Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο XL

~~ 7 χρόνια πριν

«Έλα ρε Αλεξ , τι σου ζήτησα δηλαδή ;»
«Μικρή σαν πολύ αέρα δεν έχεις πάρει ;» Την ρώτησε καθώς τηβ κοιτούσε γελώντας . Τα μεγάλα εκφραστικά της μάτια τοβ κοιτούσαν παρακλητικά . Πως μπορούσε να αντισταθεί σε κάτι τέτοιο ;
Ήταν Σάββατο βράδυ και μετά από πολύ καιρό την είχε βγάλει έξω . Σε ένα από τα μεγαλύτερα λούνα παρκ της Αγγλίας . Ώρες ώρες η ωριμότητα της τον έκανε να ξεχνάει πως μπροστά του είχε ένα 17χρονο κορίτσι και την έπλαθε στο μυαλό του ως μια μεγάλη γυναίκα .
Ωστόσο σήμερα είχε προσγειωθεί στην πραγματικότητα . Το τρανταχτό της γέλιο θα ορκιζόταν πως Ακουγόταν παντού καιως ανέβαιναν από την μια κούρσα στηβ άλλη .
Το χαμόγελο της τον έκανε να ξεχνάει πως είχε μια δύσκολη εβδομάδα στην δουλειά , καθώς επίσης πως η αυριανή μέρα ήταν η μέρα του θανάτου της μητέρας του .
Στέκονταν μπροστά από την ουρά για ένα ταχύτατο τρενάκι και εκείνη τον παρακαλούσε με όλη της την καρδιά για να ανέβουν . Εκείνος φοβόταν , ποτε δεν ήταν φίλος με τα ύψη και την ταχύτητα , ωστόσο δεν μπορούσε να της χαλάσει εύκολα χατήρι .
Η υπόλοιπη βραδιά πέρασε ήρεμα , με την Αριάδνη να αφηγείται κάποια τρελη ιστορία απο τα παιδικά της χρόνια και εκείνον να την ακούει κεφάτος αλλά σκεπτικός .
«Τι σου συμβαίνει Αλεξ ;»
«Τίποτα ... θες βα πηγαίνουμε καλύτερα ; Θα το κλείσουμε το μέσος έτσι όπως πάμε.»
Η κοπέλα δίπλα του χαμογέλασε και ενευσε καταφατικά . Είχε γίνει πολύ υπάκουη και αυτό τον ευχαριστούσε , μάθαινε κάθε κανόνα του εύκολα και φρόντιζε να μην τον εκενυριζει .

