Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο XLII

~7χρονια πριν (2)
«Άρια εγώ ..» . Οι παλάμες των χεριών του είχαν ιδρώσει επικίνδυνα . Γνώριζε πως δεν υπήρχε τρόπος να δικαιολογήσει τηβ συμπεριφορά του . Όσα της είχε κάνει εχθές το βράδυ . Ήταν ασυγχώρητα το γνώριζε .
«Σταματα ! Πάψε μην μου πεις τίποτα !αυτος ήταν ο σκοπός σου εξ αρχής ! Γι αυτό με με ήθελες εδώ !»
«Όχι ..Αριάδνη ..άφησε με να σου εξηγήσω... δεν ..»
«Για όνομα του θεού Αλεξ . Μην πεις πως δεν το ήθελες. Βαρέθηκα να ακούω το ίδιο πράγμα ! Μίλησε μου ξεκάθαρα ! Πες τον αληθινό λόγο που με ήθελες εδώ πέρα !»
«Δεν ..δεν θέλεις αλήθεια να το ακούσεις ..»
«Θέλω ! Θέλω για να τελειώνει όλη αυτή η ιστορία !»
«Εγώ ... δεν δεν μπορώ αλλιώς άρια ..»
«Τι δεν μπορείς ;! Μίλησε μου ! Μην μου κες μισές κουβέντες ! Τι στο διάολο δεν μπορείς ;! Ξέρεις τι ένιωθα για εσένα ;!»
Η σιωπή του την τρελενε . Η οργή της είχε βγει στην επιφάνεια και είχε πάρει τον πλήρη έλεγχο. Δεν υπήρχε λογική μόνο επιθυμία για εκδικηση . Είχε ταπεινωθεί , εξευτελιστεί και χρησιμοποιηθεί με τον χειρότερο τρόπο . Η καρδιά της είχε διαλυθεί σε μικροσκοπικά κομμάτια που δεν θα μπορούσε να μαζέψει ποτε της . Είχε αγαπήσει και είχε κάνει το χειρότερο λάθος της ζωής της . Να τον εμπιστευτεί .
«Θες αλήθεια να μάθεις ;»
«Ναι . Βαρέθηκα να μου κρυβεις πράγματα !»
Ο Αλεξ Ξεφυσιξε . Με βαριά βήματα κινήθηκε προς τοβ καναπέ και κάθισε καρφωνότας τηβ με το βλέμμα του . Περίμενε λίγα λεπτά πριν μιλήσει . Γνώριζε πως με το ότι πει θα την έχανε για πάντα .
«Εγώ ...έτσι είμαι Αριάδνη . Πάντα έτσι ήμουν , και δεν θα αλλάξω ποτε .» Ξεκίνησε .
«Συνέχισε ..» η φωνή της έτρεμε τπ ίδιο και το κορμί της το οποίο αγκάλιαζε σφιχτά με τα ίδια της τα χέρια . Ένα είδος προστασίας νόμιζε .
«Ο τρόπος μου είναι διαφορετικός από όσο νόμιζες ή θα ήθελες να νομζιεις .»
«Συνεχίζω να μην σα καταλαβαίνω γίνε πιο ξεκάθαρος .»
«Ίσως θα ηταβ καλύτερα να καθίσεις πριν συνεχίσω .»
«Αλεξ μην παίζεις με την υπομονή μου !»
«Κάθισε σε παρακαλώ .»
Η απολυτότητα στην φωνή του δεν της άφησε αλλά περιθώρια . Το μισούσε όμως ακόμη επιρρεαζοταν από την φωνή του , το άγγιγμα του ακόμη και την αναπνοή του .
Υπάκουσε τυφλά στην προτροπή του . Όπως έκανε πάντα δηλαδή . Τον κοιτούσε με θυμό , με μια κρυφή τρυφερότητα που δεν ήθελε βα φανεί . Μια κρυφή αγάπη που δνε ήθελε να ξαναφέρει στο φως Χ παραμονο να κρύψει στο πιο σκοτεινό σημείο του εαυτού της καίει τον καιρό να την ξεχάσει .
«Τώρα θα μου πεις επιτέλους ;»
«Ναι ...φυσικά .» Οι λέξεις ίσα που έβγαιναν από το στομα του . Λες και δεν ήθελαν να ακουστούν .
Ξεροβηξε για να καθαρίσει την φωνή του .
«Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ αγάπη , αφοσίωση μαι ήρεμη ζωή . Όλα αυτά που ονειρεύεσαι ..εγώ δεν μπορώ να στα δώσω. Δνε είμαι σύντροφος αλλά μόνο εραστης . Καταλαβαίνεις ;»
«Όχι .. τίποτα από όσα μου λες . Που θες να καταλήξεις .»
«Δνε μπορώ να σε ερωτευτώ όπως το έχεις κάνει εσυ .»
Η Αριάδνη αναγκάστηκε να ανοιγοκλείσει τα μάτια της για να κατανοήσει τα όσα εκείνος είχε ξεστομίσει . Τον κοίταζε με άδεια μάτια . Το έντονο μοβ τους χρωμα είχε ξεθωριάσει .
~δεν μπορώ να σε ερωτευτώ ~
~όπως το έχεις κάνει εσυ ~
Οι φράσεις έπαιζαν ξανά και ξανά μέσα στο μυαλό της . Σαν κασέτα που κάποιος είχε πέσει το replay .
«Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ πως θα είμαστε μαζί . Όπως θες εσυ να είμαστε . Το μόνο που ζητάω εγώ από μια γυναίκα είναι σαρκική επαφή .  Προσωπική μου ικανοποίηση με όποιον τρόπο θέλω εγώ .»
