Συμβόλαιο θανάτου #TYS18

Κεφάλαιο LVII

Το κέντρο της Ρώμης έμοιαζε τελείως διαφορετικό στα μάτια της καθώς περπατούσαν σε πλακόστρωτα δρομάκια . Δεν θυμόταν να είχε ξαναδεί τόση ομορφιά κρυμμένη . Περνούσε πάντα με το αυτοκίνητο με προορισμό συγκεκριμένα μέγαρα για τις διάφορες δεξιώσεις . Έβλεπε τους οδούς χλιδάτους δρόμους με τους παίρνουν οίκους μόδας μα ποτέ της δεν είχε την ευκαιρία να εξερευνήσει το ιστορικό κέντρο . Τώρα που επιτέλους της είχε δοθεί η ευκαιρία ένιωθε πως η καρδιά της θα έσπαγε από την πολύ ευτυχία .
Έριχνε συνεχώς κλέφτες ματιές στην κόρη της που γελούσε δυνατά με τα αστεία του αλεξ και σ εκείνος την είχε ανεβάσει στους ώμους του . Δεν περίμενε πως η Μιρα θα έδειχνε τόση εκπιστοσυνη σε κάποιον άγνωστο , ήταν άλλωστε κλειστό παιδί . Φαίνεται όμως πως οι δυο τους είχαν δέσει απόλυτα .
«Που έχεις το μυαλό σου εσυ ;» Τον άκουσε να την ρωτάει καθώς είχαν σταματήσει έξω από ένα παγωτατζιδικο .
« απλώς σκεφτόμουν και αφαιρέθηκα λίγο ... με συγχωρείς .»
« ξέρω που γυρίζει το μυαλουδάκι σου . Σκέφτεσαι πως θα αντιδράσει εκείνος εάν καταλάβει πως λείπετε .» Της απάντησε καθώς χάιδεψε απαλά τα μαλλιά της .
« δεν με νοιάζει για το τι θα κάνει σε εμένα . Για την μικρή φοβάμαι . Κοίταξε την πρώτη φορά την βλέπω τόσο ...χαρούμενη .»
«Της αξίζει να είναι . Οπως αξίζει και σε σένα .»
«Αναρωτιέμαι γιατί με βοηθάς .»
«Γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα . Και δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω τώρα που σε βρήκα .»
«Αν μόνο μπορούσα να θυμηθώ ...»
«Θα γίνει και αυτό . Μην σκέφτεσαι αρνητικά . Εγώ έχω όλο το χρόνο μπροστά μου .»
«Και ο ριτσαρντ ; Δεν μπορώ να σε βλέπω ενώ αυτός θα είναι εδώ .»
«Μπήκα με ευκολία αυτή τη φορά .θα το κάνω πάλη .»
«Νόμιζες πως δεν θα ενίσχυε την φρουρά μετά από αυτό ; Δεν θα είναι εύκολο ξανά .»
«Γιατί μένεις μαζί του ακόμη . Τον αγαπάς ;» Η ερώτηση βγήκε αγωνιώδης από τα χείλη του . Λες και η απάντηση της μπορούσε την ίδια στιγμή να του χαρίσει ή να του κλέψει το οξυγόνο .
«Έχουμε ένα παιδί μαζί . Η μικρή χρειάζεσαι τον πατέρα της . Και ο ριτσαρντ μπορεί να της προσφέρει ένα καλό μέλλον .» Απάντησε άψυχα .
Ο αλεξ συνοφρυωθηκε . Με τα δάχτυλα του έπιασε απαλά το πιγούνι της φέρνοντας το πρόσωπο της αντιμέτωπο με το δικό του .
«Δεν σε ρώτησα αυτό μικρή .»
«Δεν ..δεν τον αγαπώ . Δεν ένιωσα ποτέ κάποια λέξη ανάμεσα μας . Ήταν λες και αυτός ο γάμος ήταν ένα λάθος ... λες και δεν είχα συνεναισει ποτέ σε αυτή την πράξη . Και όμως ο ίδιος ισχυρίζεται πως ήμουν τρέλα ερωτευμένη μαζί του . Έτσι θα πρέπει να είναι .»
«Και ..και εάν σου λέει ψέματα ;»
«Τι εννοείς ; Γιατί να το κάνει αυτό ; Γιατί να μπει σε αυτή την διαδικασία ενώ ήξερε πως ανα πάσα ώρα και στιγμή θα μπορούσα να θυμηθώ ;»
«Εάν υπολόγιζε στο να μην θυμηθείς ποτέ ; Γι αυτό σε είχε κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι άρια . Δεν θα μπορούσες να συναντήσεις κανέναν από το παρελθόν σου εκεί μέσα . Θα ήταν ασφαλής το ψεμα του .»
«Εγω όμως συνάντησα εσένα ή μάλλον εσυ εμένα δεν ξέρω .»
«Για κακή του τύχη ναι . Σε βρήκα και φωτίσει τον κόσμο μου ξανά .»
«Θέλω να ξέρω τι ήσουν για εμένα .»
«Είπαμε μικρή . Αυτό είναι κάτι που θα θυμηθείς μόνη σου .»
Η Μιρα που έτρεχε κοντά του κρατώντας το παγωτό της στο χέρι έκοψε απότομα την συζήτηση τους .