Το πρωί της Κυριακής ήταν ασυνήθιστα ήσυχο . Η Αριάδνη συνήθιζε να βρίσκεται στο δωμάτιο του και να τον ευχαριστεί προσφερνοτας του το κορμί της για να τον χαλαρώσει. Σήμερα όμως την είχε διατάξει να μείνει κλεισμένη στο δωμάτιο της και να μην πάει πουθενά . Εκείνη ως πιθηνια που ήταν προς το πρόσωπο του είχε υπακούσει σιωπηλά . Ωστόσο η απίστευτη ησυχία την τρόμαζε . Της θυμιζα τς βραδιά που περικενε τον μεθυσμένο της πατέρα να γυρίσει πίσω και να αρχίζει να φωνάζει νομίζοντας πως εκείνη κοιμόταν .
Εάν δάκρυ τρεμοπεξε στα βλέφαρα της κάνοντας την όραση της θολή . Αμέσως το σκουπησε για να το αποτρέψει από το να πέσει . Έπρεπε να πάψει να γίνεται τόσο ευαίσθητη . Ήταν ασφαλής τώρα . Ακόμη και εάν η οικογένεια της της έλειπε αφόρητα .
Κοίταξε αναστενάζοντας έξω από το παραθυρο του δωματίου της . Ο ήλιος  είχε κρυφτεί πίσω από πυκνά σύννεφα . Άλλη μια μουντή μέρα είχε ξημερώσει στο Λονδίνο . Ο καιρός ήταν συνήθης για την εποχή ωστόσο εκείνη ένιωθε ακόμη πιο περίεργα , ένα βατός στην καρδιά της και μαι έντονη ανησυχία πως κάτι κακό θα συνέβαινε την είχαν αφήσει σχεδόν άυπνη εξαφανίζοντας την όμορφη νύχτα που είχε περάσει εχθές .
Το στομάχι της γουρουρησε έντονα από τηβ έλλειψη τροφής . Μόνο τότε θυμήθηκε πως δεν είχε φάει κάτι άλλο από εχθές το πρωί .
Σηκώθηκε από το κρεβάτι της και δίχως να κάνει θόρυβο κατέβηκε τις σκάλες .
Το βλέμμα της έπεσα ασυναίσθητα πάνω στην σκοτεινή φιγούρα που καθόταν εμένα μπουκάλι ουίσκι στον καναπέ του σαλονιού .
Τα σκούρα μαλλιά του της ήταν εντελώς οικεία πλέον . Ωστόσο δεν τον είχε δει να πίνει ποτε . Γνώριζε πως φοβόταν να καταναλώσει την παραμικρη ποσότητα αλκοόλ μήπως και μετατρεπόταν σε ένα τέρας όπως ήταν ο πατέρας του .
Το θέαμα τηβ εξέπληξε και δίχως να το καταλάβει είχε σταθεί από πίσω του . Το χέρι της άγγιξε απαλά τον ώμο του κάνοντας τον να τιναχθεί στον αέρα .
«Άρια;»
«Αλεξ γιατί πίνεις ;»
Ο συμπονετικός τόνος της έφτασε στα αυτιά του στέλνοντας του καμπανάκια κινδύνου . Έπρεπε να τηβ απομακρύνει από κοντά του πριν ξεφύγει τελείως από τον έλεγχο .
Έριξε μια γρήγορα μάτια στο μπουκάλι με το ποτό μπροστά του . Είχα μισοαδειασει όπως κάθε χρόνο θα έπινε τουλάχιστον αλλά 5 μέχρι τς μεσάνυχτα . Και μετά θα πήγαινε να πηδήξει οποιαδήποτε βρισκόταν στο δρόμο του . Με το δικό του άγριο τρόπο . Τον τρόπο που ποτε δεν είχα δείξει στην Βεατρίκη του και δεν είχε σκοπό να το κάνει , ξέροντας πως θα την έχανε για πάντα .
Τα πάντα γύρω του έμοιαζαν ήδη θολά , το οινόπνευμα στο αίμα του άρχιζε να κάνει την δουλειά τους . Ακόμη και η μορφή της ήταν περίεργη . Μια ανίκητη επιθυμία τον εξέπληξε . Μια επιθυμία που έπρεπε να καταπνίξει όσο περισσότερο γινόταν .
«Γιατί βγήκες από το δωμάτιο σου ;»
«Η...ήθελα να φάω κάτι .»
«Θα πω να σπυ φέρουν . Γυρνά πάνω τώρα.»
Ο τόνος του ήταν κοφτος και απόλυτος . Δεν άφηνε περιθώρια . Η Αριάδνη τον έβλεπε έτσι για πρώτη φορά . Η ανησυχία της για την υγεία του μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο.
«Και να δε αφήσω έτσι ; Αποκλιεται . Πες μου τι συμβαίνει ;»
«Ανάθεμα ! Για μαι φορά κάνε αυτό που σου λένε και πήγαινε στο δωμάτιο σου !»
«Δεν ..δεν μπορώ ...»
«Πας καλά;»
«Δεν θα σε αφήσω έτσι . Γιατί πίνεις ; Τι συνέβη .»
«Δεν σα αφορά . Σου είπα να χαθείς από μπροστά μου αλλιώς ..»
«Αλλιώς τι ;»
Η φωνή της βγήκε απαλή . Σχεδόν έτρεμε . Φοβόταν και μόλις τώρα το συνηδητοποιησε και η ίδια . Όμως δεν μπορούσε να τον αφήσει . Δεν γνώριζε τι θα μπορούσε να του συμβεί εάν το έκανε αυτό .
«Αλλιώς ...δεν θα μπορέσω να κρατήσω τον εαυτό μου για πολύ ακόμη μικρή .. θα σου κάνω πράγματα που δεν θέλω να σου συμβούν ..»
