ANKARA GÜN IŞIĞI BAŞLANGIÇ YILDIZ 4-1

İLK TEDİRGİNLİK

Bu iş onlar için bir bakıma çok değerli bir vazife diğer yandan içten içe korkmalarını sağlayan faktörlerin başında geliyordu....

Sıcak çatışma yaşamamışlardı...

Fakat şimdi direk olarak ateşin kalbine gideceklerdi...

Filo komutanı odadan çıktıktan sonra bir süre yerlerinden kıpırdamadı ikiside...

Diğer kişiler yerlerinden kalkmışlar ve odayı boşaltmaya başlamışlardı bile...fakat ne Mert yerinden kalkabiliyordu...nede Tuğrul....

Yanlarına gelen bir diğer pilot arkadaşı Tuğrulun sırtına hafifçe vurup...

Hadi kalksanıza lan....çakıldınız olduğunuz yere..dedi.

Mert arkadaşını tanımayan gözlerle baktı arkasına...dışardan bu manzarayı gören herhangi bir kişi Mert'in hafızasını anlık olarak kaybettiğini ifade edebilirdi kolaylıkla...

Arkadaşına bakmaya devam etti mert....tamam kalkıyorduk zaten bizde...hadi Tuğrul kalkalım...eve gidelimde eşyalarımızı hazırlayalım dedi..

Tamam dedi Tuğrul...

Beraber kalktılar...boş gözlerle bakıyorlardı etrafa...binanın dışına çıkana kadar tek bir kelime konuşmadılar...

Dışarda Mert'in arabası vardı..yavaş adımlarla arabaya doğru ilerlediler ve bindiler....

Normalde agresif bir sürüş tarzı olan Mert bu sefer sakin bir şekilde sürmeye başladı arabayı....

Beraber kaldıkları ev Çayyolu Konutkent sitesiteydi...

Yolda karşılaştıkları insanların halinde genel bir tedirginlik söz konusuydu...marketlerin içi insan kaynıyor atmlerde uzun kuyruklar göze çarpıyordu....

Yollarda araba yok denecek kadar azdı...hatta eskişehir-ümitköy yol ayrımı belki de tarihindeki en tenha gününü yaşıyor olabilirdi...

Insanlar vardı daha ziyade....

Heryerdelerdi....

Çocukların yüzlerinde korku beliriyordu....annelerinin babalarının ellerini bir an olsun bırakmıyorlardı...

Tuğrul yola bakarak konuştu....