Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο LXVIII

Κουρασμένος βγήκε από το αμάξι τρίβοντας τους κροτάφους του . Η κόρη του είχε αποκοιμηθεί στο πίσω κάθισμα . Καθ όλη την διαδρομή την παρακολουθούσε συχνά πυκνά από τον καθρέφτη . Ήταν τόσο ίδια με εκείνον . Τόσο ίδια με την μικρή του αδερφή .
Δίχως να χρονοτριβεί , επιθυμώντας να βρεθεί στηβ αγκαλιά της γυναίκας που λάτρευε άνοιξε την πίσω πόρτα παίρνοντας την μικρή στην αγκαλιά του . Το κορίτσι κουνήθηκε ελαφρώς όμως δεν ξύπνησε . Ήταν ακόμη καινούργια όλα αυτά για εκείνον όμως μάθαινε γρήγορα .
Τα φώτα ήταν όλα κλειστά . Τον παραξενεύε η κατάσταση . Η Αριάδνη δεν κοιμωταν ποτέ τόσο νωρίς . Και σίγουρα δίχως να καληνυχτησει τον ίδιο και την κόρη τους .
Άνοιξε με τα κλειδιά του την πόρτα και μπήκε μέσα . Το σαλόνι ήταν βυθισμένο στο σκοτάδι , οπως ήταν και το υπόλοιπο σπίτι . Με γρήγορα βήματα ανέβηκε στον επάνω όροφο . Η ίδια κατάσταση . Η απόλυτη σιωπή ήταν πολύ ύποπτη . Άφησε την Μιρα στο δωμάτιο της και έπειτα όρμησε στο δικό του . Το κρεβάτι δεν ήταν στρωμένο , θυμόταν να το είχε αφήσει ακριβώς έτσι το πρωί .
Η αναπνοή του βάρυνε  η καρδιά του άρχισε να χτυπάει έντονα .
Σχεδόν έτρεξε στο σαλόνι αναζητώντας την . Όσο και εάν φώναζε το όνομα της η απάντηση ήταν η απόλυτη σιωπή . Το βλέμμα του έπεσε στο λευκό χαρτί που βρίσκονταν πάνω στο τραπέζι . Με χέρια που τρέμανε από τον θυμό και την αγωνία το έπιασε στα χέρια του διαβάζοντας το.
Έλεγε πως τους άφηνε πίσω επειδή είχε μετανιώσει . Πως όλα τα θεωρούσε ένα παιχνίδι και πως πλέον είχε βαρεθεί .
Όμως κάτι στον τρόπο που τόνιζε τα γράμματα δεν του κολλούσε . Δεν γινόταν τυχαία το στύλο να τόνιζε περισσότερο ορισμένα σημεία .
Με όση ψυχραιμία του είχε απομείνει έπιασε ένα άλλο χαρτί και άρχισε να γράφει μόνο τα γράμματα που ξεχώριζαν .
«Ριτσαρντ . Με βρήκε , δεν ξέρω που .»
Δεν έβγαινε πολύ νόημα .  Ωστόσο ήταν αρκετό για να καταλάβει εκείνος πως βρισκόταν σε κίνδυνο . Η γροθιά του χτύπησε με δύναμη το γυάλινη ο τραπέζι σπάζοντας το κρύσταλλο σ μικρά κόμματια . Μερικά από αυτά εισχώρησαν στο δέρμα του προκαλώντας αιμορραγία . Ο αλεξ όμως δεν έδωσε σημασία . Δίχως να χάνει καιρό έβγαλε το κινητό από την τσέπη του καλώντας τον πατέρα της Αριάδνης .
Ο ηλικιωμένος άντρας του υποσχέθηκε πως θα τον βοηθούσε να εντοπίσουν τα ίχνη της μέσα από κάτι γνωστούς του στο τμήμα . Δεν γινόταν να είχαν κινηθεί στους δρόμους ξεφεύγοντας από κάθε κάμερα ασφαλείας . Κάποια θα τους είχε καταγράψει . Τον συμβούλεψε ακόμη να μην κάνει από μόνος του καμία κίνηση . Ίσως να ήταν επικίνδυνο για την Αριάδνη να το παίξει ήρωας . Ο αλεξ απρόθυμα του το υποσχέθηκε . Δυνατή βροχή άρχισε να πέφτει από τον ουρανό με το που τερμάτισαν την κλήση .
Έβαλε στον εαυτό του ένα ποτό και κάθισε να χαζεύει το νερό που σχημάτιζε μικρές λιμνούλες στην αυλή του σπιτιού . Το καφετί υγρό κατέβηκε στον οισοφάγο του προσφέροντας του ευχαρίστηση . Μια κάψα στον λαιμο του τον έκανε να χαλαρώσει ελάχιστα καθώς η μορφή της δεν έφευγε από το μυαλό του .