«Τι ..τι λες ;»
«Πως το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να σε έχω στο κρεβάτι μου . Όποτε θέλω εγώ  . Και από εσένα ζητάω να με υπακούς . Να δέχεσαι ότι θέλω να κάνω πάνω σου δίχως να μου φαιρνεις αντιρρήσεις .»
Όσα άκουγε της φαινόταν αδιανόητα . Δεν μπορούσε να πιστέψει σε τι είχε μπλέξει τον εαυτό της . σε ποια δίνη είχε πέσει το μυαλό της . Αρνούνταν να δεχθει πως ο άνθρωπος που τόσο ψυχρά και ωμά της μιλούσε για τέτοια πράγματα ήταν ο ίδιος που είχε τόσο δυνατά αγαπήσει.
Τα πρώτα δάκρυα άρχισαν να μαζεύονται στα μάτια της , θολώνοντας την όραση της και απειλώντας το να τρέξουν κάτω στο πρόσωπο της . Εσφυξε δυνατά τα χέρια της . Δεν θα ξανά φαινόταν αδύναμη μπροστά του . Το είχε ορκιστεί  στον εαυτό της .
«Μπορείς να δοανοηθεις τι μου λες ;!»
«Φυσικά . Ξερω ακριβώς τι σου είπα . Εσυ ήσουν εκείνη που μου ζήτησες να μάθεις το ακριβώς σου έκρυβα . Τι αισθανόμουν . Και εγώ σου είπα . Τα πάντα δίχως να κρύβω την αλήθεια . Πάντα θα είμαι ειλικρινής προς το πρόσωπο σου .»
Και όμως . Ο ίδιος γνώριζε πως δεν ήταν ειλικρινής . Όχι εκείνη την στιγμή , και σίγουρα όψει τους τελευταίους μήνες που η μικρή έμεινε μαζί του . Διότι τα αισθήματα του προς εκείνη ήταν δυνατά καο το ταλαιπωρούσαν τις νύχτες που έμενε άγρυπνος ,χαζεύοντας την μορφή της καθώς κοιμόταν αγγελικά στο δωμάτιο της .
Όμως εκείνος ήταν επικίνδυνος . Αυτός ο Άγγελος δεν έπρεπε να μείνει μαζί του . Έπρεπε να την απομακρύνει . Να την κάνει να τον μισήσει . Και η χθεσινή νύχτα ήταν η κατάλληλη αφορμή . Ακόμη και εάν ο αρχικός του σκοπός δεν ήταν να την πληγώσει έτσι .
«Δηλαδή ... δεν νιώθεις τίποτα .. τίποτα για εμένα ;»
Τα δάκρυα είχαν πλέον ξεφύγει από τα μάτια της .
~όχι μην κλαις μωρό μου . Σε παρακαλώ . Με πονούν τα δάκρυα σου , με πληγώνει το μίσος σου . Μην κλαις όταν δεν μπορώ να σε κλείσω στην αγκαλιά μου . Όταν δεν έχω το κουράγιο για να σε παρηγορήσω .~
«Όχι . Για εσένα δεν νιώθω και δεν πρόκειται να νιώσω ποτε κάτι . Όχι κάτι από αυτά που θα ήθελες βα μπορώ να νιώσω .»
Η άρια ανοιγοκλείσει τα μάτια της . Το μαχαίρι που ο άντρας μπροστά της είδε εκτοξεύσει την είχε βρει ακριβώς πάνω στην διαλυμένη της καρδιά . Καταστρέφοντας την ακόμη περισσότερο .
Σηκώθηκε όρθια ,γεμάτη οργή και πήγε να τον χτυπήσει όταν τπ δυνατό του χέρι  κράτησε σφιχτά το αδύναμο δικό της κάνοντας την να μορφασει από τον πόνο .
«Μην τολμισεις !» Τα μάτια του είχαν σκουρινει επικίνδυνα . Όπως είχαν κάνει και εχθές το βράδυ . Αυτό το βλέμμα που την τρόμαζε , τπ βλέμμα ενός αγνώστου .
Με φορά έσπρωξε τπ σώμα της προς τα πίσω αναγκάζοντας την να χάσει την ισσοροπια της και να πέσει στο δάπεδο τραυματίζοντας το κεφάλι της .
Μέσα στη ζάλη που είχε προκαλέσει η πληγή μπορούσε να τον διακρίνει να βάζει το πρόσωπο του στο κεφάλι του και να προσπαθεί να συνηδητοποιησει τι έκανε .
Με δυσκολία στάθηκε στα πόδια της . Μπρουσε να νιώσει το πηχτό της αίμα να τρέχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού της και ήξερε πως δεν θα μπορούσε για πολύ ακόμη να στέκεται πρθια .
Με τα τελευταία αποθέματα δύναμης της άνοιξε την εξώπορτα και βγήκε έξω . Έτρεξε με το τον αυτοκινητόδρομο όπου και μπήκε στο πρώτο ταξί που βρέθηκε στον δρόμο της . Κατάφερε με δυσκολία να ψελλίσει στον οδηγό την διεύθυνση του πατρικού της πειν κλείσει κουρασμένη τα μάτια της .
Ο Αλεξ έμεινε να κοιτάζει με κενό βλέμμα τη κλειστή πόρτα . Γνώριζε πως δεν θα ξαναγύρισε πίσω . Και εκείνος την είχε αφήσει να φύγει . Ενώ γνώριζε πως θα μπρουσε να προσπαθήσει για να βρίσκονται μαζί και ευτυχισμένοι .