Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κρφάλαιο LV

Ήταν σιωπηλά . Της άρεσε . Δεν μπορούσε να ακούει άλλο τις κραυγές της μητέρας της . Όλο το βράδυ την είχαν αφήσει ξύπνια . Προσπάθησε να πάει στο δωμάτιο των γωνιών της . Να προσπαθήσει να μάθει τι είχε συμβεί . Είχε δει τον πατέρα της να φέρεται βίαια , απότομα , όπως δεν είχε φερθεί ποτέ . Και η μητέρα της απλώς έκλαιγε διχως να μπορεί να αντιδράσει . Είχε μείνει για λίγο πιο από την μισόκλειστη πόρτα . Άκουγε διχως να καταλαβαίνει πολλά . Μετά βαρέθηκε και γύρισε στο δωμάτιο της . Δεν είχε καταλάβει . Δεν είχε συνειδητοποιήσει πως εάν είχα μπει μέσα θα μπορούσε να είχε σώσει πολλά .
Οι κραυγές είχαν συνεχιστεί όλη την νύχτα , μέχρι που ο ήλιος άρχισε να ξετρυπώνει αδύναμος ανάμεσα από σκοτεινά σύννεφα . Το παιδικό της κορμί είχε καθίσει δίπλα στο παράθυρο και κοιτούσε τα πουλιά που πετούσαν ανέμελα στον ουρανό .
Θα μπορούσε να ζητήσει από την μητέρα της να πάνε βόλτα . Στη σκέψη το πρόσωπο της φώτισε και τα δυο μαύρα της μάτια έλαμψαν σαν μαργαριτάρια . Σηκώθηκε διχως δεύτερη σκέψη και βγήκε στο διάδρομο . Ο ήχος που έκαναν τα ποδαράκια της καθώς έτρεχε ανυπόμονα ήταν ο μόνος το έσπαζε την σιωπή .
Η πόρτα του δωματίου ήταν μισάνοιχτη και έτσι μπήκε μέσα διχως ιδιαίτερο κόπο . Η γυναικεία φιγούρα στέκονταν με την πλάτη γυρισμένη προς εκείνη . Κοιτούσε μάλλον κι αυτή τα πουλιά σκέφτηκε η Μιρα καθώς την πλησίασε .
Η Αριάδνη με δάκρυα στα μάτια δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία της κόρης της . Οι μώλωπες σε όλο το κορμί της δεν την άφηναν να σκέφτεται τίποτα άλλο παρά το βράδυ που προηγήθηκε .
Τον είχε παρακαλέσει να σταματήσει όμως εκείνος  δεν την άκουγε . Άφηνε με ευχαρίστηση σημάδια στο κορμί της κατακτώντας την άγρια σχεδόν απάνθρωπα κάθε φορά . Είχε προσπαθήσει να αντισταθεί στο άγγιγμα του . Στην αρχή . Μετά δεν είχε άλλες δυνάμεις , και άνω εκείνος αποκτούσε περισσότερο κουράγιο η καρδιά της διαλύονταν . Είχε γνωρίσει την πραγματική του πλευρά και αυτό την τρόμαζε . Δεν ήθελε να μείνει άλλο μαζί του . Σκεφτόταν μόνο τον άντρα που είχε γνωρίσει το προηγούμενη βράδυ . Ήθελε να τον ξαναδεί διχως να γνωρίζει τον λόγο . Έπρεπε να τον βρει , να τον ακούσει , να μάθει για το παρελθόν της . Ήθελε να θυμηθεί . Και πάνω από οκά είχε την επιθυμία να φύγει μακρυά από αυτό το σπίτι.
Κάθε πόρτα και παράθυρο είχε κλειδώσει . Το γνώριζε . Εκείνος της το είχε πει το ξημέρωμα όταν πλέον την άφησε ήσυχη . Τον είχε παρακολουθήσει μέχρι να βγει απ Ότο σπίτι και να μπει στο αμάξι του . Κοίταξε και το όχημα καθώς χανόταν στο πυκνό δάσος . Εύχονταν μόνο να αργήσει να γυρίσει .