην προσωπική ζωή τους και δεν ήθελε η μικρή να γίνει θύμα σχολιασμών . Έτσι ελάχιστοι είχαν δει εκείνη και την κόρη τους , κυρίως οι καλεσμένοι των δεξιώσεων του που περιορίζονταν στον πιο στενό του κύκλο .

Αργά το βράδυ τα πράγματα είχαν χαλαρώσει . Η Αριάδνη μετά από δίχως ουσία συζητήσεις με γυναίκες που δεν συμπαθούσε είχε βρει επιτέλους την ευκαιρία να αποτραβηχτεί σε και γωνία της αχανούς αίθουσας και απολάμβανε το ποτήρι με το κρασί της . Με τα μάτια της μπορούσε να διακρίνει τον σύζυγο της να μιλάει εύθυμα μαζί με τους φίλους και στενούς του συνεργάτες . Εκείνους που η Αριάδνη δεν είχε συμπαθήσει ποτέ μα το έκρυβε μέσα της μαζί με τόσα αλλά πράγματα .
Ξαφνικά η απαλή μουσική σταμάτησε να ηχεί στα αυτιά της και η μεγάλη πόρτα άνοιξε . Η Αριάδνη φοβισμένη από την απότομη αλλαγή του σκηνικού έσπευσε κοντά στον ριτσαρντ ο οποίος την αγκάλιασε σφιχτά προσπαθώντας να την καθησυχάσει . Ένας άντρας με σκούρα χαρακτηριστικά και κατάμαυρα μάτια ήταν στο κατώφλι και άρχισε να πλησιάζει προς το μέρος τους παραμερίζοντας τον κόσμο . Η Αριάδνη δεν μπορούσε να δει τίποτα , παρά μόνο να ακούσει τα βαριά βήματα του άντρα να πλησιάζουν .
Μέχρι που εκείνα σταμάτησαν . Τα μάτια της έβλεπαν τα παπούτσια του εισβολέα μα δεν τολμούσε να σηκώσει το κεφάλι της μέχρι την στιγμή που η φωνή του διαπέρασε τα αυτιά της . Δεν ήξερε το γιατί μα η χροιά του έμοιαζε απίστευτα οικεία . Τόσο που ο φόβος της ξεπεράστηκε και σήκωσε το βλέμμα του κοιτάζοντας τον στα σκούρα του μάτια .
Εκείνος ενώ μέχρι πριν λίγο κοιτούσε τον ριτσαρντ έστεψα το βλεμμα του πάνω της κάνοντας τις κόρες των ματιών του να διαστέλλθουν μάλλον από έκπληξη .
«Βεατρίκη ;» Η φωνή του αυτή τη φορά ήταν πνιχτη σχεδόν σπασμένη .
Ένας ξαφνικός πόνος στο κεφάλι της την έκανε να μόρφασει πριν οκά γίνουν μαύρο σκοτάδι γύρω της .