Ο αλεξ ένιωθε τόσο κοντά στο μικρο κορίτσι και ας το είχε γνωρίσει πριν λίγες ώρες . Όσο κυλούσαν τα λεπτά επιβεβαιωνόταν οι υποψίες στο μυαλό του . Έβλεπε την μικρή σαν δίκη του κόρη . Και ακόμη και εάν δεν ήταν όταν ξεμπέρδευαν από όλα αυτά θα την μεγάλωνε σαν δίκη του .
Οι ώρες πέρασαν ευχάριστα καθώς οι τρεις τους έκαναν βόλτες γελούσαν και παρακολουθούσαν την μικρή να κάνει απίστευτα κόλπα . Είχε πλέον νυχτώσει εντελώς . Τα άστρα είχαν γεμίσει τον καθαρό ουρανό ενώ ένα μεγαλοπρεπές φεγγάρι δέσποζε στην νύχτα . Είχε αρχίσει να κάνει υπερβολικό κρύο , ο κόσμος είχε λιγοστέψει . Σίγουρα ήταν αρκετά αργά .
«Πρέπει να γυρίσουμε αλεξ . Νομίζω πως παρασυρθήκαμε και χαααμε την αίσθηση του χρόνου . Ο ριτσαρντ σίγουρα θα το έχει καταλάβει μέχρι τώρα .» Άρχισε να λέει αγχωμένη . Η μικρή κοιμόταν κουρασμένη στην αγκαλιά της και προσπάθησε πολύ για να μην την ξυπνήσει .
«Ηρέμησε άρια . Είναι εγώ μαζί σου δεν σε αφήνω οπως την προηγούμενη φορά .»
«Όχι ! Όχι σε παρακαλώ μην εμφανιστείς μπροστά του . Δεν ξέρεις τι δύναμη έχει .. μπρος να σε λιώσει με ένα νεύμα του . Απλώς άφησε μας εκεί που με είχες αφήσει την προηγούμενη φορά και θ βρω τρόπο να τα μπαλώσω .»
«Αριάδνη .. δεν .»
«Αλεξ δεν πρόκειται να σε αφήσω να πάθεις κάδο για εμένα . Εξάλλου είμαι γυναίκα του . Μπορώ να το κανονίσω αυτό .»
«Αν σηκώσει χέρι πάνω σου ...» τον άκουσε να γρυλίζει . Τα χέρια του έσφιγγαν με δύναμη το τιμόνι . Η Αριάδνη δεν μπορούσε να καταλάβει εάν όλο αυτό ήταν απλώς φιλική αγάπη ή κάτι βαθύτερο .
« έχει κάθε δικαίωμα να απσιτησει να ασκήσει το συζυγικό του δικαίωμα το ξέρεις ;»
Είχαν φτάσει πλέον στο γνωστό δρόμο που ένωνε το δάσος με το σπίτι της .
« το ξέρω ρε γαμωτο , το ξέρω που να πάρει !» Η φωνή του ήταν έντονη δεν τον είχα ξανακούσει έτσι .
« δεν θέλω να σε αγγίζει αυτός ή κανένας άλλος ! Είσαι δίκη μου ! «
Η κοπέλα έμεινε μα άκουει  άναυδη τα λόγια του . Τι της έλεγε ; Νιώθε πως θα έπρεπε να το θυμάται όμως όσο και εάν προσπαθούσε ένας τοίχος κάλυπτε κάθε ανάμνηση της .
Γύρισε έτσι ώστε να τον κοιτάζει . Τα μάτια της είχαν καρφωθεί μέσα στα δικά του . Ένιωθε τόσα έντονα συναισθήματα που δεν μπορούσε να τα ελέγξει . Τι της συμβαίνει άραγε όταν βρισκόταν μπροστά του ; Που πήγαινε η λογική της ;
Εκείνος δεν είχε μετακινήσει τα μάτια του από πάνω της . Φανταζόταν να την έχει στο κρεβάτι του και να την κάνει όλο το βράδυ Δικη η του με τον τρόπο που μόνο αυτός γνώριζε πως την απογείωνε . Προσπάθησε όμως να καταπνίξει κάθε τέτοια του επιθυμία . Έπρεπε να διαχειριστεί λεπτά το θέμα . Η ισορροπία της ψυχικής της υγείας κρεμόταν από ένα λεπτό σχοινί που εκείνος σε κακό περίπτωση δεν έπρεπε να σπάσει . Ένιωθε υπεύθυνος γι αυτό και είχε ορκιστεί να την αφήσει να πάρει τον χρόνο της .
Η Αριάδνη ξένο σε τα χείλη της ξερά . Δίχως δεύτερη σκέψη τα έγλειψε κάνοντας τον αλεξ να χάσει κάθε έλεγχο και να επιτεθεί σε αυτά με πάθος και ένταση .
Εκείνη δίχως δεύτερη σκέψη , όσο και εΝ την πονούσε ο αποχωρισμός της ζεστασιάς των χειλιών του , τον απομάκρυνε από κοντά της ανοίγοντας την πόρτα του συνοδηγού .
«Καληνύχτα» κατάφερε να ψελλίσει στα γρήγορα πριν την αφήσει ίσως της τρέχοντας προς το σπίτι .
Ο αλεξ έμεινε να κοιτάζει για λίγο προς το μονοπάτι ελπίζοντας πως εκείνη θα γύριζε πίσω έχοντας θυμηθεί ποια ήταν . Όμως αυτό δεν έγινε ποτέ , και εκείνος έμεινε να καταριέται τον εαυτό του για το λάθος του .