η φωνή του έμοιαζε σπασμένη . Σαν παράπονο μικρού παιδιού . Η στάση του αυτή δεν τηβ έκανε να θέλει να τρεξει μακρυά , αλλά αντιθέτως να τον αγκαλιάσει και να τον αφήσει να κλάψει .
Και αυτό έκανε . Κάθισε δίπλα του στον καναπέ και εκείνος σαν μικρό παιδί που το μαλώνεις Κουλουριαστηκε πάνω της .
Οι παλμοί της φαινόταν να τον ηρεμούν , ωστόσο συνέχιζε ασταμάτητα να πίνει το ποτό του . Προσπάθησε δυο τρεις φορές να το απομακρύνει εκείνος όμως φαινόταν να θυμώνει και το έπαιρνε πάλι πίσω .
Ξαφνικά τα χέρια του την σήκωσαν στον αέρα πριν την προσγειώσουν με δύναμη στον καναπέ . Το σώμα του ανέβηκε πάνω από το δικό της ενώ το πρόσωπο ότου ήταν καρφωμένο στο βλέμμα της .
Τα μάτια του έμοιαζαν σχεδόν μαύρα ενώ το χαμόγελο του έκρυβε ακατανίκητο πόθο .
Οι παλμοί της άρχισαν να αυξάνονται καθώς τα χέρια του κρατούσαν ακίνητα τα δικά της .
Ήταν παγιδευμένη . Παγιδευμένη από εκείνον . Τον άντρα που είχε ερωτευτεί .
«Αλεξ τι στο κα..»
«Σσς μην μιλάς . Σε προειδοποίησα γαμωτο μου Αριάδνη έπρεπε να είχε φύγει .. τώρα ... τώρα δεν μπορώ να με ελέγξω πλέον ... γαμωτο μου .»
Πριν προλάβει να το πει οτιδήποτε τα χείλη του είχαν ενωθεί βίαια με τα δικά της .
Η επαφή δεν την έκανα να νιώθει μοναδικά όπως κάθε άλλη φορά , αλλά την φόβιζε ακόμη περισσότερο . Το έντονο άγγιγμα του στο σώμα της της δημιουργούσε κρίσεις πανικού . Έπρεπε να του πει να σταματήσει .
«Αλεξ ...στ...Σταματα σα παρακαλώ πολύ .»
Ένα χαστούκι προγειωθηκα με δύναμη στο μάγουλο της . Εκείνος δνε ητβα ο Αλεξ που γνώριζε . Ο δικός της Αλεξ . Ήταν ένα τέρας . Και εκείνη έτρεμε .
Προσπάθησε απεγνωσμένα να κουνήσει τα χέρια της όμως εκείνος ξταν δυνατότερος της , βουλιάζοντας κάθε προσπάθεια της να σωθεί .
Συνέχισε να σκορπάει βίαια φιλία στο σώμα της , αφήνοντας σημάδια στο λαιμο και το στήθος της .
Δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της . Είχε χάσει την αίσθηση του χρόνου . Δνε είχε καταλάβει πως βρέθηκε δεμένη και γυμνή στο κρεβάτι του . Προσπάθησε να συγκεντρωθεί στο πρόσωπο του μα το μόνο που έβλεπε ήταν έναν άντρα που δεν μπορούσε βα αναγνωρίσει.
Το χέρι του εδκιαε το εσώρουχο της και πριν μπει με βία μέσα της τράβηξε τα μαλλιά της για να την αναγκάσει να τον κοιτάξει .
«Μια πουτανα είσαι ! Το κατάλαβες ; Μια σκλάβα μου και θα με υπηρετήσεις με το κορμί σου !»
Στην αρχή πόνεσε . Έκλαψα προσπάθησε να τον σταματήσει . Και καθώς τα λεπτά περνούσαν , ο πονος στο σώμα της έφυγε , αντικαταστάθηκε από εάν μούδιασμα στο κεφάλι της . Οκά είχαν αρχίσει να θολώνουν . Η φιγούρα του να την κάνει δίκη του άγρια και δίχως τηβ θέληση της ητνα και εκείνη άχνη . Τα χέρια του αλλωτε έσφιγγαν τον λαιμο της αλλωτε την χτυπούσαν . Μα δεν μπορούσε να νιώσει .
Νόμιζε πως άκουσε ένα κρακ μέσα της . Αργότερα θα καταλάβαινε πως αυτή ήταν η ραγισμένη της καρδιά ,
Τα μάτια της άρχισαν να κλίνουν , δίχως να το συμβδητοποιησει έχανε τις αισθήσεις της .
Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο μετά από αυτό. 
Δεν θα ήταν πλέον ασφαλής κοντά του. Γιατί πλέον την είχε σκοτώσει . Όπως είχε κάνει με κάθε συναίσθημα μέσα της .

.....

Χελοοοου. Ξέρω ξέρω άργησα να ανεβάσω πάλι . Συγνώμη γι αυτό . Δνς το ήθελα όμως είχα έτοιμο το κεφάλαιο και σβήστηκε πριν προλάβω να το ανεβάσω . Όποτε έπρεπε να το ξαναγράψω
Τα επόμενα κεφαλαία μαζί Μα αυτό που ήδη διαβάζετε θα είναι μια αναδρομή στο παρελθόν για να δούμε πως κατέληξαν χωρια οι δυο πρωταγωνιστες μαζ
Ελπζιω πως μέχρι αύριο θα καταφέρω να ανεβάσω ένα ακόμη κεφάλαιο γιατί μετά φεύγω φια διακοπές και για 8 μέρες δνε θα μπορέσω να κάνω τίποτα
Ελπίζω να απολαυσατε το κεφάλαιο ❤️

P.s.  Παρακαλώ πολύ μην με σκοτώσετε κρίμα είναι να χάσω την ζωούλα μου από τώρα . Και εγώ σας αγαπώ ναι ναι και ο Αλεξ θα εξιλεωθεί ναι ναι ... εχεμ 😇😇😇😇😇