Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο XXXII

Χτύπησε το χέρι του με δύναμη πάνω στο ξύλινο από μαόνι γραφείο του . Το βλέμμα του θα μπορούσε να σκοτώσει εάν κάτι τέτοιο ήταν ποτε δυνατόν να συμβεί . Το αποκρουστικό του πρόσωπο με το ένα καλλυμενο μάτι , το γελοίο μουστάκι και τα μικροσκοπικά σαν κουμπί τρύπες σκοτεινά του μάτια σαν να είχε βγει από καρτούν , που κάποτε του προκαλούσε γέλιο , τώρα τον τρόμαζε όσο ποτε αλλωτε .
«Πως έχεις το θράσος να έρχεσαι εδώ πέρα άπραγος ;! Πραγματικά θες να χάσεις την ζωή σου μου φαίνεται ! Άθλιε !»
Το ποτήρι με το ουίσκι που κρατούσε περίτεχνα με τα μακρυά του δάχτυλα εκτοξεύτηκε πίσω από το άντρα που στέκονταν τρομοκρατημένος μπροστά του , σπάζοντας σε χιλιάδες μικροσκοπικά κομμάτια , που έπεσαν στο πάτωμα , δίπλα από την επιβλητική πόρτα του εύρη χορού γραφείου .
Ο ψηλόλιγνος άντρας , βγαλμένος από άλλη δεκαετία , με κοντοκουρεμένο μαλλί και μουστάκι , την γαμψή μύτη και το ντεντεκτιβικο σακάκι ξεροκαταπιε κοιτάζοντας με μάτια ο ου γυάλιζαν τον ανώτερο του .
«Δεν ..δεν είχα την ευκαιρία . Δεν ήταν μόνη της ... δεν μπορούσα να το διακινδυνεψωεσα σε τόσο κόσμο . Εάν άστο ουσία ..»
«Άχρηστε ! Μια ζωή αχρείαστος μου ήσουν ! Ανάθεμα την ώρα που έπεσα στην ανάγκη σου ! Απορώ πως δεν έχω φυτέψει καμία σφαίρα συο κεφάλι σου ακόμη . Τι πάει να πει δεν ήταν μόνη της ;! Πως δεν μπόρεσες να την πετύχεις πυτε για λίγα λεπτά μόνη της ! Αυτή δεν έχει κανέναν !»
«Ει..είχε αφεντικό ... Ήταν ένας άντρας μαζί της. Ένας ψηλός σκουρόχρωμος , γυμνασμένο σώμα και σκοτεινό βλέμμα . Τα .... τα μάτια του ήταν σχεδόν μαύρα . Δεν την άφησε σχεδόν καθόλου μόνη της αφεντικό . Λες και είχε γίνει η σκιά της .»
Αναθαρευοντας με τα λόγια του σήκωσε τολμηρά το κεφάλι του . Το χρωμα επέστρεψε στο ωχρο του πρόσωπο . Η γέλια φιγούρα (πάντα έτσι τον αποκαλούσε όταν ήταν μόνος του ή μαζί με κάποιους άλλους απο του άντρες που δούλευαν μαζί) που καθόταν στην  όλη δερμάτινη καρέκλα είχε βουρκώσει σοκαρισμένος τα μάτια του , ενώ σιγομουρμούρισε κάτι που Δεβ μπορούσε να καταλάβει .
«Φυσικά και την βρήκε πρώτος ! Έπρεπε να το περιμένω ! Ήταν πάντα πιο ικανός από όλους σας ! Ο καλύτερος μου άντρας μέχρι που ερωτεύτηκε ο ανόητος και έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα μου εμπόδια .»
«Αφεντικό δνε καταλαβαίνω ... τον γνωρίζετε ;»
«Ποιος  δνε τον γνωρίζει ! Ήταν ο φόβος και ο τρόμος του κύκλου μας , και εγώ ο ευνοούμενος που τον είχα στη δούλεψη μου . Δούλευε για εμένα πριν από 7 χρόνια . Ήταν τότε που όλες μου οι δουλειές πήγαιναν καλά ..»
«Και ..και ποιες είναι οι διαταγές σας ; Τι θα κάνουμε ;»
«Είμαστε χαμένοι ηλίθιε ! Δεν πιάνει μοα μπροστά σας ! Αυτός θα σας σκοτώσει πριν προλάβετε να τραβήξετε όπλο , ποσο μάλλον να προσπαθήσετε να πλησιάσετε το κορίτσι ! Έπρεπε βα την είχατε βρει πρώτοι , σας το είπα ! Εγώ φταίω που σας εμπιστεύτηκα , κανένας άλλος!»
«Δεν γα σας ξαναπογητευσω. Διατάξετε με θα κάνω ότι μου πείτε .»
«Να τους φέρεις μπροστά μου θέλω . Και τους δυο . Χωρίς άλλες χρονοτριβές και να είναι και οι δυο τους ζωντανοί !»
Η γροθιά του προσγειώθηκε με δύναμη πάνω στο τραπέζι κάνοντας τον άνδρα με το όνομα ιβαν μα αναπηδησει έντρομος .
«Μ...μάλιστα .»
«Εξαφανισου τώρα ... και περιμένω αποτελέσματα αυτή τη φορά . Αλλιώς το κεφάλι σου θα είναι ξεχωριστά από το σώμα σου .»