Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο XXXV

~τώρα

Τα βελφαρα της κοπέλας πετρησαν , και δυο βιολετί μάτια έκαναν τηβ εμφάνιση τους που προσπαθούσαν να προσαρμοστούν στο δυνατό φως .
Ένιωθε ολόκληρο το σώμα της μουδιασμένο , και το κεφάλι της να πονάει ανυπόφορα .
Ήταν ξαπλωμένη . Το πρώτο πράγμα που κατάλαβε . Το κρεβάτι ήταν ασυνήθιστα μαλακό .
Τα χέρια της λες και είχαν ξεκολλήσει απ Ότο κορμί της δνε υπάκουσαν σε καμία εντολή της .
Που βρισκόταν ;
Η όραση της άρχισε να ξεθολώνει καθώς το δωμάτιο απλονωταν μπροστά της . Οι μαύροι τοίχοι και οι βαριές κουρτίνες που κάλυπταν τα παράθυρα τηβ έκαναν άθελα της να ανατριχιάσει .
Κάπου το είχε ξαναδεί αυτό το μέρος .
Πως όμως είχε βρεθεί εκεί ;
Ένα πέπλο κάλυπτε τις αναμνήσεις της . Σηκώθηκε με προσοχή όρθια και αθόρυβα περπάτησε στον μοναδικό καθρέφτη , κοντά στο μεγαλύτερο παραθυρο του χώρου .
Το είδωλο υης στο καθρέφτη της φαινόταν άγνωστο .
Δεν μπορούσε να θυμηθεί ποια ήταν η κοπέλα με τα μακρυά καστανα μαλλιά και τα μοβ μάτια , το χαμηλό ανάστημα και την λεπτή σιλουέτα .
Όσα σημεία έπρεπε να καλυφτούν σκεπάζονταν από μια φαρδιά γκρίζα μπλούζα ενώ το πρόσωπο της έμοιαζε ταλαιπωρημένο .
τα χέρια της ηταβ τυλιγμένα με γάζες όπως και ένα μέρος του κεφαλιού της .
Και τότε συνηδητοποιησε . Δεν θυμόταν τίποτα για εκείνη . Ούτε καν το όνομα της .
Ένας ήχος την έκανε να γυρίσει τρομαγμένη Προς την πόρτα .
Μια ναυτική φιγούρα με μια απόλυτους δίκη ουλή μπήκε μέσα χαμογελώντας της .
Πυτε αυτόν θυμόταν , γιατί όμως το υποσυνηδειτο της της έλεγε πως ο άντρας μπροστά της ήθελε τίποτα άλλο παρα μόνο το δικό της κακό ;

~3 ώρες πριν
Μια βαβούρα την ανάγκασε να ξυπνήσει απότομα από τον λυθαργο της . Τα μάτια της κοίταζαν έντρομα προς το μέρος του οδηγού του αμαξιού στο οποίο βρισκόταν μέσα ,κρυος ιδρώτας έλουσε το πρόσωπο της .
Κινούνταν πάνω σε μια από τις πιο κεντρικές λεωφόρους της Ιταλίας . Στην εθνική οδό που ένωνε την ρωμη με κάθε άλλη ιταλική πόλη .
Ο δρόμος ήταν σχετικά έρημος , την νύχτα λίγοι τολμηροί περνούσαν από το σημείο. Δεν είχε ελπίδες , ακόμη και εάν φώναζε για βοήθεια κανένας δνε θα υπήρχε για να την σώσει από βέβαιο θάνατο .
Η σκέψη της πηγε στον μόνο άντρα που είχε θέση στην καρδιά της . Στον σωτήρα και καταστροφέα της . Άραγε θα είχε καταλάβει πως λείπει ; Πως δνε είναι πια δίπλα του ασφαλής αλλά στα χέρια του χειρότερου εχθρού του ;
Αυτές οι σκέψεις βασάνιζαν το μυαλό της καθώς το μεγάλο τζιπ έστριβε σε έναν ερειπωμένο δρόμο δίχως φώτα .
Πυκνά δέντρα αντικατέστησαν τον ξηρό δρόμο , κάνοντας την να αφεθεί για λίγο στην ομορφιά του πανέμορφου τοπίου . Τα ψηλα έλατα έκαναν σκιές πάνω στην άσφαλτο διώχνοντας μακριά τα φαντάσματα της ψυχής της .
«Δνε θα γλειτωσεις από όλο αυτό .» Αποφάσισε τελικά να πει στον άντρα δίπλα της , που είχε απορροφηθεί στην οδήγηση .
Άκουσε το φρικιαστικό του γέλιο να της τρυπάει τα αυτιά και αναριγισε . Ποσο περισσότερο θα μπορούσε να μισήσει καπιον ;
«Νομίζεις πως θα έρθει να σε σώσει ;»
«Θα σε βρει ... μην νομίζεις πως θα βγεις αλώβητος»
«Ο αγαπημένος σου ...σωτήρας ... δνε θα σε πάρει αυτή τη φορά .... εσυ είσαι μόνο δίκη μου ..»
«Είσαι τέλειος τρελός τελικά !»
«Πάψε !»
Το αμάξι έκανε έναν απότομο ελιγμό κάνοντας το κορμί της να κολλήσει μπροστά
«Πρόσεχε θα μας σκοτώσεις !»
«Όχι ..όχι ακόμη ... όχι μεχρι εκείνος να πέσει στα χέρια μου και να πληρώσει για όσα έκανε ..»
«Τι θα κερδίσεις από όλο αυτό ;»
«Εσένα και το πτώμα του ... νομζιω είναι μια δίκαιη μοιρασιά ..»
Την κοίταξε με το πλατύ του χαμόγελο να στολίζει το αποκρουστικό του πρόσωπο .
«Ούτε στα όνειρα σπυ . Και στο κάτω κάτω που πάμε ;»
«Δεν θέλω να είσαι βιαστική ...σε λίγο φτάνουμε . Κάπου που θα είμαστε πι δυο μας , και κανένας δεν θα μπορέσει να σε βρει . Ούτε ο άχρηστος ο αστυνομικός ο πατέρας σου .»
Η Αριάδνη έσκυψε το κεφάλι της προσπαθώντας να σκεφτεί . Έναν τρόπο για να βγει από το κινούμενο αμάξι , μια ευκαιρία για την απελευθέρωση της .
Δίχως δισταγμό άνοιξε την πόρτα του οχήματος επιχειρώντας να βγει από αυτό .
Ο απαγωγέας έβρισε από μέσα τους καθως άφησε για ελάχιστα το τιμόνι πιάνοντας την δυνατά από τα μπράτσα .
Και μετά σκοτάδι . Το αμάξι καρφώθηκε με δύναμη στον κορμό ενός δέντρου . Η σφοδρή σύγκρουση έκανε το σώμα της να σπάσει το μπροστινό τζαμί και να βρεθεί αναίσθητη στο κρύο χώμα .

