Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Καφάλαιο XLVIII

Κρατώντας σφιχτά την κόρη της περπάτησε αθόρυβα στο στενό δρομάκι . Η καρδιά της χτυπούσε έντονα καθώς πλησίαζε στο σπίτι . Εάν είχε γυρίσει ο ριτσαρντ τότε όλα θα είχαν τελειώσει . Είχε πάρει τις αποφάσεις της . Θα τελείωνε όλο αυτό το παραμύθι . Θα μάζευε κάθε δύναμη της και θα του ζητούσε διαζύγιο . Καλύτερα να μεγάλωνε μόνη της την κόρη της από το να βρίσκεται φυλακισμένη σε έναν γάμο που δεν θα προσέφερε καλό σε κάνανε ν. Ήθελε μια ήρεμη ζωή μαζί με την κόρη της , μακρυά από οτιδήποτε τοξικό .
Ήθελε να θυμηθεί . Κάθε κομμάτι από την ζωή που δεν γνώριζε τώρα . Το είχε ανάγκη για να γεμίσει το κενό που είχε μέσα της . Και πιο πολύ από όλα ήθελε να βρίσκεται κοντά στον αλεξ . Κάτι την τραωβουσε σαν μαγνήτης πάνω της . Είχε ανάγκη να ανακαλύψει τον κόσμο του . Να θυμηθεί τι ρόλο είχε στη ζωή της.
Οι φρουροί που πλέον είχαν συνέλθει από ότι και να τους είχε κάνει ο αλεξ άνοιξαν την μεγάλη καγκελόπορτα αφήνοντας την να περάσει μέσα . Απόλυτη ησυχία και το αμάξι του ριτσαρντ έλειπε . Ένας αναστεναγμός ανακούφισης ξέφυγε από το στόμα της καθώς έβγαλε τα κλειδιά της για να ξεκλειδώσει .
Με προσοχή έβαλε στη μικρή τις πιτζάμες της και την έβαλε στο κρεβατακι της φιλώντας την απαλά .
Το δωμάτιο που μοιραζόταν με τον ριτσαρντ ήταν πιο ψυχρό από ποτέ άλλωστε στα μάτια της . Ευτυχώς όλα είχαν καθαριστεί και τίποτα που να της θυμίζει την προηγούμενη νύχτα δεν είχε μείνει . Προσπάθησε να αγνοήσει τις μελανιές στο σώμα της Άθως άλλαζε ρούχα και ξάπλωσε στην πλευρά της . Ένα άρωμα λεβάντας από τα καθαρά σεντόνια γέμισε τα ρουθούνια της . Αυτό ήταν το μόνο Πυξ χρειαζόταν για να ηρεμίσει . Οι μύες του σώματος της χαλάρωσαν με μιας και ένας γλυκός ύπνος την παρέσυρε μακρυά από τα προβλήματα της .
    Αργά μέσα στη νύχτα ο ήχος που έκανε η πόρτα καθώς άνοιγε την έκανε να ξυπνήσει . Βαθύ σκοτάδι είχε απλωθεί στο δωμάτιο έτσι τα ανοιχτά της μάτια δεν ήταν διακριτά από εκείνον . Μπορούσε να αισθανθεί την παρουσία του . Τα σταθερά του βήματα καθώς περπατούσε . Ένα αίσθημα φόβου την κατέκλυσε , νόμιζε πως το σώμα της θα άρχιζε να τρέμει προδίδοντας την . Προσπάθησε να παραμείνει σιωπηλή . σχεδόν δεν ανέπνεε . Φοβόταν πως ακόμη και η αναπνοή της θα μπορούσε να τους δώσει σημάδι πως ήταν ξύπνια . Παρέμεινε έτσι για αρκετή ώρα .
   Τον άκουσε να ξεντυνεται βάζοντας τα ρούχα του ύπνου , να τακτοποιεί στην ντουλάπα τα ρούχα που φορούσε και στην συνέχεια να περπατάει προς την δίκη της πλευρά στο κρεβάτι . Σαν από διαίσθηση έκλεισε σφιχτά τα μάτια της . Προσπαθούσε να ρυθμίσει τους χτύπους της καρδιάς της . Να κατευνάσει την ασταθή αναπνοή της . Κάτι τέτοιο όμως πραγματικά έμοιαζε υπεράνθρωπο .
Ένιωσα την ανάσα του πολύ κοντά στο πρόσωπο της και σφίχτηκε . Τα δάχτυλα της μαζεύτηκαν για να μην αντιδράσει και το υπόλοιπο σώμα της .
Τα κρύα δάχτυλα του άγγιξαν αρχικά τα μαλλιά της χαϊδεύοντας τα ελάχιστα . Έπειτα κατευθύνθηκαν στο μάγουλο της και από εκεί στα χείλη της . Εκεί στάθηκε περισσότερο , σαν να ήθελε να τα επεξεργαστεί .
«Δεν μπορώ να σε αφήσω ξανά σε εκείνον . Δεν θα σε έχει ποτέ ξανά . Δεν του άξιζες .» Τον άκουσε να ψιθυρίζει αυτή τη φορά στα αγγλικά και έπειτα σταμάτησε να νιώθει την παρουσία του από πάνω της . Ήθελε να φωνάξει από χαρά για την τύχη της όμως συγκρατήθηκε . Τα βήματα του έφταναν ξανά στα αυτιά της . Πεδία αισθάνθηκε το βάρος του σώματος στη κενή θέση δίπλα της . Το χέρι του τυλίχθηκε άγαρμπα γύρω από την λεπτη της μέση φέρνοντας το κορμί της πιο κοντά στο δικό του . Μπορούσε να καταλάβει κάθε μέρος του ψυχρού κορμιού του . Ήθελε τόσο πολύ να απομακρυνθεί από δίπλα του , να αντισταθεί , να του πει πως δεν ήθελε να ξαπλώσει πλάι του . Δεν έκανε όμως τίποτα από όλα αυτά . Κάθισε παγιδευμένη στην αγκαλιά του , ανήμπορη για ακόμη μια φορά να κάνει το οτιδήποτε .εκλεισε τα μάτια της . Το άρωμα της λεβάντας ξανά στα ρουθούνια της την λυτρώνει με τρόπο μοναδικό . Δίχως να το καταλάβει είχε ήδη κοιμηθεί .