Ο άντρας βγήκε από το αμάξι κρατώντας με δύναμη την πληγή στο κεφάλι του . Το σκουρόχρωμο υγρό είχε ήδη ποτίσει το μεγαλύτερο μέρος των ρούχων του και το πρόσωπο του , ενώ μελανιές καθιστούσαν επίπονη κάθε κίνηση του .
Κατάφερε μετά από πολύ προσπάθεια να σταθεί στα πόδια του και να βγει από το  σχεδόν διαλυμένο όχημα .
Το ελεύθερο του χέρι αναζήτησε το κινητό του τηλέφωνο στην τσέπη του μπουφαν του .
Η όραση του θολή δεν μμπιρουσε να διακρίνει καθαρά την σπασμένη οθόνη . Πίστευε πως από καθαρή τύχη είχε καταφέρει να πληκτρολογήσει τον σωστό αριθμό καθώς από την άλλη πλευρά της γραμμής ένας από τους άντρες του του μιλούσε ήδη .
«Στείλε κάποιους στον κόμβο πριν από το σπίτι , είχα ένα ατύχημα .»
Είπε ξερά και πέταξε την συσκευή στο πάτωμα αφήνοντας την να διαλυθεί σε χιλιαδες κομμάτια . Σχεδόν κουτσαίνοντας πλησίασε την αναίσθητη κοπέλα που βρισκόταν πάνω στο μαύρο καπό .
Θραύσματα από γυαλιά είχαν μπει μέσα σε διαφορα σημεία του σώματος της δημιουργώντας πληγές , ενώ ένα μεγάλο τραύμα στο κεφάλι είχε προκαλέσει μια ακρετα σοβαρή αιμορραγία .
Με όση δύναμη του είχε απομείνει άσκησε το κάτω μέρος της μπλούζας του και έσκυψε από πάνω της τοποθετώντας το με πίεση στο τραύμα .
Η αναπνοή της έβγαινε ακόμη , σημάδι πως ήταν  ακόμη ζωντανή .
Με τα δάχτυλα του έκανε προς τα πίσω ορισμένες τούφες από τα μακρυά μαλλιά της . Ακόμη και έτσι το άρωμα της του προκαλούσε αισθήματα που δνε είχε ξανανιώσει και δεν μπορούσε να εξηγήσει .
Το αποκρουστικό του πρόσωπο σχημάτισε ένα αχνό χαμόγελο , διαφορετικό από αυτό που συνήθως είχε όταν ειρωνευόταν καπιον ,
Η φωνή του σπασμένη από τον πόνο σχεδόν δεν έβγαινε από μέσα του ,
«Δεν έπρεπε να σε είχε πάρει εκείνος ... τώρα όλα θα ήταν πολύ εύκολα . Δεβ πειράζει όμως . Όταν τον βγάλω από την μέση εσυ θα είσαι μαζί μου για πάντα . Θα δεις πως είμαι πολύ καλύτερος του . Σε όλα ... εγώ θα σε κάνω ευχτυχισμενη.»

Σηκώθηκε στο πλήρες ανάστημα του κάνοντας μερικά βήματα πιο πέρα . Μια ξαφνική ζάλη κατέκλυσε τις αισθήσεις του καθώς ένα μαύρο αμάξι πλησίαζε ελλατωνοντας ταχύτητα προς το μέρος τους .
Τα γόνατα του λύγισαν και ακούμπησαν το υγρό χώμα . Έχανε τις αισθήσεις του.
Μερικές κραυγές ,μάλλον από άντρα έφταναν στα αφτια του .
Έκλεισε τα τρομακτικά του μάτια κουρασμένος  αφήνοντας τον ύπνο να τον κατακλύσει ...